Αν είσαι από αυτούς που βαριέσαι τις θεωρίες του Φρόιντ δε σε αδικώ. Αλλά υπήρχε κάτι σωστό σε αυτά που έλεγε.
Οτρόπος που αντιλαμβανόμαστε και αντιδρούμε στα πράγματα ως ενήλικες έχει διαμορφωθεί κατά την παιδική μας ηλικία. Θυμήσου όταν ήσουν παιδί τις αντιδράσεις σου στα σχόλια των δασκάλων σου, των γονιών σου ή όσων ατόμων είχαν κάποια εξουσία επάνω σου.
Εγώ θυμάμαι στην πρώτη δημοτικού τη δασκάλα μου που πάντα έλεγε μπράβο σε εκείνους που αρίστευαν στην ορθογραφία. Ενώ στους άλλους τους «αδύναμους μαθητές» υπογράμμιζε τα λάθη τους και φώναζε τους γονείς τους να τους ενημερώσει ότι το παιδί τους είναι «αδύναμο». Και μετά θυμάμαι τη μαμά μου να μου λέει «Μα αφού είχες διαβάσει γιατί δεν έγραψες… Η τάδε πώς έγραψε δηλαδή και εσύ όχι;» Και στο δικό μου το παιδικό μυαλό μετέφραζα τα λόγια της σαν «είσαι αδύναμη», «δεν μπορείς να γίνει σαν την τάδε που είναι έξυπνη». Η σύνδεση της αποτυχίας με την προσωπική μου αξία τουλάχιστον για εμένα είχε ξεκινήσει να γίνεται από την παιδική μου ηλικία.
Δε θα σε μπλέξω όμως με ψυχαναλυτικές θεωρίες του Φρόιντ, απλά θα απευθυνθώ στον ενήλικα μέσα σου και θα σε ρωτήσω τι σχέση έχει στα αλήθεια η αποτυχία με την προσωπική αξία;
Αν θες την γνώμη μου, άδικα βασανιζόμαστε όσοι πιστεύουμε ότι η αποτυχία, που είναι μια κατάσταση, σχετίζεται με την προσωπική αξία μας. Είναι σαν να προσωποποιούμε μία κατάσταση. Σα να ρίχνουμε μέσα σε αυτή την κατάσταση συναισθήματα και πεποιθήσεις για να δώσουμε απαντήσεις σε ερωτήματα του τύπου «τι έκανα λάθος», «γιατί σε εμένα», «μήπως δε μπορώ».
Για μένα ήταν πολύ δύσκολο για πολλά χρόνια να ξεχωρίσω μια κατάσταση αποτυχίας από εμένα! Συνέδεα την αποτυχία με την προσωπική μου αξία. Και ξέρεις ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Να μπλέκομαι σε έναν φαύλο κύκλο αποτυχιών. Αν με ρωτήσεις πόσες φορές έχω αποτύχει στη ζωή μου, θα σου πω άπειρες. Αν με ρωτήσεις πώς αισθάνομαι τώρα για αυτές τις αποτυχίες, θα σου πω υπέροχα! Είμαι περήφανη για αυτές γιατί μου έδωσαν την ευκαιρία να γίνω αυτό που είμαι σήμερα. Δεν είμαι σίγουρη αν σήμερα θα ήμουν εδώ που είμαι, αν δεν είχα περάσει μέσα από τις υπέροχες καταστάσεις αποτυχίας που πέρασα. Και θα μου πεις τώρα, γιατί δίνω στις καταστάσεις της αποτυχίας μου τον χαρακτηρισμό υπέροχες;
Αρχικά, γιατί αναπολώ τα παλιά. Θυμάμαι όταν είχα κάνει μια παρουσίαση πιο παλιά για ένα επιστημονικό άρθρο σε ένα συνέδριο στην Κωνσταντινούπολη. Τα Αγγλικά μου δεν ήταν και στο καλύτερο επίπεδο, όπως και οι προφορικές μου δεξιότητες. Απέτυχα! Αλλά το ταξίδι στην Τουρκία ήταν τόσο υπέροχο. Μια τέλεια πόλη που είχα την ευκαιρία να την επισκεφτώ ακόμα και ως αποτυχημένη!
Έπειτα λέω τις αποτυχίες υπέροχες γιατί μέσα από τις αποτυχίες έφαγα τα μούτρα μου και έμαθα. Έμαθα νέα πράγματα. Εξελίχθηκα σε αυτό που είμαι σήμερα. Ο δρόμος της ζωής μου είναι στρωμένος από αποτυχίες. Το αίσθημα της αποτυχίας πάντα μου προκαλούσε δυσφορία. Ποτέ δεν μου άρεσε. Αλλά πλέον ξέρω ότι έχει τις ομορφιές της και ότι δεν συνδέεται με την προσωπική μου αξία. Είναι αποτέλεσμα άλλων παραγόντων, όπως η κακή προετοιμασία, η έλλειψη εξάσκησης συγκεκριμένων δεξιοτήτων, οι υπερβολικές προσδοκίες από τον εαυτό μας.
Οπότε, αν θες την γνώμη μου, δεν θα σου έλεγα συνέχισε να προσπαθείς και μην το βάζεις κάτω, γιατί η προσπάθεια συνδέεται στο δικό μου το μυαλό με πολύ κόπο. Όταν μου λένε πρέπει να προσπαθήσεις, νιώθω ότι θα πρέπει να μοχθήσω! Θα σου έλεγα ζήσε τις αποτυχίες σου και πάνω από όλα απόλαυσέ τες σε όποιο σημείο της ζωής σου και αν είσαι.
Επίλεξε τη χαρά αντί για τον πόνο. Θα μου πεις τώρα πώς να χαρώ όταν δεν πετυχαίνω κάτι που θέλω! Και όμως μπορείς να χαρείς, δεν είναι κάτι δύσκολο! Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί μας είναι πολύ πιο εύκολο να εστιάζουμε στα αρνητικά συναισθήματα από ότι στα θετικά; Γιατί δεν μπορούμε να δούμε τον ήλιο σε μία μέρα με σύννεφα αλλά και ήλιο! Δεν θα σου δώσω συμβουλή για το πώς να το κάνεις αυτό! Πώς να απολαύσεις τις αποτυχίες σου γιατί δεν μου αρέσει να δίνω συμβουλές. Κοίτα μέσα σου! Ο εαυτός σου είναι αυτός που θα σου δείξει τον δρόμο. Εσύ απλά άκουσέ τον.
- Αναπολώντας τις αποτυχίες μου - 25/02/2024
- Η εμπιστοσύνη μέσα μου! - 25/10/2019