“Το έργο σου δεν είναι να αναζητάς την αγάπη, αλλά απλώς να αναζητάς και να βρεις όλα τα εμπόδια που έχεις χτίσει μέσα στον εαυτό σου εναντίον της αγάπης.”
Ρουμί
Υπάρχουν ευαίσθητα μέρη στη καρδιά – ουλές, λύπες, ανασφάλειες, αμφιβολίες και ερωτήσεις – που την έχουν με κάποιον τρόπο απαρτίσει μέσα από πολλά χρόνια αγάπης και σχέσεων. Παρόλα αυτά στη πνευματική μας εξέλιξη, οι πληγές μας είναι συχνά το πολυτιμότερο προσόν μας. Οι σχέσεις που ορίζουμε ως εξωτερικές ‘αποτυχίες’ είναι συχνά οι σπόροι για περισσότερη συνείδηση και εσωτερική ομορφιά.
Προκειμένου να συγκεντρώσουμε εσωτερική σοφία από «αποτυχημένες» σχέσεις, πρέπει να είμαστε πρώτα έτοιμοι να ασκήσουμε βαθιά επίπεδα ειλικρίνειας εις εαυτόν.
Η ειλικρίνεια εις εαυτόν δεν είναι μια πρακτική κριτικής, μετάνοιας και μιας μεγάλης λίστας των αδυναμιών μας. Αυτό είναι υποτιμητικό και αντιπαραγωγικό. Η ειλικρίνεια εις εαυτόν πρέπει να συνοδεύεται με αυτό-αποδοχή ξέροντας ότι όλοι είμαστε πνευματικά όντα στο μονοπάτι της εξέλιξης.
Η εξέλιξη συνεπάγεται και λάθη. Κανείς μας δεν είναι τέλειος. Από τη στιγμή που γίνονται λάθη, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πάρουμε τα μαθήματα με μειλίχιο τρόπο στο μέγιστο των δυνατοτήτων μας και να προσπαθήσουμε να έχουμε περισσότερη επίγνωση στα αρχέτυπα της συμπεριφοράς μας. Κάνοντας αυτό, επιλέγουμε να βλέπουμε τις «αποτυχίες» ως ευκαιρίες. Αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι το σκούρο χώμα είναι πολύ συχνά το πιο γόνιμο.
Οι σχέσεις αποτυγχάνουν για διάφορους λόγους.
Ως πνευματικοί αναζητητές, το έργο μας δεν είναι να διακατέχουμε τελείως και να αναλύουμε κάθε λεπτομέρεια του χαρακτήρα μας και του χαρακτήρα του άλλου ανθρώπου – βρίσκοντας την ευθύνη και την εξήγηση, το οποίο οδηγεί σε πιθανή υπόθαλψη δυσαρέσκειας απέναντι στον εαυτό μας ή στον άλλο άνθρωπο. Σε κάποιο σημείο οφείλουμε να αφήσουμε τις ερωτήσεις ‘Γιατί;’ – Γιατί αυτό έτυχε σε εμένα; – Γιατί αυτό δεν πέτυχε; – Γιατί πρέπει εγώ να αντιμετωπίσω αυτό; – και να αρχίσουμε να κάνουμε ερωτήσεις όπως ‘Τι;’ Τι πραγματικά έγινε εδώ; Τι μάθημα πρέπει να πάρω από αυτό; Τι με κάνει να νιώθω έτσι; Τι βρίσκεται κάτω από αυτό; Τι μπορώ να λάβω από αυτή τη κατάσταση; Όταν απομακρυνόμαστε ρωτώντας αυτά τα ‘γιατί;’ η σχέση δεν έχει αποτύχει. Για την ακρίβεια, έχει κινήσει βαθιά στρώματα στοχασμού τα οποία δεν μπορούν να βοηθήσουν αλλά οδηγούν σε βαθύτερα στρώματα αυτογνωσίας. Ορισμένοι θα το ορίσουν αυτό ως ένα κύριο δόγμα στη πνευματική ατραπό.
Παρόλα αυτά δεν είναι πάντα εύκολο να απαντήσει κανείς αυτές τις ερωτήσεις. Μπορεί να έρθουμε σε επαφή με σκοτεινές πλευρές του εαυτού μας. Αλλά αυτό που βοηθάει αυτές τις στιγμές είναι η κατανόηση ότι δεν μπορούμε να έχουμε φως χωρίς σκοτάδι, και η εσωτερική μας εργασία δεν είναι μόνο να έρθουμε σε επαφή με το κάλλος μας, αλλά επίσης να λάμψει η συνειδητότητα επάνω στο σκοτάδι μας.
Ο Κάρλ Γιούνγκ έγραψε, «Δεν φτάνει κανείς στη συνειδητότητα χωρίς πόνο» και «Ακόμα και μια χαρούμενη ζωή δεν μπορεί να είναι χωρίς μέτρο του ερέβους, και η λέξη χαρούμενος θα έχανε την έννοιά της εάν δεν ισοσκελιζόταν από τη λύπη. Είναι πολύ καλύτερα να παίρνουμε τα πράγματα όπως έρχονται με υπομονή και αταραξία».
Η υπομονή, είναι όντως, μια απαραίτητη όψη για να περιποιηθούμε το εύφορο έδαφος μιας αποτυχημένης σχέσης. Η αποτυχημένη σχέση είναι ο «σπόρος» και δεν μπορούμε να περιμένουμε ένας μικρός σπόρος να αποφέρει καρπούς σε μικρό χρονικό διάστημα. Πρέπει να φροντιστεί, να υποβοηθηθεί η ανάπτυξή του, και απαλά να ποτιστεί. Είναι μια διαδικασία αυτοαποκάλυψης η οποία είναι βέβαιο ότι θα αποφέρει καρπούς εάν επιλέξουμε να επιτρέψουμε την αλλαγή και τον στοχασμό μέσα στο χρόνο.
Σε αυτή τη διαδικασία, η μεγαλύτερη παγίδα μας είναι να κολλήσουμε αναλύοντας και κατηγορώντας τον άλλο άνθρωπο. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε κανέναν παρά μόνο τον εαυτό μας.
Για τη διαμάχη ο Master Choa Kok Sui πάντα έλεγε, «Θέλει δύο χέρια για να χειροκροτήσω». Έτσι, ανεξάρτητα από τη κατάσταση ή τις ιδιαιτερότητες της σχέσης, το μόνο πράγμα πάνω στο οποίο μπορούμε να στοχαστούμε και να αλλάξουμε είναι το δικό μας μέρος, οι δικές μας περιοχές του ασυνειδήτου, οι δικές μας αδυναμίες.
Όταν το κάνουμε, προχωρούμε στην επόμενη ή στις άλλες σχέσεις μας με περισσότερη συνείδηση και αυτογνωσία.
Είμαστε ικανοί να αντιληφθούμε ποιες είναι οι συναισθηματικές μας πληγές, και να το επικοινωνήσουμε αυτό στον άλλο άνθρωπο της σχέσης. Κατά συνέπεια, οι σχέσεις μας γεμίζουν με ειλικρίνεια και συνείδηση, και οι βαθύτερες πληγές μας δεν κακοφορμίζουν ούτε σαμποτάρουν τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους άλλους, αλλά γίνονται πραγματικά όμορφα σημάδια του συνεχούς εξελισσόμενου όντος μας.
“Η πληγή είναι το σημείο όπου το φως μπαίνει μέσα σου.”
Ρουμί
Από: www.beyond.globalpranichealing.com
Πηγή: pranichealing.gr