Στο δρόμο της προσωπικής ανάπτυξης, έχοντας αποφασίσει τι θέλω να αλλάξω, και τι να κρατήσω, χρειάζεται να εκπαιδεύσω το μυαλό μου στην απόφαση της αλλαγής που έχω κάνει.
Και η εκπαίδευση χρειάζεται συμπόνοια, γιατί είναι δύσκολο αυτό που πάω να κάνω, και πρέπει να είμαι ενήμερη ότι μπορεί στην πορεία να λυγίσω και τότε με συμπόνοια να ξανασηκωθώ, χωρίς αυτό-μαστίγωμα. Και χρειάζεται και αυτεπίγνωση, να με παρατηρώ, να με καταλαβαίνω, τι κάνω κάθε στιγμή και τι προκαλεί τις αντιδράσεις μου, ποιες είναι οι ανάγκες μου και ποιες οι προτεραιότητές μου, ώστε να αντέξω τη διαδικασία της αλλαγής και να γίνω σύμμαχός της. Και χρειάζεται και ειλικρίνεια. Να επιτρέψω στον εαυτό μου να πω, “μου είναι δύσκολο”, να πω “έκανα λάθος και θα ξανα-προσπαθήσω”, “απέτυχα αλλά είναι η γνώση που κάθε φορά παίρνω”. Να μην πω ψέματα στον εαυτό μου γιατί τότε θα βγω από την πορεία μου και θα ακολουθήσω δρόμους μακριά από τον προορισμό μου.
Και μιλώντας για αυτεπίγνωση, έρχομαι και με παρατηρώ πώς λειτουργώ εγώ με μένα, εγώ με την ομάδα μου, η ομάδα μου με τον οργανισμό και πάει λέγοντας. Γιατί όλα είναι ένα σύστημα που αλληλεπιδρά και αλληλοσυμπληρώνεται. Και όσο περισσότερη αυτεπίγνωση έχω, τόσο πιο συγκεντρωμένος είμαι και τόσο πιο παραγωγικός.
Και μέσα από την προηγούμενη εσωτερική παρατήρηση μπαίνω στη διαδικασία της αυτορρύθμισης, ώστε κάθε φορά να είμαι ευθυγραμμισμένος με το στόχο μου, γιατί η αλλαγή έχει ένα στόχο, ένα όραμα, και περιλαμβάνει μια διαδικασία. Όμως ποια είναι τα εφόδια για να μπορώ να αυτορυθμίζομαι κάθε φορά; Είναι ο αυτοέλεγχος που μου επιτρέπει να μένω στο κέντρο μου και να με παρατηρώ, η αξιοπιστία, που έχει σχέση με την ειλικρίνεια που μιλήσαμε παραπάνω, η ευσυνειδησία που ως ορισμός είναι η καλή συνείδηση, η ευθυγράμμιση δηλαδή της συμπεριφοράς μου με τις αξίες μου, η προσαρμοστικότητα που απαιτεί την δική μου αντοχή στην αλλαγή που εμφανίζεται κάθε φορά, στις προκλήσεις που αντιμετωπίζω εγώ και η ομάδα μου, και η καινοτομία, γιατί πώς αλλιώς να προχωρήσεις αν δεν μετακινηθείς και δεν δημιουργήσεις τον καινούργιο δρόμο, αυτόν που θα εξελίξει την ομάδα σου αλλά και σένα τον ίδιο, καθώς και το περιβάλλον που εργάζεσαι.
Και βεβαίως τίποτα από τα παραπάνω δεν υλοποιείται μέσα στο καβούκι μας. Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ον, και μπορεί να πορευτεί μόνο μέσα από το μαζί. Μέσα από την ομάδα και την επικοινωνία που θα έχει μαζί της. Όμως πώς τελικά επιτυγχάνουμε το μαζί; Πώς συνδεόμαστε, τι απαιτείται για να συμπορευτούμε; η απάντηση είναι ότι χρειαζόμαστε να αναπτύξουμε συναισθηματική νοημοσύνη, που περιλαμβάνει τη δυνατότητά μου να μπαίνω στα παπούτσια του άλλου, να νιώθω αυτό που νιώθει ώστε να στέκομαι με σεβασμό στη δυσκολία του. Και μόνο τότε, όταν αναπτύξουμε την ικανότητα να φοράμε για λίγο τα παπούτσια του άλλου, μπορούμε να συνδεθούμε, να συν-δημιουργήσουμε, να μοιραστούμε και να προσελκύσουμε και άλλους ανθρώπους που όλοι μαζί θα πορευτούμε στον κοινό στόχο.
Και έτσι ξεκινώντας την πορεία του μυαλού καταλήξαμε στην καρδιά και μετά ξανά στο μυαλό γιατί τα δύο αλληλοσυμπληρώνονται και μεγαλουργούν.
Πηγή:
Sculpt
Απέκτησα δύο παιδιά που ολοκλήρωσαν την ευτυχία μου. Οι ισορροπίες ανάμεσα στους ρόλους της συζύγου, της μητέρας και της εργαζομένης με έφεραν στην πόρτα της Συμβουλευτικής.
Ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου στο Mediterranean College στη Συμβουλευτική Ψυχικής Υγείας, υποσχέθηκα ότι η αγάπη μου για τον άνθρωπο θα με κρατάει δια βίου φοιτήτρια σε γνώσεις που θα προσφέρω στους ανθρώπους που με συμβουλεύονται.
Δείτε τα πλήρη στοιχεία της Κυβέλης Παπαϊωάννου
- Ομαδική Δημιουργία και Αθέατοι Συνεργάτες: Η Συνταγή για μια Γευστική Καροτόσουπα - 12/09/2023
- Οι τρείς τους είναι ακαταμάχητοι - 08/02/2023
- Αυτοηγεσία: Εκπαιδεύοντας το μυαλό μας στην αλλαγή - 01/02/2023
