Οι περισσότεροι από εμάς είμαστε πεπεισμένοι ότι η αξία μας αυξάνεται όταν έχουμε τα αποτελέσματα που πιστεύουμε πως πρέπει να έχουμε σε μια συγκεκριμένη προσπάθεια. Νιώθουμε άξιοι όταν «πετυχαίνουμε» και ανάξιοι όταν αποτυχαίνουμε.
Αυτό δημιουργεί πολλά ερωτήματα.
Αν κάνω μια πολύ καλή, ίσως την καλύτερη δυνατή, προσπάθεια αλλά δεν «πετυχαίνω» (που σημαίνει ότι δεν έχω το αποτέλεσμα που έχω κατά νου), τότε αξίζω λιγότερο την αγάπη και το σεβασμό που θα άξιζα αν «πετύχαινα»;
Αν κάποιος κάνει πολύ μικρή προσπάθεια και δεν νοιάζεται πραγματικά, αλλά κατορθώνει το αποτέλεσμα που επιθυμεί, τον κάνει αυτό πιο άξιο από εμένα;
Αν κάνω μια πολύ πρόχειρη προσπάθεια, αλλά έχω το αποτέλεσμα που επιθυμώ, είναι η αξία μου μεγαλύτερη απ’ ό,τι αν κάνω μια καλή προσπάθεια, αλλά δεν έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα;
Είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα πραγματικά αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε επιτυχία; Για παράδειγμα, αν πετύχω να γίνω πλούσιος ή διάσημος αλλά είμαι δυστυχισμένος στη ζωή μου, είναι αυτό επιτυχία;
Αν έχω χρήματα αλλά δεν έχω αγάπη, υγεία ή μια ζωή με νόημα είμαι επιτυχημένος;
Για πόσο καιρό αξίζω μετά από μια «επιτυχία»; Διαρκεί αυτό για πάντα; Και αν έχω μία επιτυχία και μετά απ’ αυτό δεν έχω το νέο επιθυμητό αποτέλεσμα, πιο είναι πιο σημαντικό, η προηγούμενη επιτυχία μου ή η πρόσφατη αποτυχία μου;
Πώς θα έπρεπε να μετρώ την αξία μου;
Ποιος αξίζει περισσότερο, αυτός που πετυχαίνει πολλούς στόχους αλλά είναι ανήθικος ή αυτός που είναι ηθικός αλλά δεν πετυχαίνει τόσους στόχους;
Τι μας κάνει να αξίζουμε, το πόσα πολλά πετυχαίνουμε ή η κατάσταση του νου μας κατά τη διαδικασία; Αν είμαι γεμάτος άγχος και έχω μεγαλύτερα αποτελέσματα είναι καλύτερο από το να είμαι γαλήνιος και στο παρόν αλλά να έχω λιγότερα αποτελέσματα;
Τα αποτελέσματα των προσπαθειών μου βασίζονται μόνο στις προσπάθειές μου ή υπάρχουν άλλοι παράγοντες, όπως οι επιλογές της ψυχής μου να μάθω ορισμένα μαθήματα ή η κατάσταση της κοινωνίας αυτό τον καιρό;
Επίσης, αν το αποτέλεσμα που επιδιώκω είναι η κατάσταση κάποιου άλλου όντος (όπως του παιδιού μου ή του συντρόφου μου) μπορώ να παρακάμψω την ελεύθερη βούλησή του και τα μαθήματα που σαν ψυχή έχει επιλέξει να μάθει; Μπορώ να δημιουργήσω ένα άλλο ον;
Μπορεί ένα άλλο ον να δημιουργήσει εμάς; Μπορούμε να μετράμε την αξία μας βασισμένοι στο εάν ένα άλλο ον σαν το παιδί μας εκπληρώνει τις δικές μας προϋποθέσεις για το πώς θα έπρεπε να είναι ώστε να αξίζουμε εμείς;
Είναι αυτό αγάπη ή είναι μια ανάγκη να βρούμε την αξία μας μέσα από κάποιον άλλο; Αξίζω περισσότερο επειδή το παιδί μου εκπληρώνει τις προϋποθέσεις μου για να αποδέχομαι τον εαυτό μου; Αν κάνω την καλύτερη προσπάθεια με αγάπη και φροντίδα για την ευτυχία του παιδιού μου μόνο, αλλά το παιδί μου έχει έναν άλλο δρόμο να ακολουθήσει στη ζωή, αξίζω ή όχι; Τι είναι πιο σημαντικό τα κίνητρά μου και οι προσπάθειές μου ή τα αποτελέσματα που πιστεύω ότι πρέπει να έχω για να αξίζω στο ρόλο μου σαν γονιός;
Αν κάποιος άλλος γονιός είναι αδιάφορος και αγνοεί το παιδί του ή ακόμη και το κακοποιεί, αλλά το παιδί πετυχαίνει οικονομικά και κοινωνικά, ενώ εγώ νοιάζομαι για το παιδί μου, αλλά αυτό δεν έχει κοινωνική επιτυχία, ποιος αξίζει περισσότερο;
Ίσως χρειάζεται να επανεξετάσουμε αυτή την αντίληψη και να αφήσουμε το άγχος που δημιουργεί μαζί με την τάση να γίνουμε ανταγωνιστικοί και μη συνεργάσιμοι στην προσπάθεια να αποδείξουμε την «αξία» μας.
Το να μην πάρουμε το ακριβές αποτέλεσμα που επιδιώκουμε είναι απλά μια διαδικασία μάθησης, που μας επιτρέπει να μάθουμε και να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στην ικανότητά μας να δημιουργούμε την πραγματικότητα που αναζητούμε. Η επιτυχία δεν καθορίζει την αξία μας.
Η αξία μας βασίζεται στην εσώτερη αναλλοίωτη ουσία μας σαν θεϊκά όντα μέσα σ’ αυτά τα προσωρινά φυσικά οχήματα. Δεν μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί. Είναι αμετάβλητη.
Η εκπλήρωση στόχων και η «επιτυχία» δεν μας κάνει να αξίζουμε περισσότερο απ’ ό,τι αξίζαμε πριν απ’ αυτό το αποτέλεσμα. Είμαστε το ίδιο ον. Αξίζαμε την ίδια αγάπη και σεβασμό πριν απ’ αυτό το επίτευγμα.
Η «επιτυχία» μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο ευχάριστη και άνετη, αλλά δεν μας κάνει να αξίζουμε περισσότερη αγάπη και σεβασμό.
Εμείς και οι άλλοι αξίζουμε εξίσου όταν «πετυχαίνουμε» και όταν δεν το κατορθώνουμε.
Ένα ακόμη σημείο. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι οι άλλοι μάς αγαπούν περισσότερο επειδή πετύχαμε. Εκτός κι αν είναι πολύ ασφαλείς μέσα τους. Μπορεί στην πραγματικότητα να μας αγαπούν λιγότερο, επειδή αισθάνονται κατώτεροι. Δεν λέω ότι θα έπρεπε να αποφεύγουμε την επιτυχία. Αλλά απλώς να επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε την επιθυμητή πραγματικότητα επειδή εκπληρώνει το σκοπό της ζωής μας και μας δίνει νόημα και όχι επειδή έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η αξία μας εξαρτάται απ’ αυτή την επιτυχία.
Απόσπασμα από το βιβλίο “Σύγχρονη Πνευματική Ψυχολογία”, των εκδόσεων Αρμονική Ζωή
Έχει πάνω από 1400 δωρεάν βίντεο στο Youtube και μια ιστοσελίδα με πάνω από 600 δωρεάν downloads.
Τα σεμινάρια της Αρμονικής Ζωής γίνονται στο Χαλάνδρι, Μαρκόπουλο, Π. Φάληρο, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλο, Χανιά, Ηράκλειο, Χίο, Ραφήνα, Κέρκυρα, Λευκωσία και Λεμεσό και επίσης στο Internet.
Δείτε τα πλήρη στοιχεία της Αρμονικής Ζωής
- Δώδεκα Μονοπάτια προς την Ανώτερη Συνειδητότητα | Μέρος 2ο - 19/01/2024
- Ας Σταματήσουμε την Κατάχρηση Δύναμης - 15/09/2023
- Ποιος είναι σημαντικός; - 18/07/2023
