… Προχωράμε τώρα στα δώδεκα μονοπάτια, που υπάρχουν για να μας βοηθήσουν να απελευθερώσουμε την ενέργειά μας, τη συνειδητότητά μας, από τα τρία πρώτα κέντρα και να την ανεβάσουμε στο 4ο, 5ο, 6ο και 7ο κέντρο.
Διαβάστε ακόμη: Δώδεκα Μονοπάτια προς την Ανώτερη Συνειδητότητα | Μέρος 1ο
Το πρώτο μονοπάτι, στο οποίο θα αναφερθώ, είναι το μονοπάτι που λέει:
Ανακαλύπτουμε, με ποιο τρόπο οι προσκολλήσεις μου διαστρεβλώνουν την αντίληψή μου για τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω μου.
Κάθε φορά που έχουμε μια προσκόλληση ή που έχουμε οποιαδήποτε πεποίθηση, αυτή η πεποίθηση μας κάνει να βλέπουμε μόνον αυτό που συμφωνεί με την πεποίθησή μας. Το έχετε δει. Ανθρώπους που βλέπουν αυτό που πιστεύουν και δεν βλέπουν αυτό που υπάρχει μπροστά τους. Η προσκόλληση όμως, μας κάνει να καταχωρούμε όλους τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες: Αυτούς που μας βοηθούν να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας και αυτούς από τους οποίους νιώθουμε απειλή να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας. Είναι οι «καλοί» και οι «κακοί». Η αντίληψή μας διαστρεβλώνεται. Δυσκολευόμαστε να δούμε με αγάπη τον άνθρωπο που θεωρούμε ότι ο τρόπος, με τον οποίο λειτουργεί, μας εμποδίζει. Μας εμποδίζει να κοιμηθούμε ή να έχουμε τα χρήματα που χρειαζόμαστε ή να έχουμε την επαγγελματική μας θέση ή τον σύντροφο που θέλουμε. Μπορούμε να δούμε αυτόν τον άνθρωπο αντικειμενικά; Μπορούμε να δούμε αντικειμενικά αυτόν που συνέχεια μας κάνει χάρες; Μάλλον όχι.
Δηλαδή οι προσκολλήσεις μας διαστρεβλώνουν την αντίληψή μας.
Πώς θα απελευθερωθούμε; Με αυτοπαρατήρηση, με ερωτηματολόγια που μας βοηθούν να δούμε πιο καθαρά τι συμβαίνει, με ημερολόγια που γράφουμε σε τρίτο πρόσωπο για να αποστασιοποιηθούμε από το «εγώ» μας.
Επίσης είναι πολύ σημαντική η ομαδική ανάλυση. Πρώτον ο τρόπος που λειτουργούμε, δεν είναι αυτός που νομίζουμε. Μέσα από την ομάδα λειτουργούμε διαφορετικά, έχουμε κάποια αντικειμενικότητα γύρω μας και η ομάδα μας βοηθάει να δούμε τον εαυτό μας. Γενικά, βλέπουμε τον έξω κόσμο μέσα από τις πεποιθήσεις, που προέρχονται από την εθνικότητα, τη θρησκεία, το φύλο, τη φυλή, τις οικονομικές μας πεποιθήσεις, την παιδεία, την εμφάνιση, το επάγγελμα. Όλα αυτά χρωματίζουν, φιλτράρουν και την αντίληψή μας και τη δημιουργία μας.
H αντίληψη και η δημιουργία μας επηρεάζονται από τις πεποιθήσεις μας.
Η εργασία μας στην αυτογνωσία, είναι να καθαρίσουμε όλα αυτά τα φίλτρα που διαστρεβλώνουν την αντίληψή μας και να βλέπουμε αυτό που υπάρχει, που είναι ένα ον του φωτός, μια έκφραση του θείου, σε ένα προσωρινό σώμα.
Δεν γίνεται να απελευθερωθούμε από όλες τις προσκολλήσεις σε μια μέρα. Από ποιές προσκολλήσεις θέλουμε να απελευθερωθούμε; Από αυτές που μας δημιουργούν πόνο. Όπου υποφέρετε, όπου νιώθετε στενοχώρια, αδικία, λύπη, θυμό, πίσω από αυτό υπάρχει κάποια προσκόλληση. Οι προσκολλήσεις από τις οποίες χρειάζεται να απελευθερωθούμε σε κάθε στάδιο της ζωής μας, είναι μπροστά μας, δεν χρειάζεται να τις ψάξουμε. Είναι αυτά που εμποδίζουν την ηρεμία και την ευτυχία μας.
Να ρωτήσουμε τον εαυτό μας, «πότε δε νιώθουμε καλά; Σε ποιες περιπτώσεις; Σε τι είμαστε προσκολλημένοι;» Στην αγάπη του άλλου, στην επιβεβαίωση από τον άλλο, στην εμφάνισή μας, στο χρήμα, σ’ αυτή τη θέση;
Σε τι είμαστε προσκολλημένοι; Στο να είναι ο άλλος καλά; Ποια είναι η προσκόλληση που αυτή τη στιγμή δεν μας επιτρέπει να είμαστε καλά; Τι πιστεύουμε που μας κάνει να είμαστε προσκολλημένοι και να υποφέρουμε, αν δεν το θέλουμε; Χρειάζεται και να θέλουμε να απελευθερωθούμε.
Το δεύτερο μονοπάτι: Ελευθερώνουμε τον εαυτό μας από προσκολλήσεις που προκαλούν οδύνη και μας εμποδίζουν από την αγάπη.
Το πρώτο μονοπάτι λέει: εντοπίζω τις προσκολλήσεις, το δεύτερο λέει: απελευθερώνομαι. Είναι μια δήλωση πρόθεσης και μια δήλωση ικανότητας, ότι θέλουμε και μπορούμε να το κάνουμε. Η επιθυμία είναι, «θέλω να απελευθερωθώ από τις προσκολλήσεις που με κάνουν να υποφέρω και πιθανόν να κάνουν και άλλους να υποφέρουν μαζί μου.»
Τα βιβλία Η Ψυχολογία της Ευτυχίας και Αυτογνωσία, μας βοηθούν να εντοπίσουμε τις προσκολλήσεις. Υπάρχουν επίσης δυο βιβλία, που μας βοηθούν να απελευθερωθούμε με τις τεχνικές της ενεργειακής ψυχολογίας. Λέγονται Ενεργειακή Ψυχολογία και Αντιμετωπίζοντας Δύσκολες Εποχές και περιέχουν αυτές τις τεχνικές: EFT, BSFF, TAT, Μέθοδο Σεντόνα, Χο’οπονοπόνο και Ακούγοντας την Καρδιά. Όλες αυτές είναι τεχνικές που βοηθάνε να βρούμε την προσκόλληση και κατόπιν να εφαρμόσουμε τις τεχνικές και να απελευθερωθούμε απ’ αυτήν.
Ο Καζαντζάκης το είχε καταλάβει αυτό. «Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος.»
Το ελπίζω εδώ σημαίνει δεν έχω καμία προσκόλληση, δεν έχω κάτι που ελπίζω ότι θα γίνει. Δεν έχω κάποια προσκόλληση, που χρειάζεται να ικανοποιηθεί. Αφού δεν φοβάμαι και δεν έχω προσκόλληση είμαι ελεύθερος. Εκεί είναι η ελευθερία μου χωρίς φόβο και χωρίς προσκόλληση.
Τρίτον: Καλωσορίζουμε τα μαθήματα της ζωής μας, που μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε, ποιες προσκολλήσεις χρειάζεται να επαναπρογραμματίσουμε.
Δεν μαθαίνουμε μόνο μέσα από δυσάρεστα γεγονότα, δεν θέλω να δημιουργήσω μια τέτοια σκεπτομορφή. Μακάρι να μαθαίναμε μέσα από ευτυχία και ευημερία και όλα να ήταν όπως τα θέλουμε. Αλλά όταν κάτι δεν είναι όπως το θέλουμε, έχουμε δύο επιλογές: Ή να υποφέρουμε, να νιώθουμε αδικημένοι, να νιώθουμε στενοχωρημένοι, ή φοβισμένοι και πιθανόν θυμωμένοι ή να αξιοποιήσουμε αυτή την ευκαιρία για εξέλιξη. Να ερωτηθούμε, «Τι μπορούμε να μάθουμε εδώ; Γιατί αυτή η εμπειρία υπάρχει στη ζωή μας; Ποιο είναι το μάθημα που εμπεριέχεται σ’ αυτό που συμβαίνει;»
Τα πεδία από τα οποία μαθαίνουμε είναι
α) το σώμα – θέματα υγείας και εμφάνισης ,
β) τα οικονομικά και επαγγελματικά,
γ) οι σχέσεις και
δ) τα απρόοπτα γεγονότα, όπως ο θάνατος αγαπημένου, απώλεια χρημάτων, ένα γεγονός που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, π.χ. ένα ατύχημα.
Αυτά είναι τα τέσσερα μεγάλα σχολεία στη ζωή μας.
Ένα παράδειγμα: τι θα μπορούσαμε να μάθουμε μέσα από μια αρρώστια;
Να αλλάξουμε τη διατροφή μας, να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας, να απελευθερωθούμε από αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα;
Αν κάνουμε αυτά τα τρία πράγματα, όχι μόνο βελτιώνουμε την υγεία μας, αλλά αυξάνουμε τη συνειδητότητά μας. Αλλάζοντας αυτά, θα έχουμε πολύ περισσότερη διαύγεια και δύναμη του νου. Δεν είναι μόνο το να γίνουμε καλά. Η εξέλιξή μας είναι αυτό που μας ενδιαφέρει.
Η αρρώστια μπορεί να είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για την εξέλιξή μας.
Τι άλλο;
*Να μάθουμε να είμαστε πιο ταπεινοί και συμπονετικοί.
*Να μάθουμε να δεχόμαστε αγάπη και φροντίδα. Ίσως μερικοί έχουν δυσκολία με αυτό.
*Να εμβαθύνουμε περισσότερο στο νόημα της ύπαρξης, να επανεξετάσουμε τους στόχους και τις αξίες μας.
Άλλα μαθήματα μπορεί να είναι
*Να αναπτύξουμε διανοητικές δυνάμεις και θετική προβολή,
*Να παίζουμε πιο ενεργητικό ρόλο στην κατάσταση της υγείας μας και της ζωής μας,
*Να αφεθούμε στη θέληση της ψυχής μας,
*Να συγκεντρωνόμαστε περισσότερο στην επαφή μας με το θείο και
*Να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε το σώμα μας.
Καθετί που συμβαίνει μπορεί να είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να μάθουμε και να εξελιχτούμε ή κάτι πολύ δυσάρεστο, ανάλογα με το πώς το αντιμετωπίζουμε.
Από έναν χωρισμό, τι μπορούμε να μάθουμε;
*Να δούμε πώς συμβάλλαμε και εμείς σ’ αυτή την κατάληξη. «Τι ρόλο έπαιξα και εγώ;»
*Να μάθουμε να αγαπάμε τον άλλο ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά του.
*Να διαπιστώσουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς τον άλλον. Αν 7 δισεκατομμύρια άτομα μπορούν να ζήσουν χωρίς αυτόν, μπορούμε και εμείς.
*Να αναπτύξουμε μεγαλύτερη εσωτερική δύναμη.
*Να βελτιώσουμε την εικόνα του εαυτού μας, κάτι που παίζει μεγάλο ρόλο στις σχέσεις μας.
*Να καθοδηγήσουμε τις ενέργειές μας σε μια πνευματική κατεύθυνση.
Το τέταρτο μονοπάτι: Έχουμε πάντα ότι χρειάζομαι αυτή τη στιγμή.
Το πέμπτο μονοπάτι: Η ζωή μας είναι ένας καθρέφτης που αντανακλά τα πιστεύω μας, τους προγραμματισμούς, τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις μας πίσω σε μάς.
Αναφερόμαστε στους νόμος της έλξης, του καθρεφτίσματος και της συμπαθητικής δόνησης.
Ο κόσμος γύρω μας είναι ένα πεδίο άπειρων πιθανοτήτων. Αυτό που κάνει το πεδίο πιθανοτήτων να γίνει μια συγκεκριμένη πραγματικότητα είναι οι πεποιθήσεις μας και κυρίως τα συναισθήματά μας. Έλκουμε αυτά που πιστεύουμε και για τα οποία έχουμε έντονα συναισθήματα. Αν φορέσουμε ροζ γυαλιά αυτή τη στιγμή, όλα θα είναι ροζ. Ίσως φοράμε γυαλιά στα οποία είναι γραμμένο «δεν με αγαπάει κανένας, δεν θα με αγαπάει κανένας από εσάς» ή «ποτέ δεν κάνω κάτι σωστά, ότι και να κάνω δεν βλέπω τίποτα σωστό.»
Αυτές οι πεποιθήσεις από τα παιδικά μας χρόνια χρωματίζουν την αντίληψή μας και μας αναγκάζουν να βλέπουμε πράγματα που ήδη πιστεύουμε και να μην βλέπουμε πράγματα που δεν πιστεύουμε. Έχω δει τόσους ανθρώπους που δεν μπορούν να πιστέψουν, ότι οι άλλοι τους αγαπούν ή ότι αξίζουν ή ότι είναι καλοί, επειδή προγραμματίστηκαν στα παιδιά τους χρόνια με αυτή την αμφιβολία. Είναι μια ψευδαίσθηση και πολλές φορές δεν θέλουν να αφήσουν αυτή την ψευδαίσθηση.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι μια «ιστορία» που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο.
Μια γυναίκα παρατηρεί, ότι η νέα γειτόνισσα στο διπλανό σπίτι, όποτε απλώνει τα ρούχα της, είναι βρόμικα και απορεί .Το σχολιάζει στον άντρα της λέγοντας, «Ξέρεις, δεν καθαρίζει καλά τα ρούχα της η γυναίκα αυτή, δεν ξέρω τι πρόβλημα έχει». Και μετά από καιρό, μια μέρα κοιτάζοντας έξω, βλέπει τα ρούχα καθαρά και λέει: «Τι ωραία, η γυναίκα έμαθε να καθαρίζει τα ρούχα της».
Και απαντάει ο άντρας της: «Όχι, καθάρισα τα παράθυρά μας σήμερα».
Όλοι έχουμε παράθυρα σκονισμένα, με διάφορες πεποιθήσεις, βλέπουμε ένα σωρό ελαττώματα στους άλλους , που δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς. Έχουν σχέση με τα παράθυρά μας.
Ας τα καθαρίσουμε.
Επομένως, εφόσον η ζωή είναι καθρέφτης, θέλουμε να οραματιστούμε τη ζωή μας, την υγεία μας, τις σχέσεις μας, την ευημερία μας, όπως ακριβώς τα θέλουμε, χωρίς να επεμβαίνουμε στην ελεύθερη βούληση των άλλων; Θα πρότεινα να το κάνουμε, όχι μόνο για εμάς, αλλά για όλους. Να οραματιστούμε ότι όλοι είναι σε επαφή με το φως μέσα τους. Η σκέψη μας είναι μια μεγάλη δύναμη, στη δημιουργία της πραγματικότητας. Δώστε 5 λεπτά κάθε μέρα, αν όχι περισσότερο, για να οραματιστείτε τη ζωή που θέλετε για τον εαυτό σας, και για τους άλλους. (Όμως, μην οραματιστείτε τι θα κάνουν οι άλλοι. Μόνο δείτε τους μέσα σε φως, σε επαφή με τον ανώτερο εαυτό τους.)
Το έκτο μονοπάτι: Δέχομαι τον εαυτό μου πλήρως, ακόμη και τις προσκολλήσεις και τις αδυναμίες μου, τις οποίες μετασχηματίζω σε προτιμήσεις και σε δυνάμεις.
Δεχόμαστε τον εαυτό μας με όλες τις αδυναμίες του. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί όταν κάποιος ξεκινάει ένα τέτοιο δρόμο και παίρνει την ευθύνη για τη δημιουργία της πραγματικότητάς του, κινδυνεύει να νιώσει μεγάλη αυτοαπόρριψη και ενοχή για την πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει μέχρι τώρα. Μέχρι τώρα είχε την άνεση ότι φταίνε οι άλλοι. «Αφού φταίνε οι άλλοι, εγώ δεν έχω καμία συμμετοχή στην πραγματικότητά μου, είμαι το θύμα και είμαι ήρεμος.»
Τώρα που δεχόμαστε την ευθύνη που ζητάει αυτός ο δρόμος, μπαίνουμε στη σκέψη ότι, αφού δεν φταίνε οι άλλοι, φταίμε εμείς. Δεν είναι έτσι.
Δεν φταίει κανένας. Είναι εμπειρίες που επιλέξαμε για να μάθουμε και να εξελιχθούμε.
Έχουμε δημιουργήσει μέχρι τώρα στη ζωή μας, ακριβώς την πραγματικότητα που χρειαζόμασταν σαν ερέθισμα για την εξέλιξή μας. Έχουμε ελεύθερη βούληση και δεν είμαστε αναγκασμένοι να μάθουμε απολύτως τίποτα. Μπορούμε να βυθιστούμε στο θυμό, στη στενοχώρια, στην αδικία και να μη μάθουμε απολύτως τίποτα.
Δεχόμαστε λοιπόν και αγαπάμε τον εαυτό μας στο στάδιο της εξέλιξης που βρισκόμαστε με όλα τα ελαττώματά του. Ένα παράδειγμα. Αν ζωγραφίζουμε έναν πίνακα και ο πίνακας είναι στη μέση και δεν έχει τελειώσει είναι απορριπτέος; Πρέπει να μισούμε τον πίνακα, να τον απορρίψουμε να τον σιχαινόμαστε; Ή μήπως είναι καλύτερα να τον δεχθούμε σαν αυτό που μπορεί, και πρέπει να είναι, κατά τη διαδικασία της τελειοποίησής του; Εμείς και οι άλλοι άνθρωποι γύρω μας, είμαστε «μισοτελειωμένοι πίνακες». Είμαστε όλοι σε μια διαδικασία εξέλιξης. Αν μπορούσαμε να είμαστε αλλιώς, θα ήμασταν.
Ας αγαπήσουμε τον εαυτό μας με τα ελαττώματά μας, ας αγαπήσουμε τους άλλους με τα ελαττώματα τους.
Όμως, δεν τελειώνει εκεί. Λέει ότι τα μετασχηματίζουμε σε προτιμήσεις και δυνάμεις. Συνεχίζω. Δεν σταματάμε να ζωγραφίζουμε, επειδή δεχόμαστε τον μισοτελειωμένο πίνακα. Δεν λέω ότι δεν θα τον τελειώσουμε. Είναι δυο πράγματα: δεχόμαστε τον πίνακα που είμαστε εμείς στη φάση που βρισκόμαστε, αλλά συνεχίζουμε να ζωγραφίζουμε. Με τι ζωγραφίζουμε; Με το σύστημα των πεποιθήσεών μας.
Οι πεποιθήσεις και τα συναισθήματα μας είναι οι αιτίες της πραγματικότητάς μας. Χρειάζεται να τις αλλάξουμε. Αλλάζοντας τις πεποιθήσεις, θα αλλάξουν τα συναισθήματα, θα αλλάξει η υγεία, θα αλλάξει αυτό που έλκουμε, θα αλλάξουν οι συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων προς εμάς. Όλη η δύναμή μας είναι η αλλαγή του συστήματος πεποιθήσεων και αυτό είναι το θέμα σε όλο το σεμινάριο αυτογνωσίας.
Η αποδοχή αυτή, χρειάζεται να είναι ανεξάρτητη από τέσσερα βασικά πράγματα: Από τη γνώμη των άλλων, από την εμφάνιση, από το πώς συγκρίνομαι με άλλους, και από τα αποτελέσματα που έχουμε. Κολλάμε σε πολλά, αλλά αυτά είναι τα τέσσερα κύρια σημεία: Τι νομίζουν ο άλλοι, πώς είναι η εμφάνισή μας, το αποτέλεσμα των προσπαθειών μας, και το πώς συγκρίνουμε με τους άλλους. Και ο καθένας συγκρίνει τον εαυτό του με τον άλλο, σε ένα άλλο επίπεδο: Εμφάνιση, μαγείρεμα, χρήματα, γνώσεις, ο καθένας κάνει διαφορετικές επιλογές.
Το ένατο μονοπάτι : Ισορροπούμε τον εαυτό μας πριν δράσουμε.
Αποφεύγουμε να δρούμε, όταν είμαστε συναισθηματικά διαταραγμένοι. Αυτό είναι μια καλή συμβουλή. Πόσες φορές δεν έχουμε μετανιώσει γι’ αυτό που είπαμε, για τον τρόπο που μιλήσαμε, ή επειδή δεν κάναμε κάτι; Αν μπορούσαμε, έστω και λίγο να περιμένουμε για να έρθουμε στο κέντρο μας, όλα θα ήταν διαφορετικά. Υπάρχουν τρόποι να το κάνουμε, υπάρχουν ασκήσεις, αναπνοές, διαλογισμός, χαλάρωση, εκτόνωση, υπάρχει ο χορός, το περπάτημα, η μουσική, το γράψιμο, η ενεργειακή ψυχολογία. Βρείτε τον τρόπο που σας βοηθήσει να επιστρέψετε στην ηρεμία, πάρτε αποφάσεις και μετά επικοινωνήστε.
Το έβδομο μονοπάτι: (έβαλα πρώτα το ένατο γιατί το έβδομο λέει):
Επικοινωνούμε ανοικτά και ειλικρινά με τους άλλους ανθρώπους, ώστε να μπορέσουμε να διαλύσουμε τα συναισθήματά μας του διαχωρισμού και της ξεχωριστότητας.
Θέλουμε να μοιραστούμε με τον άλλο τα συναισθήματα μας, ότι είμαστε στενοχωρημένοι, ότι είμαστε θυμωμένοι, πως νιώθουμε αδικημένοι ,αλλά να το κάνουμε με συνειδητότητα, από το κέντρο μας. Άλλο να πούμε σε κάποιον « είμαι θυμωμένος μαζί σου» και άλλο να τον βρίσουμε και να τον πληγώσουμε. Πρώτα ερχόμαστε στο κέντρο μας, και μετά μαθαίνουμε να κάνουμε αυτό που λέγεται «εγώ-μήνυμα». Το «εγώ-μήνυμα» είναι τρόπος επικοινωνίας, όπου εξηγούμε στον άλλο τι νιώθουμε, τι χρειαζόμαστε και γιατί το χρειαζόμαστε χωρίς να τον κριτικάρουμε, να τον κατηγορούμε, ή να τον ταπεινώνουμε.
Η άλλη μέθοδος είναι η «ενεργητική ακρόαση» όπου μαθαίνουμε να ακούμε τον άλλον, όταν δεν νιώθει καλά. Όταν ο άλλος δεν είναι καλά κάνουμε «ενεργητική ακρόαση», όταν εμείς δεν είμαστε καλά κάνουμε « εγώ μήνυμα».
Και στις δυο περιπτώσεις, χρειάζεται αυτοανάλυση, για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.
Το όγδοο μονοπάτι: Προσφέρουμε βοήθεια στους άλλους με αγάπη και συμπόνια, έχοντας επίγνωση ότι μαθαίνουμε από τα προβλήματά τους.
Είναι πολύ σημαντικό. Θέλουμε πάντα να προσφέρουμε βοήθεια με αγάπη. Θέλουμε όμως να θυμόμαστε ότι τα προβλήματά τους είναι δώρα του σύμπαντος προς αυτούς για την εξέλιξή τους. Πώς θα βρούμε αυτή την ισορροπία; Να δώσουμε αγάπη και βοήθεια. Όμως να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε το έξης: Αν η κάμπια θέλει να βγει από το κουκούλι και εμείς σαν «καλός βοηθητικός άνθρωπος» προσεκτικά σχίσουμε το κουκούλι για να βγει η πεταλούδα με πιο εύκολα τρόπο, μετά δεν μπορεί να πετάξει. Γιατί μόνο αν εξασκήσει τα φτερά της, πιέζοντας το κουκούλι, τα υγρά του σώματός της μπαίνουν μέσα στα φτερά για να έχουν τα φτερά τη δύναμη να πετάξουν.
Αν συνέχεια λύνουμε τα προβλήματα των άλλων και ειδικά με τα παιδιά μας, δεν τους επιτρέπουμε να βιώσουν τα δικά τους «φτερά» για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τις ζωής τους. Άλλο είναι η στήριξη, άλλο είναι να αναλαμβάνουμε την επίλυση. Άλλο να σπρώξουμε το αυτοκίνητο μέχρι να πάρει μπρος και άλλο να το σπρώξουμε μέχρι τον προορισμό του. Πρέπει να βρούμε αυτή την ισορροπία. Ούτε να είμαστε αδιάφοροι και να μη μας ενδιαφέρει το ότι ο άλλος χρειάζεται βοήθεια, ούτε να αναλάβουμε την επίλυση. Είναι αυτό που λένε «άλλο να δώσω ψάρι στον άνθρωπο και άλλο να του δείξω πώς να ψαρεύει».
Το δέκατο μονοπάτι: Ηρεμούμε τις ασταμάτητες διαταραχές του νου, ώστε να έχουμε πιο καθαρή εμπειρία και ένωση με τον κόσμο γύρω μας.
Όταν σταματούν οι διακυμάνσεις του νου, το πνεύμα βιώνει την αληθινή του φύση.
Δεν βιώνουμε την αληθινή μας φύση, επειδή δεν σταματάει ποτέ ο νους. Αυτά τα μονοπάτια και οι τεχνικές, όπως ο διαλογισμός, οι αναπνοές, η προσευχή, η χαλάρωση, ο στοχασμός, η σωστή διατροφή, όλα αυτά θα βοηθήσουν την ενέργεια να ανέβει και θα αρχίσουμε να έχουμε λιγότερη φλυαρία στο νου μας, λιγότερες προσκολλήσεις να προστατεύσουμε.
Όσο περισσότερες προσκολλήσεις έχουμε, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη να σκεφτόμαστε πώς θα τις ικανοποιήσουμε και τόσο λιγότερη η πιθανότητα ηρεμίας και ευτυχίας.
Όσο λιγότερες προσκολλήσεις έχουμε, τόσο πιο πιθανόν είναι να μπορούμε να είμαστε καλά. Τις προσκολλήσεις δεν τις καταργούμε. Τις μετατρέπουμε σε προτιμήσεις. Δεν είμαστε χωρίς επιθυμίες. Έχουμε προτιμήσεις, αλλά δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι δεν μπορούμε να είμαστε καλά χωρίς αυτές. Έτσι δεν υποφέρουμε. Προτιμούμε και κάνουμε ότι μπορούμε ηθικά, για να δημιουργήσουμε αυτό που θέλουμε. Το ζητάμε, εργαζόμαστε γι’ αυτό, το οραματιζόμαστε, κάνουμε έξυπνες ενέργειες για να το δημιουργήσουμε.
Το ενδέκατο μονοπάτι: Έχουμε συνεχή επίγνωση ποιο από τα επτά κέντρα συνειδητότητας δρα περισσότερο.
Αισθανόμαστε την ενέργεια, την αντίληψη, την αγάπη και την εσωτερική μας ειρήνη να μεγαλώνουν, καθώς ανοίγουν, διευρύνονται αυτά τα κέντρα.
Εφαρμόζοντας το μονοπάτι, κάνοντας διαλογισμό, κάνοντας διάφορες τεχνικές, μελετώντας τις πνευματικές αλήθειες, απελευθερωνόμαστε από το φόβο, από την αμφιβολία για την αξία μας και την ασφάλειά μας, και αρχίζουμε να βιώνουμε εσωτερική πληρότητα, και σταδιακά η ενέργειά μας απελευθερώνεται και αρχίζουμε να βιώνουμε τα ανώτερα κέντρα συνειδητότητας.
Το δωδέκατο μονοπάτι : Ο καθένας, μαζί και ο εαυτός μας, είναι ένα αφυπνιζόμενο ον, που εξελίσσεται σε ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας και αγάπης.
Είμαστε όντα σε διαδικασία τού να αφυπνισθούμε πνευματικά. Το παιδί μας, ο σύντροφός μας, όλοι οι άνθρωποι γύρω μας (μαζί και οι εφοριακοί, οι βουλευτές, οι τρομοκράτες, οι πρόσφυγες, όλοι) είναι σε διαδικασία πνευματικής αφύπνισης. Δεν υπάρχει ένα ον, που να μην είναι στην διαδικασία της εξέλιξης. Μπορεί να μην το ξέρει αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι. Όλοι είμαστε σ’ αυτήν την διαδικασία.
Θέλουμε σταδιακά να βλέπουμε έτσι όποιον κοιτάμε, όποια μορφή και αν έχει, όποια εθνικότητα, ανεξάρτητα αν είναι διάσημος ή άγνωστος, φτωχός ή πλούσιος. Να βλέπουμε μόνον αυτό: μια μοναδική έκφραση του θείου, μια οικουμενική συνειδητότητα σε μια προσωρινή εκδήλωση και να νιώθουμε μια ενότητα με αυτό το ον.
Αυτό σημαίνει να απελευθερωθούμε, όπως είπαμε στην αρχή, από όλες αυτές τις πεποιθήσεις που μας κάνουν να βάζουμε τους ανθρώπους σε κατηγορίες και να βλέπουμε τον καθένα σαν μια μοναδική έκφραση της θείας συνειδητότητας που κάνει το καλύτερο που μπορεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να βάλουμε όρια, ότι δεν μπορούμε να πούμε όχι, ότι δεν μπορούμε ακόμα να τον πάμε στο δικαστήριο.
Με την βοήθεια αυτών των 12 σκέψεων, μπορούμε να βρούμε την ευτυχία μέσα μας. Αυτός είναι ο προορισμός μας
Να Είστε Πάντα Καλά.
Διαβάστε ακόμη: Δώδεκα Μονοπάτια προς την Ανώτερη Συνειδητότητα | Μέρος 1ο
Έχει πάνω από 1400 δωρεάν βίντεο στο Youtube και μια ιστοσελίδα με πάνω από 600 δωρεάν downloads.
Τα σεμινάρια της Αρμονικής Ζωής γίνονται στο Χαλάνδρι, Μαρκόπουλο, Π. Φάληρο, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Βόλο, Χανιά, Ηράκλειο, Χίο, Ραφήνα, Κέρκυρα, Λευκωσία και Λεμεσό και επίσης στο Internet.
Δείτε τα πλήρη στοιχεία της Αρμονικής Ζωής
- Δώδεκα Μονοπάτια προς την Ανώτερη Συνειδητότητα | Μέρος 2ο - 19/01/2024
- Ας Σταματήσουμε την Κατάχρηση Δύναμης - 15/09/2023
- Ποιος είναι σημαντικός; - 18/07/2023
