Χαρακτηριστικά
Το παντζάρι (ή κοκκινογούλι ή κηπευτικό τεύτλο) καλλιεργείται για τις σαρκώδεις γογγυλόριζες του (πλούσιες σε υδατάνθρακες) και τα φύλλα του, τα οποία καταναλώνονται ως βραστή σαλάτα. Η επιστημονική του ονομασία είναι Beta vulgaris var. esculenta και είναι συγγενές με το ζαχαρότευτλο, το κτηνοτροφικό τεύτλο και το σέσκουλο. Στην ελληνική αγορά υπάρχουν διάφοροι τύποι παντζαριού με κυριότερο τον τύπο «Detroit», που δίνει πρώιμα στρογγυλά παντζάρια καλής διαμέτρου με ομοιόμορφο κόκκινο χρώμα. Επίσης έχει κοντό φύλλωμα με γυαλιστερό πράσινο χρώμα το οποίο δημιουργεί μια όμορφη οπτική αντίθεση με το κατακόκκινο χρώμα της σάρκας. Παλαιότερα καλλιεργούνταν σημαντικές εκτάσεις μια ποικιλία που ήταν γνωστή ως Αιγυπτιακό Παντζάρι, το οποίο σε αντίθεση με τα παντζάρια τύπου «Detroit», έχει πεπλατυσμένη γογγυλόριζα η οποία δεν μπόρεσε να γίνει αποδεκτή από τον Έλληνα καταναλωτή.
Εδαφοκλιματικές Απαιτήσεις
Η καλύτερη ποιότητα (έντονα κόκκινη γογγυλόριζα) επιτυγχάνεται σε θερμοκρασίες αέρα 10-18°C. Για την βλάστηση του σπόρου η ελάχιστη απαιτούμενη θερμοκρασία εδάφους είναι 5°C, ενώ οι ευνοϊκές θερμοκρασίες έχουν εύρος από 10-30°C, με μέγιστο όριο τους 35. Αν υπάρξει μια ψυχρή περίοδος (4-10°C) για 2 εβδομάδες ή περισσότερο το φυτό θα σχηματίσει υπέργεια ανθοφόρα στελέχη κάτι που είναι επιθυμητό μόνο για καλλιέργειες που στόχο έχουν την σποροπαραγωγή. Όσον αφορά το έδαφος καταλληλότερα είναι τα αμμώδη ή αμμωπηλώδη, μέσης ή ελαφριάς σύστασης με αντίδραση όξινη έως ελαφρώς αλκαλική (pH 6-7,5). Δεν ανέχεται βαριά εδάφη που νεροκρατούν, ούτε εδάφη συμπαγή ή με πολλές πέτρες στα οποία παρεμποδίζεται η ομαλή ανάπτυξη της γογγυλόριζας.
Καλλιεργητικές Τεχνικές
Σπορά
Η σπορά του μπορεί να γίνει όλο το χρόνο, ωστόσο αποφεύγονται οι πολύ ζεστοί μήνες του καλοκαιριού, γιατί οι υψηλές θερμοκρασίες συχνά προκαλούν την εμφάνιση λευκών ομόκεντρων κύκλων στο εσωτερικό του παντζαριού. Οι συχνότερες περίοδοι σποράς είναι από το Μάρτιο – Μάιο και από τα τέλη καλοκαιριού μέχρι τα μέσα του Φθινοπώρου. Ένα σημείο που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι ο καρπός του παντζαριού (που χρησιμοποιείται ως σπόρος) είναι συγκάρπιο (δηλ. περιέχει αρκετά σπέρματα μαζί) με αποτέλεσμα μετά την σπορά να φυτρώνουν στην ίδια θέση περισσότερα του ενός φυτά και να χρειάζεται αραίωμα. Μια πρακτική που ακολουθείται είναι η τριβή του συγκάρπιου ώστε να ξεχωρίσουν τα σπέρματα που περιέχει (2-3) και να αποφύγουμε να είναι δυνατόν το αραίωμα. Απαιτείται περίπου 1,5 κιλό σπόρου το στρέμμα, σε βάθος 1 – 2,5 εκατοστά και σε γραμμές που απέχουν μεταξύ τους 25 – 30 εκ. Ο σπόρος ανάλογα με την θερμοκρασία του εδάφους βλαστάνει μετά από 8-15 ημέρες.
Λίπανση
Αραίωμα φυτών
Συγκομιδή
Τα παντζάρια συγκομίζονται μόλις αποκτήσουν εμπορεύσιμο μέγεθος. Όσο πιο μικρές συγκομίζονται οι γογγυλόριζες τόσο πιο τρυφερές είναι. Η συγκομιδή γίνεται σταδιακά και εφαρμόζεται με εξαγωγή ολόκληρων των φυτών από το έδαφος.
Απόδοση – Συντήρηση
Στόχος μας να αποτελεί την πρώτη επιλογή για κάθε αναγνώστη που θέλει να διανύσει το ταξίδι της ζωής του όμορφα και με θετικό τρόπο.
Αν θέλεις κι εσύ να συμμετέχεις στην ομάδα μας, σαν αρθρογράφος ή συνεργάτης, στείλε μας μήνυμα στο [email protected]
