Η Μαριάννα Χρυσικάκου έχει σπουδάσει Sports Marketing & Recreation. Έχει εκπαιδευθεί επίσημα από το Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού και τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (Olympic Solidarity). Το 2013 πιστοποιήθηκε ως μακροβιοτική εμπειρογνώμων. Από το 2008 έως το 2014 ίδρυσε και διαχειρίστηκε τον πρώτο επίσημο Μακροβιοτικό Οργανισμό στην Ελλάδα και από το 2013 μαζί με τον δάσκαλό της Simon G. Brown κατέχει την πρώτη εγχώρια πιστοποίηση στον τομέα των Μακροβιοτικών Σπουδών.
Ασχολείται με την εφαρμογή της μακροβιοτικής, ιδιαίτερα στις σύγχρονες γυναίκες και τα παιδιά, ενώ συντονίζει εταιρικά προγράμματα υγείας & ευεξίας για τον επιχειρηματικό τομέα. Πιστεύει σε αυτό που πίστευε ο Paul Morand, ότι η αγάπη δεν είναι συναίσθημα, είναι τέχνη. Η Αγάπη παράγει Συνείδηση. Και υποκλίνεται στη δύναμή της. Εγώ συμφώνησα. Δε μένει, παρά να συμφωνήσετε κι εσείς.
Μαριάννα, θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας το περιεχόμενο της έναρξής σου. Να αυτοσυστηθείς, με λίγα λόγια.
Μερικές φορές, η πορεία της ζωής μας ανατρέπεται κάπως βίαια. Πάντα όμως με σκοπό να μας πάει στο μονοπάτι, που πραγματικά πρέπει να περπατήσουμε. Κάπως έτσι, ανατράπηκε και η δική μου ζωή στα 21 μου χρόνια, όταν ετοιμαζόμουν να φύγω για σπουδές στην Αμερική, στη Βοστώνη. Ολοκλήρωνα τότε τις σπουδές μου στο τμήμα Επιστήμης Φυσικής Επιστήμης και Αθλητισμού Αθηνών. Ήμουν ενεργή αθλήτρια από την παιδική μου ηλικία, στο άθλημα της πετοσφαίρισης. Αγαπούσα πολύ την κίνηση και τον αθλητισμό από μικρό παιδί και είχα επιλέξει ως ειδικότητα την Οργάνωση και Διοίκηση Αθλητισμού, με σκοπό να μετεκπαιδευτώ σε ένα από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής, μέσω υποτροφίας επίδοσης. Ακριβώς, όμως, τη μέρα που τελείωσα τις εξετάσεις για να πάρω το πτυχίο μου, στις 28 Ιουνίου 1999, εκείνη την ημέρα ακριβώς έφυγε, τελείως αιφνίδια, από τη ζωή ο πατέρας μου, σε ηλικία 52 ετών. Ένας νεότατος άνθρωπος, χωρίς κανένα πρόβλημα υγείας. Το γεγονός αυτό ανέτρεψε βίαια όλα μου τα σχέδια.
Καμιά νιφάδα χιονιού δεν πέφτει σε λάθος μέρος, είναι μια αγαπημένη μου φράση, που συνοψίζει τη μοίρα, την τύχη.
Αντιμετωπίζοντας καθημερινά την εσωστρέφεια του ελληνικού πανεπιστημίου, την αδυναμία ή την απροθυμία των περισσότερων των καθηγητών, να μοιραστούν ποιοτικά ερεθίσματα και κυρίως να συνδέσουν την ελληνική κουλτούρα με το διεθνές αθλητικό περιβάλλον, ένιωθα μια τεράστια τάση φυγής προς το εξωτερικό. Επειδή με έλκυε η διδασκαλία, επεδίωκα να μετεκπαιδευτώ στην Αμερική και να γυρίσω πίσω, ακολουθώντας ακαδημαϊκή καριέρα, στο αντικείμενο αυτό. Όταν ο πατέρας μου έφυγε από τη ζωή, η οικογένειά μου ταλαντεύτηκε μέσα σε μια κρίση πάρα πολύ δύσκολη, που ξεκίνησε από τότε και κράτησε πολλά χρόνια. Ως το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας, δεν ένιωσα άνετα να φύγω στο εξωτερικό. Ν’ αφήσω τη μητέρα και τα αδέρφια μου. Οπότε ανέλαβα κάπως το ρόλο του πατέρα. Ξεκίνησα να εργάζομαι στο χώρο αυτό και μετά από δύο χρόνια πετυχημένης πορείας, μού δόθηκε η ευκαιρία να κάνω επαγγελματικές μεταπτυχιακές σπουδές, μέσω του κινήματος Ολυμπιακής Αλληλεγγύης της ΔΟΕ.
Έτσι ξεκίνησε η επαγγελματική μου πορεία στο χώρο του αθλητικού και Ολυμπιακού marketing, στο χώρο των επιχειρήσεων. Αλλά παράλληλα, η πρώτη επαφή με τον θάνατο, με την απώλεια και βασικά όχι τόσο με τον θάνατο, αλλά με την ξαφνική ανατροπή, που μερικές φορές συμβαίνει στη ζωή και μας αναγκάζει χωρίς τη θέλησή μας να αποχωριστούμε πρόσωπα, καταστάσεις. Και στη δική μου περίπτωση και όνειρα. Είχα πολλά όνειρα και προσδοκίες από τη ζωή μου στην Αμερική, τα οποία, σε πολύ νεαρή ηλικία, κλήθηκα να αποχωριστώ. Κι έτσι άρχισα να ψάχνω απαντήσεις για όλα αυτά τα συναισθήματα, της ματαίωσης, του θυμού, της θλίψης, της απώλειας, που βίωνα εκείνη την περίοδο.
Ήσουν τόσο μικρή και παράλληλα τόσο έτοιμη να λάβεις απαντήσεις. Δυσκολεύτηκες;
Η σταδιακή εισαγωγή μου στα συστήματα πνευματικής αυτογνωσίας ξεκίνησε αρχικά με την γιόγκα και στη συνέχεια την πρανική θεραπεία και το διαλογισμό. Άρχισα να μελετώ ένα σύστημα yoga therapy με αξιόλογους εισηγητές και σιγά σιγά το ένα έφερε το άλλο. Το 2007, πια, γνώρισα το θεραπευτικό σύστημα αυτοεξελέλιξης Pranic Healing & Arhatic Yoga του Grand Master Choa Kok Sui στο οποίο βρίσκομαι και σήμερα, ένα μονοπάτι, που από τότε προσπαθώ να μελετώ, να κατανοώ και να εφαρμόζω όσο καλύτερα μπορώ καθημερινά. Και που με πήγε σταθερά στο σημείο, που βρίσκομαι αυτή τη στιγμή και σαν άνθρωπος, σαν μητέρα, σαν μαθήτρια και σαν επαγγελματίας.
Ναι, σε μια περίοδο που τα περισσότερα παιδιά ζουν ανέμελα, γνωρίζουν νέους ανθρώπους και γενικότερα είναι σε μια φάση εξωστρέφειας στη ζωή τους, εμένα η ζωή με πήγε σε ένα μονοπάτι πολύ έντονης εσωστρέφειας και ανάληψης ευθυνών. Μακριά από το περιβάλλον μιας ανέμελης φοιτητικής ζωής. Προσδιορίστηκα με έναν τρόπο πιο βαθύ, πιο απόλυτο, που είχε όμως και πολλή μοναξιά. Τη μοναχικότητα δεν μπορείς να την αποφύγεις όταν καλείσαι να βρεις τον εαυτό σου. Φαντάζει δύσκολο στην αρχή, αλλά μετά αυτή η μοναξιά σε δυναμώνει. Από αυτή την εμπειρία κράτησα το εχέγγυο της ωριμότητας και της πνευματικής ωρίμανσης. Το μονοπάτι της πνευματικής αυτογνωσίας και εξέλιξης είναι μια διαδικασία, που άπαξ και ξεκινήσει, αποκτά τη δική του διά βίου δυναμική και πορεία.
Πώς ορίζεις την πνευματικότητα;
Η πνευματικότητα με έλκυε, από όταν ήμουν παιδί. Ο πατέρας μου ήταν ιδιαίτερος άνθρωπος, αληθινός στοχαστής, ανθρωπιστής και διανοούμενος. Το DNA του με κάποιο ιδιαίτερο τρόπο έχει αποτυπωθεί τόσο σε εμένα, όσο και στα δύο αδέλρφια μου που ασκούν ανθρωπιστικά και καλλιτεχνικά επαγγέλματα αντίστοιχα.
Κάποτε ένας από τους δασκάλους μου στο σύστημα της Arhatic Yoga μας ανέλυσε μια από τις κυρίαρχες πνευματικές διδασκαλίες του Βούδα σχετικά με τα αίτια που γεννούν την ανθρώπινη δυστυχία, μέσα από μια πολύ όμορφη παραβολή, που σχετίζεται με τον θάνατο. Μια γυναίκα, που έχει χάσει το παιδί της, πηγαίνει στον Βούδα και του ζητάει να φέρει ξανά το παιδί της στη ζωή. Ο Βούδας της λέει ότι θα το κάνει. Της ζητά όμως πρώτα να γυρίσει όλα τα σπίτια του χωριού και να του φέρει έναν κόκκο σιναπιού από ένα σπίτι, που δεν το έχει χτυπήσει ποτέ ο πόνος, η συμφορά και η δυστυχία. Η γυναίκα γύρισε όλη την επαρχία και κατάλαβε ότι δεν υπήρχε ούτε ένα σπίτι, που να μην έχει υποφέρει από κάποιου είδους δοκιμασία. Αυτό σημαίνει πολλά για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις οδύνες της ζωής μας.
Δυστυχώς, η κύρια αιτία της δυστυχίας, που γεννά τα περισσότερα προβλήματα στη ζωή μας είναι η άγνοια.
Γιατί δεν έχουμε αντίληψη της πραγματικής φύσης μας και αντί να ορίζουμε συνειδητά τα εργαλεία και τους φορείς που μας έχουν δωθεί για να εξελλισόμαστε και να αποκομίζουμε μαθήματα, τελικά μας ορίζουν μηχανικά αυτά. Τότε ακόμη η προσέγγισή μου ήταν περισσότερο θεωρητική. Γιατί η ζωή μου τότε οριζόταν -κατά κύριο λόγο- από τα εξωτερικά γεγονότα. Δεν ήμουν ακόμα σε θέση να αντιληφθώ βιωματικά τέτοιου είδους ανώτερες πνευματικές διδασκαλίες, γιατί δεν είχα το απαιτούμενο εσωτερικό αντιστάθμισμα.
Η πνευματικότητα και η αυτογνωσία ήταν για μένα περισσότερο θεωρητικές αρχές, που εξερευνούσα για να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι ο κόσμος των εξωτερικών συμβάντων δεν είναι ο πραγματικός. Πολύ αργότερα, μέσα από τη συνεχόμενη καθοδήγηση των δασκάλων μου, αλλά και την καθημερινή πρακτική εφαρμογή των εργαλείων και των πρακτικών που μου είχαν δωθεί, άρχισε να χτίζεται η εσωτερική μου βάση και να υπάρχουν τα πρώτα εσωτερικά βιώματα. Η ωρίμανση της συνείδησης μέσα μας είναι κάτι άυλο, που ωστόσο παράγει απτά, υλικά αποτελέσματα. Χρειάζεται χρόνο, καθοδήγηση και συνεχή για να καταλάβεις ότι είναι η εσωτερική συνείδηση είναι αυτή που καθορίζει τα συμβάντα και την ποιότητα της εξωτερική μας ζωής.
Υπάρχουν αποθέματα δύναμης μέσα μας για εξέλιξη και αλλαγή προς κάτι βέβαιο και σταθερό;
Ναι βέβαια, είναι μέσα στη νομοτέλεια της ζωής η ωρίμανσή μας και η εξέλιξή μας. Αν δεν αναλάβεις, με ακεραιότητα, την ευθύνη της δικής σου εξέλιξης, τότε θα το κάνει σίγουρα η ζωή, αλλά θα το κάνει με έναν τρόπο, που δε θα είναι καθόλου ευχάριστος. Γιατί συνήθως έρχεται και σαρώνει όλα τα πεδία της προσκόλλησής μας. Μερικές φορές, εμφανίζεται στο δρόμο μας ένας πνευματικός δάσκαλος. Πνευματικοί δάσκαλοι είναι όσοι έχουν εξελίξει δυναμικά τη συνείδησή τους κι είναι σε θέση να διδάξουν θεωρητικά και με το παράδειγμα τους να καθοδηγήσουν κι άλλους ανθρώπους.
Αν λάβουμε υπόψη μας το παρόν, τι συνοψίζουμε;
Ο χρόνος που έχουμε για να αφομοιώσουμε την πληροφορία είναι ελάχιστος, ενώ ο όγκος της πληροφορίας, που μας βομβαρδίζει καθημερινά είναι τεράστιος. Και η τάση μας να είμαστε διαρκώς συνδεδεμένοι με την πληροφορία είναι αδηφάγα και δημιουργεί εθισμό. Χρειαζόμαστε απλά και ταυτόχρονα απτά εργαλεία, που θα μας βοηθήσουν να σταθμίσουμε το πού βρισκόμαστε τώρα, το πού θέλουμε να πάμε, αλλά και πώς μπορεί να διανυθεί η ενδιάμεση απόσταση.
Είναι αλήθεια όμως ότι και ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων σήμερα εξερευνεί πεδία βελτίωσης κι εξέλιξης.
Ο κόσμος σήμερα κάνει εξερευνά ομολογουμένως πολλά πράγματα. Γιόγκα, διατροφή, διαλογισμό… αλλά παρατηρώ πως η θεραπευτική επίδραση, τα οφέλη σε επίπεδο υγείας, χαράς, καλοσύνης, ευτυχίας δεν διαμορφώνονται κάπως ανάλογα. Περιδιαβαίνουμε ανάμεσα στις πολλαπλές μεθόδους αυτογνωσίας, αυτοεξέλιξης, αυτοεπίγνωσης και καταλήγουμε χαμένοι στη μετάφραση. Οι περισσότερες μέθοδοι προσφέρουν μεμονωμένη γνώση για παράδειγμα η θεραπευτική διατροφή κυρίως για το σώμα, η ψυχολογία για τη διαχείριση των σχέσεων και των συναισθημάτων, η ενεργειακή θεραπεία για την ομαλή ροή της ενέργειας στα κανάλια κ.τ.λ.
Επειδή όμως η εποχή στην οποία ζούμε σήμερα είναι πολυεπίπεδη και δημιουργεί τεράστιες απαιτήσεις σε όλα τα επίπεδα: της υγείας, των σχέσων, της επαγγελματικής απόδοσης, της υλικής ευημερίας & αφθονίας, της πνευματικότητας, της οικογένειας, θεωρώ πως έχουμε ανάγκη από πραγματικά συγκροτημένα και ολιστικά θεραπευτικά και αυτογνωσιακά μοντέλα.
Αυτό που έχουμε απωλέσει, σαν άνθρωποι αλλά και σαν κοινωνία, είναι την πρόσβαση στην πραγματική εσωτερική γνώση, τη γνώση της πραγματικής μας υπόστασης, την οποία είχαν προηγούμενες κοινωνίες. Την υπαρξιακή γνώση. Τι είναι ο άνθρωπος; Από τι αποτελείται; Ποια είναι τα κύρια οχήματα που χρησιμοποιεί καθημερινά για να δημιουργήσει υγεία, χαρά, ικανοποίηση, εξέλιξη, υλική και συναισθηματική ευημερία; Ως συνείδηση και ενέργεια.
Καλούμαστε να διαχειριστούμε αποτελεσματικά τη ζωή μας, χωρίς πρώτα να έχουμε γνωρίσει, χωρίς να έχουμε κάν ορίσει την ίδια τη φύση μας, την ύπαρξη μας. Γι αυτό νομίζω τα αποτελέσματα δεν έρχονται ή έρχονται παροδικά και νιώθουμε κάπως έρμαια της ζωής και της τυχαιότητας. Για να διαχειριστείς κάτι αποδοτικά και να πετύχεις τους στόχους που έχεις θέσει, πρέπει να έχεις γνώση, κατεύθυνση, πλάνο και απτά εργαλεία. Γι’αυτό όπου βρεθώ τα τελευταία χρόνια πάντα λέω πως η αυτογνωσία είναι η μοναδική αυτοθεραπεία.
Μαριάννα, σε ποια αισιόδοξα συμπεράσματα έχεις καταλήξει εσύ ως χρόνια ερευνήτρια;
Μπορούμε στη ζωή μας να επιλέξουμε τα πάντα. Μπορούμε να επιλέγουμε σε τι βαθμό υγείας θα κινείται το φυσικό μας σώμα, να επιλέγουμε την ποιότητα των σκέψεων και των συναισθημάτων μας. Έχω κάνει μια ενδελεχή εκπαίδευση, στη θεωρητική σκοπιά της μακροβιοτικής, η οποία χρησιμοποιεί τη θεραπευτική διατροφή ως κυρίαρχο εργαλείο. Τη χρησιμοποιώ κι εγώ σταθερά μαζί με την κίνηση και την ενσυνειδητότητα. Είναι οι τρεις πυλώνες, με τους οποίους εργάζομαι θεραπευτικά, συγγραφικά και αρθρογραφικά.
Όταν στο παρελθόν έμπαινα στη διαδικασία να εφαρμόσω, κατά γράμμα, τη διατροφική θεραπευτική συμβουλευτική, σε σχέση με τις παθογένειες ανθρώπων, που έρχονταν σε μένα για βοήθεια, έβλεπα ότι υπήρχε βελτίωση. Ειδικά με την τροφή, η βελτίωση είναι άμεση. Είναι εκπληκτικό πώς ανταποκρίνεται το σώμα, όταν αλλάζει η πρώτη καύσιμη ύλη που του δίνεις καθημερινά. Έβλεπα μια άμεση βελτίωση πολλών παθογενειών ακόμη και πολύ σοβαρών περιπτώσεων. Βελτίωση, όμως, που δεν κατάφερνε να αγγίξει τον πυρήνα του αίτιου, που γεννούσε την παθογένεια. Και υπό αυτή την έννοια επρόκειτο πάντα για μια πρόσκαιρη βελτίωση. Γιατί πραγματικά θεωρώ ότι οποιαδήποτε ασθένεια εδρεύει πρωτευόντως στο επίπεδο της Συνείδησης. Κάθε μορφή ασθένειας δηλώνει ελλιπή σύνδεση με την ανώτερη συνείδηση, μας. Είμαστε συνείδηση, η οποία είναι εκφρασμένη με έναν υλικό, νοητικό και συναισθηματικό τρόπο.
Η μόνη ουσιαστική θεραπεία είναι η αυτογνωσία. Μόνο όταν ο άνθρωπος αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του και βρίσκει τη δύναμη να αντιμετωπίσει, τους φόβους, τις προσκολλήσεις και τις αδυναμίες του, μέσα από καθημερινή, πρακτική εργασία με τον εαυτό του, τότε μόνο αρχίζει σταδιακά να αλλάζει. Να αλλάζει εσωτερικά, συνειδησιακά, να αλλάζει επίπεδο συχνότητας και εσωτερικής διαύγειας, καθαρότητας και ακεραιότητας.
Σε τι βαθμό έχουμε τη δύναμη να ορίσουμε την υγεία και την ακεραιότητά μας;
Για την υγεία μας, πρέπει να είμαστε οι πρώτοι που αναλαμβάνουμε την ευθύνη. Είναι εύλογο να απευθυνόμαστε σε ειδικούς, προκειμένου να παίρνουμε εργαλεία και να ανταποκρινόμαστε στις καθημερινές μας ανάγκες. Η λύση όμως δεν είναι να εθιζόμαστε στις λύσεις, που λαμβάνουμε από τους ειδικούς. Όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι και τα συστήματα είναι εκεί για να μας βοηθήσουν να περπατήσουμε έναν δρόμο καλυτέρευσης κι εξέλιξης. Αλλά πρέπει εμείς οι ίδιοι να αντλήσουμε δύναμη και κουράγιο από μέσα μας, για να τον περπατήσουμε.
Το πρώτο ζητούμενο είναι να δημιουργήσουμε μια υγιή βάση για να ξεκινήσουμε μιαν οποιαδήποτε προσπάθεια αυτοθεραπείας.
Οι περισσότερες ασθένειες τείνουν πια, όπως αναγνωρίζει και η δυτική ιατρική να είναι lifestyle related diseases, δηλαδή ασθένειες που σχετίζονται με τον σύγχρονο τρόπο ζωής. Ο σύγχρονος τρόπος ζωής είναι αυτός που παράγει πια τις παθογένειες, όπως είναι ο καρκίνος, τα αυτοάνοσα νοσήματα, η κατάθλιψη. Οι στατιστικές για τον καρκίνο δείχνουν ότι μέσα στα επόμενα είκοσι χρόνια η αναλογία θα είναι ένας στους δύο. Παραδείγματος χάριν, η καθημερινή διατροφή έχει φύγει από το σπίτι, είμαστε σε μια πολύ έντονη πολυδραστηριότητα, σε μια έντονη κίνηση, όλη μέρα. Οι ώρες των γευμάτων έχουν τελείως αποσταθεροποιηθεί. Έχουν χαθεί η τάξη και η ισορροπία. Για μένα, αυτό είναι το πιο σημαντικό. Η σταθερότητα του καθημερινού μας προγράμματος. Η ομορφιά/αρμονία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα. Να κρατώ το αίμα μου αλκαλικό αποφεύγοντας τροφές, που έχουν μια ακραία επίδραση ή να τις δοκιμάζω περιστασιακά. Να κινούμαι, να επιλέγω με διάκριση τα καθημερινά μου ερεθίσματα, να προσφέρω και να μοιράζομαι στοργή, τρυφερότητα και αγάπη. Να κοιμάμαι πριν τα μεσάνυχτα και για τουλάχιστον επτά ώρες καθημερινά.
Ο Σωκράτης έλεγε οι άλλοι ζουν για να τρώνε, αλλά εγώ τρώω για να ζήσω
Συμφωνώ. Η ζωή μας έχει χάσει τον προσανατολισμό της. Όλα τα πράγματα στη ζωή του ανθρώπου είναι τροφή. Η τροφή στο τραπέζι μας, οι σχέσεις, τα βιβλία, οι ταινίες που βλέπουμε, πόσο καθαρό και όμορφο είναι το σπίτι μας. Τροφή είναι όλα τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε. Έχω ευθύνη για τα καθημερινά μου δηλητήρια. Ας μην το παίρνουμε έτσι αλόγιστα κάτι τέτοιο. Η λύση είναι στην καθημερινότητα. Ό,τι κάνεις στα μικρά πράγματα, θα κάνεις και στα μεγάλα. Δε σημαίνει ότι επειδή οι σκέψεις και τα συναισθήματα είναι αόρατα δεν παράγουν και ενέργεια. Στο θέμα της υγείας, η συναισθηματική μας κατάσταση μπορεί να αφαιρέσει τα οφέλη μιας πολύ καλής διατροφής. Το αίμα μου γίνεται όξινο μόνο και μόνο επειδή αγχώνομαι διαρκώς. Ή επειδή σκέφτομαι μονίμως αρνητικά και φοβάμαι τι με περιμένει αύριο. Ή κατηγορώ συνέχεια τους άλλους για τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζω. Η ποιότητα της σωματικής, νοητικής και συναισθηματικής μου καθημερινότητάς μου καθορίζει το πεπρωμένο μου. Θέλει θάρρος και δύναμη, αλλά ανταμείβεσαι μέσα σου όταν προσπαθείς τουλάχιστον να αναλάβεις την ευθύνη για την ποιότητα της υγείας και της ζωής σου συνολικά.
Και τώρα, τελειώνοντας την ανάγνωση οι αναγνώστες, θα θελήσουν να σε αναζητήσουν. Πού θα σε βρουν, Μαριάννα;
Δραστηριοποιούμαι σε έναν δικό μου χώρο, ο οποίος είναι κυρίως εκπαιδευτικός. Γιατί αυτό που με ενδιαφέρει είναι να παρέχω απτά και βιωματικά εργαλεία, με τα οποία ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει την ποιότητα της ζωής και της υγείας του, στην καθημερινότητα. Αρθρογραφικά, εδώ και κάποια χρόνια, επιμελούμαι μιας ενημερωτικής πλατφόρμας, του WellDay- Live Longevity, το οποίο έχει διεθνή, αλλά κι ελληνική αρθρογραφία, γιατί με ενδιαφέρει και η ανταλλαγή γνώσης και τεχνογνωσίας
Το βίωμα κάθε ανθρώπου είναι καταλυτικό. Γιατί είναι το πρίσμα, μέσα από το οποίο δομείται και ιεραρχείται η γνώση μέσα μας. Μια σχέση διαλλεκτική εμπλουτίζει και τα δύο μέρη, και τον εκπαιδευόμενο και τον εκπαιδευτή.
Στη διδασκαλία και την αρθρογραφία μου, παίζει πολύ μεγάλο ρόλο η εξελικτική δύναμη της Αγάπης και η τοποθέτησή της ως βάση της ύπαρξής μας. Η αγάπη είναι μια συνεκτική δύναμη, η οποία μας ωθεί τόσο στην ατομική, όσο και τη συλλογική μας εξέλιξη. Δεν είναι ένα γλυκανάλατο συναίσθημα. Η Αγάπη είναι κατάσταση συνείδησης, είναι μια ευφυής δημιουργική δύναμη, η βάση της εξελικτικής μας πορείας, ως άτομα και ως κοινωνίες.
Μαριάννα, σε ευχαριστώ για όλα και καλή επιτυχία σε ό,τι κάνεις.
Κι εγώ σε ευχαριστώ Χρύσα. Να είσαι καλά.
Σχετικοί σύνδεσμοι
Αναλυτικά στοιχεία : Μαριάννα Χρυσικάκου
Ιστοσελίδα: WellDay-Live Longevity
Email: [email protected]
Δείτε όλες τις προσεχείς εκδηλώσεις της Μαριάννας Χρυσικάκου
Στόχος μας να αποτελεί την πρώτη επιλογή για κάθε αναγνώστη που θέλει να διανύσει το ταξίδι της ζωής του όμορφα και με θετικό τρόπο.
Αν θέλεις κι εσύ να συμμετέχεις στην ομάδα μας, σαν αρθρογράφος ή συνεργάτης, στείλε μας μήνυμα στο [email protected]
[…] καταστρώματος». Ένα ημερολόγιο αυτο-θεραπείας και αυτο-γνωσίας, που ως όροι αποδεικνύονται κάθε ημέρα, στα δικά μου […]