Της Φωτεινής Βαβίτσα
Κατά τα Πρώτα μας Χρόνια μπορούσαμε να ονειρευόμαστε και να πετάμε με τη φαντασία που δημιουργεί η καρδιά μας. Ακόμη κι όταν βρισκόμαστε μέσα σε ένα δωμάτιο, όσο μικρό κι αν ήταν αυτό, απλά φεύγαμε…
Πήγαιναμε παντού και δε γνωρίζαμε τα όρια. Κάναμε τα πάντα χωρίς να υπάρχουν όροι. Μόνο αυτό που πρόσταζε η καρδιά.
Μέσα από τη φαντασία μας δημιουργούσαμε εικόνες. Εικόνες για τη ζωή που θέλουμε να ζήσουμε. Εικόνες για το πάθος που θέλουμε να εκφράσουμε. Μπορούσαμε και δημιουργούσαμε τα πάντα μέσα από τις εικόνες. Για το πως θα ήταν η ζωή μας στο μέλλον, η καθημερινή μας απασχόληση, η αγάπη που θα μπορούσαμε να δώσουμε και να πάρουμε από τον κόσμο γύρω μας.
Στην πορεία όμως η χαρά της φαντασίας, άρχισε να μένει εκεί και καταρρακωνόταν από τα εμπόδια που μάθαμε να θέτουμε σε Εμάς μέσα στην καθημερινότητά μας.
Ξαφνικά αυτό που Είμαστε φαινόταν αποδεκτό μόνο από εμάς και όχι από τους γύρω μας. Το γεγονός αυτό έκανε αυτόματα αυτό που Είμαστε κάτι το τελείως λανθασμένο. Έπρεπε να αλλάξουμε, να διορθώσουμε τα πάντα πάνω μας για να ταιριάξουμε με τους άλλους.
Σιγά σιγά, έγινε και για εμάς αποδεκτό αυτό που ήταν γενικά απόδεκτό γύρω μας. Όπως και να το ονομάσουμε, είτε είναι νόρμες, είτε είναι πρότυπα, σημασία έχει ότι κάποια στιγμή μπήκαμε κι εμείς με τη σειρά μας σε αυτό το παιχνίδι.
“Να στηρίζεσαι και να εμπιστεύεσαι μόνο την οικογένειά σου και τον κύκλο σου. Αυτοί μόνο είναι καλοί, αυτοί μόνο ξέρουν το καλό σου, αυτοί, όχι αυτό που σου λέει η καρδιά σου.
- Ο καλός άνθρωπος έχει τα χαρακτηριστικά Α + Β + Γ.
- Ο όμορφος άνθρωπος έχει τα χαρακτηριστικά Δ + Ε + Ζ.
- Ο επιτυχημένος άνθρωπος αντίστοιχα τα Η + Θ + Ι.
- Ο ευτυχισμένος άνθρωπος τα Κ + Λ + Μ.
Και αν θέλεις να είσαι κάτι από τα πιο πάνω να ακολουθήσεις και τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Μην ξεφύγεις. Γιατί, όποιος ξεφεύγει απλά μετά από λίγο το μετανιώνει και γυρίζει πάλι πίσω σε αυτά. Διαφορετικά, καταλήγει να είναι μία ολόκληρη ζωή στην αναζήτηση χωρίς αιτία και χωρίς καμιά ηρεμία!”
Πόσο φόβο μπορεί να δημιουργήσουν τα πιο πάνω λόγια; Πόσες ενοχές όταν απέχουμε από αυτά. Κάνουμε μοναδικό μας στόχο ζωής να γίνουμε ένας από τους πιο πάνω συνδυασμούς και αντίστοιχα απορρίπτουμε με τη σειρά μας όποιον ξεφεύγει και δημιουργεί έναν δικό του!
Και το πιο αστείο όλων είναι ότι αυτό γίνεται τόσο ομαλά από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας που φαίνεται τελείως φυσικό στη συνέχεια.
Ξαφνικά, συνειδητοποιούμε ότι ο μόνος λόγος που είμαστε αποδεκτοί από τους άλλους είναι όχι γιατί αγαπάνε αυτό που είμαστε στην πραγματικότητα, αλλά γιατί αγαπάνε το γεγονός ότι χωρέσαμε κι εμείς μέσα στα πιο πάνω χαρακτηριστικά. Έτσι, μπορούμε όλοι να συνεχίσουμε ανενόχλητοι τη ζωή μας, χωρίς να θορυβηθεί κανείς.
Κι αν δεν είμαστε ευτυχισμένοι με τα πιο πανω;
“Αυτή είναι η ζωή φίλε μου! Δεν μπορείς να έχεις ποτέ αυτό που πραγματικά θέλεις!”
Είναι τόσο εύκολη και αβασάνιστη αυτή η “αποδοχή”. Πώς γίνεται λοιπόν να μην την ακολουθήσει κάποιος; Αυτομάτως τα πράγματα γίνονται τόσο απλά. “Δεν μπορώ να έχω αυτό που θέλω, αφού στη ζωή κανείς δεν μπορεί να το έχει.”
Επομένως, μπορώ να περπατάω τη ζωή μου χωρίς ευθύνη και να παραπονιέμαι για ό,τι δεν έρχεται όπως το θέλω. “Αφού η ζωή δεν έρχεται ποτέ όπως τη θέλεις.” Αν θέλεις να τη δεις όπως πραγματικά τη θέλεις, απλά κάνε όνειρα. Είναι και τζάμπα, όπως λέμε πολλές φορές, χάριν αστεϊσμού.
Πόσο πολύ πληρώσαμε αυτά τα άσκοπα όνειρα. Πόσα χρόνια, πόσες στιγμές που απλά κοιμόμαστε γιατί μένουμε στα όνειρα και δεν προχωράμε στην πράξη.
Είναι πολύ εύκολο, σωστά; Κάνουμε όνειρα κι όταν αυτά δεν υλοποιούνται έχουμε όλους τους λόγους να είμαστε αυτοί που έπεσαν θύματα των εξωτερικών καταστάσεων, που είναι πάντα τόσες πολλές… Πόσες φορές δεν έχουμε πει και δεν έχουμε ακούσει την έκφραση: “Μη με βλέπεις έτσι. Εγώ, άμα μπορούσα…”
Αλλά η συνέχεια περιλαμβάνει κάτι που αμέσως μεταθέτει την ευθύνη αλλού, πέρα από τους ώμους μας, γιατί πολύ απλά φταίει κάτι άλλο και όχι εμείς.
Τι αγάπη όμως προσφέρει αυτό στη σχέση με τον εαυτό μας; Ποια υγιή σχέση δημιουργεί; Πολύ απλά, καμία. Ακόμη περισσότερο: Ποια υγιή σχέση μπορούμε να δημιουργήσουμε με τον κόσμο γύρω μας; Αφού δεν είμαστε ειλικρινείς απέναντί τους, πώς μπορούμε να έχουμε υγιείς σχέσεις μαζί τους;
Αρχικά, ξεκινάει στη προσπάθειά μας να ταιριάζουμε. Στη συνέχεια συνεχίζει στην προσπάθειά μας να είμαστε καλοί με όλους γιατί αυτό είναι που έχει τελικά σημασία μέσα σε μία κοινωνία.
Μήπως όμως κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να δίνουμε σημασία και στην ειλικρίνεια; Ίσως τελικά αυτό που έχει σημασία είναι η υγιής σχέση με τον εαυτό μας, για να μπορούμε να δημιουργούμε υγιείς σχέσεις μαζί με τους άλλους κι όχι εις βάρος των άλλων.
Στόχος μας να αποτελεί την πρώτη επιλογή για κάθε αναγνώστη που θέλει να διανύσει το ταξίδι της ζωής του όμορφα και με θετικό τρόπο.
Αν θέλεις κι εσύ να συμμετέχεις στην ομάδα μας, σαν αρθρογράφος ή συνεργάτης, στείλε μας μήνυμα στο [email protected]
