Επιτέλους, το σπίτι είναι καθαρό, συγυρισμένο… όλα είναι στη θέση τους, τακτοποιημένα. Τα μαξιλάρια στον καναπέ, τοποθετημένα όπως της αρέσουν, σύμφωνα με τη χρωματική απόχρωση, για να μη χαλάει η αρμονία… Τα ριχτάρια στρωμένα σωστά, στη θέση τους κι όχι τα μισά να κυλιούνται κάτω, πατημένα κι ανακατεμένα με παντόφλες και κάλτσες…
Και ΝΑΙ μπόρεσε να ανάψει και τα κεριά τώρα, ακίνδυνα! Χωρίς να φοβάται ότι κάποιος άτσαλος χειρισμός, ή καμιά κλωτσιά από το πουθενά θα τα αναποδογυρίσει και θα πάρει φωτιά ο κόσμος όλος!
“Αααα ναι!!!” αναστέναξε με ανακούφιση… Τώρα μπορεί επιτέλους να καθίσει χαλαρή στον καναπέ της χωρίς να εκσφενδονιστεί κάποιο ποτηράκι ή πιατάκι…
Και είναι γεγονός, δεν υπάρχουν πια σακούλες άδειες από πατατάκια, γαριδάκια και γκοφρέτες να σκάνε μύτη από το χάος σαν να παίζουν κρυφτό και βγαίνουν για “ξελεφτερία”
Λαδιές πια, πουθενά! Δαχτυλιές στα τζάμια; Ούτε για αστείο πλέον!
Όλα είναι ΤΕ-ΛΕΙ-Α!!! Επιτέλους!!! Πόσα χρόνια περίμενε για αυτή τη στιγμή. Τη στιγμή που θα καθίσει στον καναπέ, θα βάλει το ένα πόδι πάνω στο άλλο και θα απολαύσει την ΗΣΥΧΙΑ!!!
Κάθισε με ανακούφιση… Ανακάλυψε τον αρωματικό δρόμο των κεριών, το βλέμμα της πλανήθηκε στον χώρο και απόλαυσε τη γαλήνη και την ησυχία.
Για μια στιγμή. Μόνο.
Περίμενε να ακούσει: “μαμά, που έβαλες τη στολή του μπάσκετ;”, “μαμά, πεινάω! τι θα φάμε;”, “μαμά, πονάει η κοιλιά μου!!!”, “μαμά, χτύπησα στην προπόνηση”… Περίμενε να ακούσει κάτι που θα την έκανε να πεταχτεί και να σιχτιρίσει γιατί δεν έχει καμιά στιγμή για εκείνη να καθίσει χωρίς κάποιος να της ζητήσει κάτι…
Περίμενε…
Περίμενε…
Μάταια.
Το σπίτι άδειο.
Τώρα κανείς δεν είναι στο σπίτι να την πει “μαμά”
Έκλαψε
Έκλαψε πολύ και αναζήτησε τις μέρες που το σπίτι ήταν γεμάτο και ακατάστατο και λίγο βρώμικο, γιατί δεν προλάβαινε πάντα να τα φροντίσει όλα στην εντέλεια και αυτό δεν το συγχωρούσε στον εαυτό της.
Τώρα έχει ένα σπίτι τέλειο… και άδειο.
Το χτύπημα του τηλεφώνου την έκανε να σκουπίσει τα μάτια της και τη μύτη της βιαστικά, πήρε μια βαθιά ανάσα, φόρεσε ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της και απάντησε.
“Έλα μαμά, έβγαλα εισιτήρια, θα είμαι εκεί την Παρασκευή. Φτιάξε μου κι ένα περιποιημένο παστίτσιο που έχω λαχταρίσει”
Η καρδιά της κέρδισε έναν χτύπο.
- Μοναξιά στο τέλειο σπίτι - 09/07/2024
- 9 απλοί τρόποι για να ενισχύσουμε την ενεργειακή μας προστασία - 08/06/2024
- Βρες τον προορισμό της ζωής σου για το 2024 απαντώντας σε 3 μόνο ερωτήσεις - 28/12/2023
Κάποια στιγμή οφείλουμε να το αλλάξουμε κι αυτό κ να απολαμβάνουμε την απουσία όσων άνοιξαν τα φτερά τους κ πέταξαν στο δικό τους ταξίδι της ζωής…αυτός είναι ο ρόλος μας άλλωστε ως γονείς. Είναι η ώρα που το σύμπαν σου λέει “τώρα πια δεν έχεις δικαιολογίες για να μην φροντίσεις ΕΣΕΝΑ”. Καλημέρα ❣