Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του βιβλίου της “Κόκκινες γραμμές- Οδηγός ανθεκτικότητας”, συζητάμε με την Νάνσυ Φωτοπούλου, για το πόσο ανάγκη είναι στις μέρες μας η εσωτερική ενδυνάμωση.
Ακριβώς γιατί υπάρχουν απαιτητικές και δύσκολες συνθήκες για όλους μας. Όμως η Νάνσυ πιστεύει ότι “μπορούμε να αφεθούμε πάνω στο κύμα της ζωής και να μάθουμε από τις ευκολίες και τις δυσκολίες”, όπως λέει. “Η ζωή έχει σκαμπανεβάσματα και ευκαιρίες για να μάθεις πράγματα για σένα τον ίδιο. Μπορείς να γίνεσαι καλύτερος, δουλεύοντας με τον εαυτό σου”. Υπάρχουν τρόποι και μας μιλά για αυτούς.
Νάνσυ είσαι πολλά χρόνια στις εναλλακτικές θεραπείες και την συμβουλευτική, όμως θέλουμε να μας πεις λίγο απ’ την ιστορία σου. Πώς μπήκες σε αυτό τον χώρο;
Για πολλά χρόνια ήμουν στον χώρο της μόδας. Δούλευα ως σχεδιάστρια και υπεύθυνη collection σε μεγάλες εταιρίες και αυτό ήταν το όνειρό μου. Ήμουν επιτυχημένη και ευτυχισμένη γιατί έκανα την δουλειά που ήθελα από παιδί ακόμα. Κάποια στιγμή όμως ένιωσα πως ολοκληρώθηκε αυτός ο κύκλος μέσα μου και έτσι βρέθηκα για ένα διάλειμμα στο νησί μου, την Σκύρο, αλλά το διάλειμμα έγινε ουσιαστικά μια μεγάλη μετάβαση σε όλα τα επίπεδα.
Δεν ξαναγύρισες ποτέ στην μόδα;
Όχι, γιατί με κέρδισε μια καινούργια αγάπη, η θεραπεία. Στην Σκύρο δούλεψα και μαθήτευσα κατά κάποιον τρόπο, δίπλα σε μια σπουδαία γυναίκα γιατρό. Μια ειδική παθολόγο με πολύ ανοιχτό μυαλό, που έκανε σπουδαίο έργο εκεί. Έμεινα κοντά της τρία χρόνια και άρχισα να παρατηρώ και εγώ, πως πολλές από τις ασθένειες που ταλαιπωρούσαν τους ανθρώπους, είχαν ψυχοσωματικά αίτια. Άρχισα να αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι το σώμα που νοσεί πρώτο, αλλά αυτό που φέρει εν τέλει τα συμπτώματα. Και έτσι αποφάσισα ότι θέλω να ασχοληθώ με την εναλλακτική θεραπεία.
Είχες κάποια κλίση;
Είχα διαβάσει πάρα μα πάρα πολλά βιβλία και είχα ανοίξει πολύ την αντίληψή μου. Ήξερα ότι με κέρδιζε πάντα το ανθρώπινο στοιχείο, ήξερα ότι η καλλιτεχνική μου φύση θα με ακολουθούσε σε ό,τι κι αν έκανα, οπότε αυτό ήταν μια καλή βάση. Ήξερα επίσης ότι τα χέρια μου έχουν καλή ενέργεια. Χωρίς να έχω πάρει καμία εκπαίδευση, κάθε φορά που άγγιζα έναν άνθρωπο, στο κεφάλι, στην πλάτη ή στους ώμους, για να χαϊδέψω ή να ανακουφίσω, πάντα μου λέγανε ότι τα χέρια μου είναι μαγικά. Και με παρότρυναν με ενθουσιασμό να το καλλιεργήσω. Κάποια στιγμή λοιπόν, αποφάσισα να το κάνω, και έτσι βρέθηκα στην Ταϊλάνδη, όπου διδάχθηκα διάφορες χειροπρακτικές μεθόδους. Το ίδιο περίπου διάστημα, πήρα και τους πρώτους βαθμούς στο ρέικι και έτσι κάπως ξεκίνησαν όλα. Τα σχόλια που είχα από τους θεραπευόμενους ήταν πολύ ενθαρρυντικά και συνέχισα να προχωράω, κυρίως στην γνώση. Είχα αντιληφθεί ότι πίσω από την εικόνα του σώματος υπήρχε ένας άλλος κόσμος, αυτός της ψυχής.
Ποια ήταν τα επόμενα βήματα;
Ξανά άλλη στροφή, άλλος κύκλος, άλλη αρχή. Ήρθα πάλι πίσω στην Αθήνα και επένδυσα πολύ χρόνο και ενέργεια σε οτιδήποτε είχε σχέση με γνώση στον τομέα αυτό. Έκανα πάρα πολλές εκπαιδεύσεις και παρακολούθησα ό,τι σεμινάριο υπήρχε για αρκετό καιρό μέχρι να βρω τι με άγγιζε και τι με εξέφραζε πραγματικά. Όλη αυτή η διαδικασία ήταν μια ιστορία που είχε αυτογνωσία και βαθιά μεταμόρφωση γιατί είχα καταλάβει πως έπρεπε πρώτα να γιατρέψω και πολλά δικά μου κομμάτια. Τελικά αγάπησα πολύ κάποιες από τις εναλλακτικές θεραπείες όπως το NLP, το Thetahealing, το Body Mirror όπου και εξασκώ πλέον. Αλλά κάτι με ωθούσε και παραπέρα. Ήθελα να συνδέσω όσα περισσότερα μονοπάτια μπορούσα γύρω από το Σώμα-Νους-Ψυχή. Έτσι εκπαιδεύτηκα στο Life & Executive Coaching, σε ανοιχτά Πανεπιστήμια όπως το Καποδιστριακό και το Αιγαίου πάνω στην θετική ψυχολογία όπως και σε ιδιωτικές ακαδημίες αυτογνωσίας. Δούλεψα τόσο πολύ με διαφορετικές μεθόδους, έγινα εγώ πρώτα ο δοκιμαστής όλων αυτών, που πλέον μπορώ να χρησιμοποιώ πολλά εργαλεία είτε αυτούσια είτε σε συνδυασμό. Έτσι βοηθώ ολιστικά. Αφουγκράζομαι και προτείνω τον πιο αποτελεσματικό τρόπο σύμφωνα με τις ανάγκες και την ιδιοσυγκρασία του άλλου. Γιατί όλα δεν είναι για όλους.
Πόσα χρόνια είσαι μέσα σε όλο αυτό το νέο μονοπάτι;
Είμαι θεραπεύτρια εδώ και δεκατρία χρόνια, ενώ ως Better Life Coach τα τελευταία επτά χρόνια. Ακόμη όμως συνεχίζω στην γνώση ως μαθήτρια και εξερευνήτρια. Είναι τεράστιο το πεδίο και αυτό με κρατά σε γόνιμη περιέργεια. Κάθε χρόνο εντάσσομαι και σε κάποιο νέο πρόγραμμα που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Άρα έχεις συνεργαστεί με πολλές και διαφορετικές περιπτώσεις. Θα μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή για την υγεία;
Επειδή έχω δουλέψει στον τομέα της χειροπρακτικής με πάνω από χίλια πεντακόσια σώματα όλα αυτά τα χρόνια, έχω δει σώματα να αντικατοπτρίζουν τις εσωτερικές συγκρούσεις λες και είναι χάρτης. Πόσο με λυπεί αυτό. Πιστεύω πως δεν υπάρχει μεγαλύτερο γιατρικό από την χαρά και την αγάπη του εαυτού μας. Η αυτογνωσία πραγματικά σώζει γιατί μας κρατά σε μια εσωτερική ισορροπία. Όταν ζούμε με φόβο γεμίζουμε με τοξίνες. Η αγάπη, η χαρά, η αποδοχή, το γέλιο, η πίστη, η αισιοδοξία είναι αυτά που διώχνουν τις τοξίνες. Στην καθημερινότητα, ο χορός, το γέλιο, η άσκηση, η φροντίδα, το παιχνίδι, το κολύμπι, το καλό σεξ, κατεβάζουν ενδορφίνες στο σύστημά μας (ορμόνες υγείας και ευχαρίστησης) και είναι αυτές που κρατούν γερό το ανοσοποιητικό μας σύστημα.
Και αφού μιλήσαμε για υγεία, τα χρόνια της πανδημίας και η περίοδος της καραντίνας πώς ήταν για σένα;
Για μένα η καραντίνα είχε πολλή δημιουργικότητα γιατί δεν θα άντεχα να γκρινιάζω ολημερίς με όσα βιώναμε όλοι. Αν και θύμωσα πολύ στην αρχή, δεν ήθελα να είμαι μέρος της μαυρίλας, αλλά μέρος μιας λύσης. Είχα πεισμώσει και αρνιόμουν να βουλιάξω ή να απελπιστώ. Αποδέχτηκα λοιπόν την κατάσταση και θυμήθηκα ότι υπήρχε μια συγγραφική ιδέα στα σκαριά πολύ καιρό πριν και έτσι μέσα στην ησυχία της καραντίνας δούλεψα πολύ παραγωγικά, γιατί έγραψα ένα καινούργιο βιβλίο το οποίο έχει εκδοθεί εδώ και μερικούς μήνες από τις εκδόσεις Έσοπτρον. Λέγεται “Κόκκινες γραμμές- οδηγός ανθεκτικότητας”. Είναι βιβλίο αυτοβελτίωσης. Και φυσικά λόγω των συνθηκών που επικρατούσαν τότε με τον εγκλεισμό, εμπνεύστηκα για να δώσω μια άλλη ματιά σε σχέση με τις δυσκολίες της ζωής.
Πες μας λίγα λόγια γι΄ αυτό γιατί καταλαβαίνω από τα μάτια σου πόσο σημαντικό είναι αυτό το βιβλίο για σένα.
Ναι, Κυριακή μου, καλά το κατάλαβες. Είναι μια ευλογημένη στιγμή. Έχω βάλει πολλή αγάπη σε αυτό το βιβλίο. Είναι σα να μιλάω σε έναν φίλο που νοιάζομαι πραγματικά. Και ευτυχώς οι αναγνώστες το προσλαμβάνουν αυτό. Έχω λάβει πολλή αγάπη πίσω μέσα από τα σχόλια όσων το διάβασαν και ήθελαν να μοιραστούν τις εντυπώσεις τους. Κι αυτό είναι μεγάλη ηθική ανταμοιβή. Περιληπτικά να σου πω ότι περιγράφει σύμφωνα με τις δικές μου εμπειρίες, αυτά που πρέπει να αλλάζουμε μέσα μας για να έχουμε εσωτερική ενδυνάμωση, βελτίωση των σχέσεων μας και των συνθηκών της ζωής μας. Επίσης μιλάει πολύ για τα όρια, τις κόκκινες γραμμές που πρέπει να βάζουμε αλλά και αυτές που πρέπει να ξεπερνάμε, αν θέλουμε να πάμε παρακάτω. Είναι θα έλεγα και ένας οδηγός αισιοδοξίας για τα δύσκολα.
Επομένως λες ότι είναι αναγκαίο να μετακινούμαστε, να αλλάζουμε;
Φυσικά. Δεν γίνεται κι αλλιώς. Είναι η φυσική ροή της ζωής. Οι περιορισμοί που έχουμε από τους άλλους και από την κοινωνία είναι πολλοί. Δεν χρειάζεται να προσθέτουμε από μόνοι μας όρια που μας σαμποτάρουν και δεν μας επιτρέπουν να εξελιχθούμε. Υπάρχουν κόκκινες γραμμές που αν τις περάσουμε μπορεί να καταστραφούμε και άλλες, που αν δεν τις περάσουμε, είναι εξίσου καταστροφικό για μας. Γι’ αυτές τις γραμμές μιλάω και στο βιβλίο μου και προτρέπω τους αναγνώστες να τις ανακαλύψουν για να κερδίσουν πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζουν ότι αξίζουν ή μπορούν.
Τώρα που είπες τις μαγικές λέξεις «αξίζουν» και «μπορούν», τι συμβαίνει με τις πεποιθήσεις μας, όλοι μιλάνε γι΄ αυτές…
Κατ’ αρχάς, όλοι αξίζουμε το καλύτερο αλλά δεν είναι όλοι που θέλουν να το προσπαθήσουν γιατί έχει ξεβόλεμα. Οι πεποιθήσεις είναι οι παγιωμένες αντιλήψεις μας και πιστεύω μας για όλα σχεδόν τα πράγματα, σημαντικά ή όχι. Αναλύονται πολύ από τις νευροεπιστήμες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τα τελευταία χρόνια και που πράγματι είναι σπουδαίες. Έχουν ανοίξει νέους δρόμους στην κατανόησή μας. Επειδή είναι τεράστιο το θέμα, θα πω πολύ λίγα για να μη σας κουράσω. Κάποιες πεποιθήσεις είναι εκεί και μας εξυπηρετούν, είναι οι αξίες μας και το πλαίσιό μας, είναι η μέχρι τώρα ασφαλής περιοχή μας. Είναι σημαντικό να υπάρχουν γιατί είναι προστατευτικές. Όμως όταν μας τελματώνουν, όταν μας περιορίζουν, όταν γίνονται οι κόκκινες γραμμές μας, πρέπει να τις αλλάζουμε, να βγαίνουμε από την ζώνη ασφαλείας μας γιατί οι ευκαιρίες, το νέο και η εξέλιξη δεν είναι ποτέ μέσα σε αυτήν. Πρέπει να έχουμε αυτογνωσία γιατί οι πεποιθήσεις μας μπορούν να μας σαμποτάρουν αλλά μπορούν και να μας εξυψώσουν.
Τι σημαίνει έλκω θετικά ή αρνητικά πράγματα ανάλογα με το πώς σκέφτομαι; Είναι κάτι που ισχύει;
Ναι ισχύει, αν και ο νόμος της έλξης έχει γίνει μόδα τελευταία. Έχει πάντως την αλήθεια του. Η βάση είναι ότι τα πάντα είναι ενέργεια και η ενέργεια έχει δόνηση και αυτό είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο. Η σκέψη μας παράγει συναίσθημα και όλο αυτό μαζί εκπέμπει σε μια συχνότητα. Όταν λοιπόν εκπέμπουμε για παράδειγμα στην συχνότητα του φόβου, ή του θυμού, θα συντονιστούμε με μια ανάλογη συχνότητα που παράγει αντίστοιχες καταστάσεις. Από τη στιγμή που είμαστε μέσα σε αυτό το ενεργειακό πεδίο, βιώνουμε ό,τι υπάρχει μέσα σε αυτό. Τόσο απλό.
Άρα πρέπει να σκεφτόμαστε θετικά; Δεν έχει γίνει λίγο μόδα και αυτό;
Ναι, όλα γίνονται μόδα κατά περιόδους, αλλά εδώ μιλάμε για ψυχές. Η θετικότητα είναι στάση και νοοτροπία καλής ζωής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έχω το δικαίωμα να γκρινιάξω, να βαρεθώ, να πονέσω, να φοβηθώ, να στεναχωρηθώ, να θυμώσω. Είμαστε άνθρωποι και όλα τα συναισθήματα είναι ανθρώπινα. Και μη το πάμε στο άλλο άκρο της προσποίησης ότι όλα είναι όμορφα και αγνά. Το θέμα είναι να μπορώ να διακρίνω τι και γιατί μου συμβαίνει κάτι, να ελέγχω τα αρνητικά συναισθήματα όταν αυτά πάνε να γίνουν καθεστώς ή να με καταπιούν. Να μπορώ να βγω από τον αρνητισμό και να μπω στην εποικοδομητική δράση, στο πάμε ξανά. Να μπορώ να διακρίνω και τα θετικά εκτός από τα αρνητικά και να μην ασχολούμαι μόνο με την δυσκολία ή την μιζέρια. Και αυτό συντελεί στην ανθεκτικότητα δηλαδή στην εσωτερική ενδυνάμωση που ειδικά στις μέρες μας δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη.
Τελικά τι σημαίνει αυτοβελτίωση, τι είναι η προσωπική εξέλιξη;
Είναι δύο πράγματα που πάνε μαζί. Είναι το πάω προς τα εμπρός ή προς τα πάνω, προς το καλύτερο που επιθυμώ, παίρνοντας μαζί μου όλα τα καλά μου στοιχεία και αλλάζοντας ή εξωραϊζοντας τα κακώς κείμενα. Δεν σημαίνει ότι κάτι έχει χαλάσει και πάμε να το φτιάξουμε. Μια αναβάθμιση όμως είναι πάντα χρήσιμη. Φυσικά αν θέλουμε να πατάμε σε γερές βάσεις, δεν πάμε να βελτιώσουμε το έξω για να βελτιωθεί το μέσα. Αυτό είναι μπάλωμα. Όλα ξεκινούν από μέσα μας, επομένως όταν κάτι μπλοκάρει, ξεκινάμε την δουλειά εκ των έσω. Όταν πονάω στο σώμα, υπάρχει μια εσωτερική νοητική ή συναισθηματική δυσκολία που με βγάζει από την ροή της υγείας. Όταν δεν περνάω καλά στην δουλειά μου είναι λίγο δύσκολο να αλλάξω όλους τους άλλους. Ή εγώ πρέπει να μπορέσω να το δω διαφορετικά, ή εγώ και πάλι πρέπει να βρω τρόπο να αλλάξω δουλειά. Και για να συμβεί αυτό, πρέπει να δουλέψω με τις περιοριστικές πεποιθήσεις και με τις κόκκινες γραμμές μου. Να εξελίξω το μοντέλο, να πετάξω ότι δεν χρειάζεται, να μετακινηθώ και να πάρω την ευθύνη μου. Και όλο αυτό μπορεί να γίνει με αγάπη προς τον εαυτό. Δεν χρειάζονται τα αυτομαστιγώματα.
Πόσο σημαντική είναι η χαρά για τον άνθρωπo;
Η χαρά είναι ελιξίριο για το σώμα και την ψυχή και πρέπει να την έχουμε απαραιτήτως στην ζωή μας. Πρέπει να την βάζουμε εμείς οι ίδιοι επί τούτου. Κάνοντας πολλές φορές τα αυτονόητα, τα οποία τείνουμε να ξεχνάμε. Δεν θα έρθει από τον ουρανό η χαρά, εμείς θα την βάλουμε στην ζωή μας. Με την ευγνωμοσύνη, μετρώντας τις ευλογίες μας. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό και αρχίσουμε να γιορτάζουμε και να χαιρόμαστε γι’ αυτές, θα αλλάξει όλος ο τρόπος που βιώνουμε την ζωή μας. Η ελευθερία, η υγεία, το φαγητό, οι φίλοι, η οικογένειά, ο ίδιος μας ο εαυτός είναι λόγοι χαράς και γιορτής. Τα καλά που έχω και τα καλά που είμαι. Αυτά πρέπει να τα αναλογιζόμαστε καθημερινά. Να ΄ξερες πόσο χαίρομαι όταν πάω βόλτα τον σκύλο μου και μιλάω με περαστικούς ή γείτονες. Τόσο απλό αλλά τόσο όμορφο αυτό για μένα…
Υπάρχει μυστικό ευτυχίας;
To κίνητρο και η αγάπη για την ζωή, είναι για μένα ένα μυστικό ευτυχίας. Το να ζω με έναν σκοπό είναι ένα άλλο, όπως και το να βρίσκω ομορφιές μέσα στην καθημερινότητά μου. Για τον καθένα μπορεί να είναι κάτι διαφορετικό, το να γνωρίσει τον κόσμο, το να φτιάξει οικογένεια, να βρει τον ιδανικό σύντροφο, ή όλα αυτά μαζί. Ό,τι δίνει νόημα, χαρά και πληρότητα στον καθένα είναι σεβαστό, αρκεί να σέβεται και τα όρια του άλλου.
Τι περιλαμβάνει η έννοια της ζωής για σένα;
Από την στιγμή που ενσαρκωνόμαστε σε αυτόν τον πλανήτη θα επωμιστούμε και τα καλά και τα άσχημα. Επίσης έχουμε ευθύνη γιατί συνυπάρχουμε με άλλους, και μοιραζόμαστε τον πλανήτη αυτό με όλους και όλα. Η φύση είναι η φύση μας και πρέπει να την σεβόμαστε. Όσο είμαστε εδώ στην ζωή, έχουμε μερίδιο ευθύνης, έχουμε ηθικό χρέος να τιμούμε και να βοηθάμε την ζωή και άλλων, όχι μόνο την δική μας.
Θα έλεγες πως υπάρχει κάτι που ξέρεις με απόλυτη σιγουριά;
Ναι. Ότι η ψυχή, ο νους και το σώμα είναι ένα. Αν κάτι από όλα αυτά δεν φροντίσουμε, τότε και δεν θα είμαστε ευτυχείς και δεν θα έχουμε υγεία. Δεν πρέπει να αμελούμε το πνευματικό κομμάτι μας επειδή δεν το βλέπουμε με τα μάτια μας! Το αόρατο επηρεάζει το ορατό αλλά και το αντίστροφο. Ο Βούδας είχε πει «Όπως ένα κερί δεν μπορεί να καίει χωρίς φωτιά, έτσι και ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει χωρίς πνευματική ζωή». Άλλωστε η έλλειψη πνευματικότητας στην ανθρωπότητα, είναι μια από τις σοβαρές αιτίες πολλών δεινών πάνω στον πλανήτη. Ας την εξυψώσουμε όσο μπορούμε αν θέλουμε να λεγόμαστε ανώτερα όντα.
Νάνσυ, ευχαριστούμε για την έμπνευσή και για τις τόσο όμορφες σκέψεις που μοιράστηκες μαζί μας.
Και εγώ ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία του μοιράσματος.
Συνέντευξη στην Κυριακή Ματζάνα για την Όμορφη Ζωή
Αναλυτικά στοιχεία: Νάνσυ Φωτοπούλου
Facebook: nancy.fotopoulou.7
Mail: [email protected]
Κινητό: 6936 217246