Επειδή είναι πολύ ευχάριστο να μοιράζεσαι την ομορφιά της φύσης με τα παιδιά, αποφασίσαμε μέσα από αυτό το μυθιστόρημα να κάνουμε κατανοητές σ’ αυτά, βασικές αρχές της καλλιέργειας της γης καθοδηγώντας τα βήμα – βήμα στην δημιουργία ενός οικολογικού μπαξέ.
Μια πολύ «νόστιμη» και «υγιεινή» δραστηριότητα για τα παιδιά.
Ο Οικολογικός μπαξές ενός παιδιού | Μέρος 6ο
Ο Απρίλης είχε μπει, το έδαφος άρχισε να ζεσταίνεται και το ραντεβού για την προετοιμασία του μπαξέ είχε ορισθεί για το πρωί του Σαββάτου.
Η Μαργαρίτα με το ποδήλατό της κατέφθασε στο αγρόκτημα χτυπώντας το κουδουνάκι της “γκλινγκ – γκλανγκ”!!!
– “Ναι!!! ναι!!! εδώ είμαστε, έλα στο μπαξέ” της φώναζε η Μυρτώ.
Λες και ήταν συνεννοημένες, φορούσαν τζιν φόρμες, μπότες και καπέλα. Ο κύριος Ηρακλής ερχόταν από την αποθήκη σπρώχνοντας ένα καροτσάκι με εργαλεία.
– “Χαιρετώ τους πιο γλυκούς μπαξεβάνους της περιοχής“. Είπες κεφάτα καθώς τις πλησίασε.
Τα κορίτσια απάντησαν με πλατιά χαμόγελα.
Ο μπαξές ήταν καλυμμένος από κομμένα αγριόχορτα.
– Τι χόρτα είναι αυτά; ρώτησε η Μαργαρίτα
– Όλα αυτά είχαν φυτρώσει εδώ και τα ξερίζωσα πριν δυο βδομάδες για να μπορέσουμε να δουλέψουμε. Το έκανα μόνος μου για να μην ταλαιπωρηθείτε. Θυμάστε εκείνες τις μέρες έβρεχε συνέχεια. Για βοηθείστε με τώρα να τα απομακρύνουμε. Θα τα στοιβάξουμε εκεί σε μια γωνιά γιατί θα τα χρειαστούμε αργότερα.
Η Αιμιλία, η Μυρτώ και η Μαργαρίτα, προσεκτικά για να μην “τζουνηθούν” από τις τσουκνίδες απομάκρυναν τα αγριόχορτα από το χώρο που σε λίγο θα γινόταν ο μπαξές τους.
– “Κορίτσια τώρα θα χαράξουμε τις βραγιές και τους διαδρόμους”, είπε ο κύριος Ηρακλής μόλις τελείωσαν.
– “Μαργαρίτα, φέρε το σχέδιο και τη μετροταινία. Μυρτώ, εσύ θα μπήγεις σε κάθε γωνιά που θα σου λέμε από έναν πάσσαλο και συ Αιμιλάκι θα δένεις το σχοινί γύρω – γύρω.
Για να μην έχουμε προβλήματα με τη σκιά που θα ρίχνει το ένα φυτό στο άλλο η μεγάλη πλευρά της βραγιάς θα πηγαίνει από βορρά προς το Νότο…”
– “Στοπ – στοπ!! θα σας πω εγώ που είναι ο Βορράς”. Πετάχτηκε η Μυρτώ.
– “Και αν δεν μας χωρέσουν όλες οι βραγιές προς αυτή την κατεύθυνση;” προβληματίστηκε η Αιμιλία.
– “Τότε θα τις κάνουμε από Ανατολή προς Δύση αλλά θα φυτέψουμε τα πιο κοντά φυτά στο Νότο και τα πιο ψηλά στο Βορρά ώστε η σκιά τους να πέφτει έξω από τον κήπο“. Της απάντησε ο πατέρας της.
Το συνεργείο δούλευε οργανωμένα. Σε λίγο είχαν οριοθετηθεί οκτώ βραγιές και οι διάδρομοι.
Η Μυρτώ και η Μαργαρίτα άρχισαν να κυνηγιούνται ανάμεσά τους!
– “Κρατήστε τις δυνάμεις σας για το σκάψιμο” τις σταμάτησε ο κύριος Ηρακλής. “Αρχίζουμε την κατεργασία του εδάφους αλλά προηγουμένως θα πρέπει να σας πω ότι κατεργαζόμαστε το έδαφος όταν βρίσκεται σε κατάλληλες συνθήκες γιατί αλλιώς το βλάπτουμε αντί να του κάνουμε καλό. Το σκάβουμε ή το οργώνουμε όταν δεν είναι ούτε πολύ υγρό ούτε πολύ στεγνό γιατί καταστρέφουμε τη δομή του.
Αν το οργώσουμε όταν είναι πολύ υγρό σχηματίζονται μεγάλα σβώλια. Αυτά όταν ξεραθούν δεν μπορούν να συγκρατήσουν νερό ή αέρα γιατί δεν έχουν πόρους. Σκεφτείτε ένα σφουγγάρι και κάντε τη σύγκριση.
Αντίθετα αν το οργώσουμε στεγνό, το κάνουμε σκόνη. Εκτός από τον κατάλληλο χρόνο, μεγάλη σημασία έχει και ο κατάλληλος τρόπος για την κατεργασία του εδάφους γιατί επηρεάζονται οι μικροοργανισμοί που ζουν εκεί”.
– “Μικροοργανισμοί; Δείξε μας μερικούς” ζήτησε η Μαργαρίτα.
– “Δεν γίνεται γιατί τα βακτήρια για τα οποία θέλω να σας πω μπορούμε να τα δούμε μόνο στο μικροσκόπιο. Τα ωφέλιμα βακτήρια λοιπόν έχουν ανάγκη από αέρα για να ζήσουν γι’ αυτό και λέγονται αερόβια. Το 80% απ’ αυτά βρίσκονται στο επιφανειακό έδαφος σ’ ένα στρώμα πάχους 15 εκατοστών και τα περισσότερα το 60% απ’ αυτούς είναι 7-10 εκατοστά.
Αν εμείς οργώνοντας προσθέσουμε οργανικά υλικά όπως κοπριά, κόμποστ, τριμμένα φύλλα και άλλα, είναι σαν να προμηθεύουμε με καύσιμα τους μικροοργανισμούς προκαλώντας τους να δουλέψουν πολύ και να αυξηθούν. Από την άλλη αν οργώνουμε χωρίς να προσθέτουμε οργανικά υλικά ελαττώνουμε την τροφή των μικροοργανισμών του εδάφους γιατί αυτοί δουλεύουν σαν μηχανή χωνέματος των οργανικών υλικών. Αυτή δουλεύει καλά όταν κατεργαζόμαστε ελαφρά το έδαφος και ταυτόχρονα το τροφοδοτούμε διαρκώς με οργανικά υλικά για να θρέψουμε τους μικροοργανισμούς που με τη σειρά τους εξαφανίζουν τη θρέψη των φυτών μας. Όμως προσθέτοντας τα στο έδαφος έχουμε κι άλλα καλά όπως ότι παρέχουμε τροφή στα φυτά μας με τέτοιο τρόπο που μπορούν να την πάρουν οπότε τη χρειάζονται. Αφραταίνουμε το έδαφος και το βοηθάμε να στραγγίζει από το παραπανίσιο νερό της βροχής και να αερίζεται καλά. Βοηθάμε στο να μειώνονται τα προβλήματα των φυτών που οφείλονται σε αρρώστιες και έντομα και βέβαια ενθαρρύνουμε την παρουσία των γαιοσκωλήκων στο χώμα μας.
Τέρμα τα λόγια. Για πιάστε το πατόφτυαρο κι ελάτε να σας δείξω το “διπλό σκάψιμο”.
Ξεκινάμε αφαιρώντας με το πατόφτυαρο μια λωρίδα χώματος σε 20 βάθος εκατοστών κατά μήκος της βραγιάς. Το χώμα αυτό θα το βάλουμε πάνω στο καρότσι, θα φροντίσουμε μόνο να αφαιρέσουμε τα χορταράκια που έχουν φυτρώσει. Αφού έχουμε αφαιρέσει αυτό το χώμα μετά το εργαλείο που λέγεται πιρούνα τρυπάμε το από κάτω έδαφος αφραταίνοντας το σε βάθος 20 περίπου εκατοστά. Μετά σκάβουμε μια άλλη λουρίδα ακριβώς δίπλα στην πρώτη και το επιφανειακό χώμα που παίρνουμε το ρίχνουμε στην προηγούμενη τάφρο γεμίζοντας τη. Μετά αφραταίνουμε το χώμα της Β’ και σκάβοντας μια τρίτη λωρίδα για να ολοκληρωθεί η βραγιά προσθέτουμε το χώμα της Γ’ στη Β’. Αφραταίνουμε τη Γ’ και το χώμα από την Α’ που βάλαμε στο καροτσάκι το ρίχνουμε σαν επιφανειακό της Γ’.
Πάνω στη βραγιά απλώνουμε ένα στρώμα χωνεμένης κοπριάς που πήραμε από την κιβωτό πάχους 8 εκατοστών σκορπάμε και μερικές χούφτες από τα πετρώματα και τη στάχτη των ξύλων και κάνουμε ένα τελευταίο σκάψιμο για την ενσωμάτωση αυτών των υλικών στο χώμα. Μετά είμαστε έτοιμοι να σπείρουμε και να φυτέψουμε”.
– “Ωραία, εγώ θα τρυπάω το χώμα” λέει η Μυρτώ.
– “Εγώ θα σε βοηθήσω στο σκάψιμο μπαμπά” λέει η Αιμιλία.
– “Κι εγώ θα καθαρίζω τα χορταράκια και θα σκορπάω την κοπριά και τις στάχτες “λέει η Μαργαρίτα.
– “Θαυμάσια” λέει ο κύριος Ηρακλής και το συνεργείο ξαναπιάνει δουλειά με πολύ όρεξη.
Όταν κόντευαν να τελειώσουν η Μαργαρίτα δεν άντεξε… “Τι θα γίνει δεν θα φάμε τίποτε σήμερα;”
– “Ναι κι εγώ πείνασα λέει η Αιμιλία πάω να φέρω την πίτα της γιαγιάς”.
Οι υπόλοιποι κάθισαν στη σκιά πάνω σε κάτι ξύλα.
– “Τι ξύλα είναι αυτά”; ρώτησε η Μαργαρίτα.
– “Είναι παλιοί στρωτήρες, τα ξύλα που βάζουν ανάμεσα στις σιδηροδρομικές γραμμές, χοντρά και γερά δεν σαπίζουν ποτέ. Θα τα βάλουμε γύρω από τις βραγιές για να συγκρατήσουμε τα χώματα”.
– “Θα φτάσουν για όλες”; αναρωτήθηκε η Μυρτώ.
– “Μάλλον όχι αλλά μπορούμε για τον ίδιο λόγο να χρησιμοποιήσουμε μεγάλες πέτρες η τσιμεντόλιθα. Σκεφτείτε το κι εσείς και ίσως το επόμενο Σάββατο ασχοληθούμε μ’ αυτό”.
Η δουλειά άνοιξε την όρεξη όλων αλλά και η πίτα ήταν πεντανόστιμη.
Ήταν ένα καταπληκτικό πρωινό. Ο ουρανός ήταν καταγάλανος, φυσούσε ένα ελαφρύ αεράκι και ο ήλιος έλαμπε. Μια περαστική χελώνα κοντοστάθηκε για λίγο βάλτε κάτι παραπάνω και για μένα σκέφτηκε και μετά συνέχισε το δρόμο της. Η Ζωζώ η γάτα της Μυρτώς “μάζευε” ήλιο ξαπλωμένη στο χώμα που άχνιζε.
Τα κορίτσια κατευχαριστημένα μόλις τελείωσαν το κολατσιό τους συνέχισαν να δουλεύουν ακούραστα σπέρνοντας και φυτεύοντας ότι είχαν προγραμματίσει με τη βοήθεια του κυρίου Ηρακλή.
Στόχος μας να αποτελεί την πρώτη επιλογή για κάθε αναγνώστη που θέλει να διανύσει το ταξίδι της ζωής του όμορφα και με θετικό τρόπο.
Αν θέλεις κι εσύ να συμμετέχεις στην ομάδα μας, σαν αρθρογράφος ή συνεργάτης, στείλε μας μήνυμα στο [email protected]
