Διαβάστε: Οι μεσημβρινοί του Ιπποκράτους, Μέρος Α
Ο Ιπποκράτης (1) στο βιβλίο του «Περί φύσιος ανθρώπου» (2), αναφέρει:
11. Αι παχύταται δε των φλεβών ώδε πεφύκασιν· τέσσαρα ζεύγεά έστιν εν τω σώματι, και έν μεν αυτέων από της κεφαλη ς όπισθεν δια του αυχένος, έξωθεν επί την ράχιν ένθεν τε και ένθεν παρά τα ισχία αφικνέεται και ες τα σκέλεα, έπειτα διά των κνημέων επί των σφυρών τα έξω και ες τους πόδας διήκει. Δει ουν τας φλεβοτομίας τας επί των αλγημάτων των εν τω νώτω και τοίσιν ισχίοισιν από των ιγνύων ποιέεσθαι και από των σφυρών έξωθεν.
Αι δ’ έτεραι φλέβες εκ της κεφαλής παρά τα ούατα διά του αυχένος, αι σφαγίτιδες καλεόμεναι, έσωθεν παρά την ράχιν εκατέρωθεν φέρουσι παρά τας ψόας ες τους όρχιας και ες τους μηρούς, και διά των ιγνύων εκ του έσωθεν μέρεος, έπειτα διά των κνημέων παρά τα σφυρά τα έσωθεν και ες τους πόδας. Δει ουν τας φλεβοτομίας προς τας οδύνας ποιέεσθαι τας από των ψοών και των ορχίων, από των ιγνύων και από των σφυρών έσωθεν.
Αι δε τρίται φλέβες εκ των κροτάφων διά του αυχένος υπό τας ωμοπλάτας, έπειτα ξυμφέρονται ες τον πνεύμονα και αφικνέονται η μεν από των δεξιών ες τα αριστερά, η δε από των αριστερών ες τα δεξιά, και η μεν δεξιή αφικνέεται εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες τον σπλήνα και ες τον νεφρόν, η δε από των αριστερών ες τα δεξιά εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες το ήπαρ και ες τον νεφρόν, τελευτώσι δε ες τον αρχόν αυταί εκάτεραι.
Αι δε τέταρται από του έμπροσθεν της κεφαλής και των οφθαλμών υπό τον αυχένα και τας κληΐδας, έπειτα δε υπέρ των βραχιόνων άνωθεν ες τας ξυγκαμπάς, έπειτα δε διά των πήχεων επί τους καρπούς και τους δακτύλους, έπειτα από των δακτύλων πάλιν διά των στηθέων των χειρών και των πήχεων άνω ες τας ξυγκαμπάς, και διά των βραχιόνων του κάτωθεν μέρεος ες τας μασχάλας, και από των πλευρέων άνωθεν η μεν ες τον σπλήνα αφικνέεται, η δε ες το ήπαρ, έπειτα υπέρ της γαστρός ες αιδίον τελευτώσιν αμφότεραι.
Και αι μεν παχέαι των φλεβών ώδε έχουσιν. Εισί δε και από της κοιλίης φλέβες ανά το σώμα πάμπολλαί τε και παντόιαι, και δι’ ων η τροφή τω σώματι έρχεται. Φέρουσι δε και από των παχεών φλεβών ες την κοιλίην και ες το άλλο σώμα και από των έξω και από των είσω, και ες αλλήλας διαδιδόασιν αι τε είσωθεν έξω και αι έξωθεν είσω. Τας ουν φλεβοτομιάς δει ποιέεσθαι κατά τουτέους τους λόγους· επιτηδεύειν δε χρη τας τομάς ως προσωτάτω τάμνειν από των χωρίων, ένθα αν αι οδύναι μεμαθήκωσι γίγνεσθαι και το αίμα ξυλλέγεσθαι· ούτω γαρ αν η τε μεταβολή ήκιστα μεγάλη γίνοιτο εξαπίνης, και το έθος μεταστήσαις αν ώστε μηκέτι ες το αυτό χωρίον ξυλλέγεσθαι.
11. (συγκεχυμένη περιγραφή των φλεβών). Οι μεγαλύτερες φλέβες έχουν την ακόλουθη διάταξη: υπάρχουν τέσσερα ζεύγη στο σώμα. Το ένα από αυτά τα ζεύγη, έχοντας αφετηρία το πίσω μέρος της κεφαλής, περνάει από τον τράχηλο, διατρέχει αποπίσω τη ράχη και φθάνει από τη δεξιά και αριστερή πλευρά, στα ισχύα και τα σκέλη. Έπειτα περνώντας από τις κνήμες, καταλήγει στα εξωτερικά σφυρά και τους άκρους πόδες. Πρέπει λοιπόν, να κάνουμε τις αφαιμάξεις για τους πόνους της ράχης και των ισχίων στο εξωτερικό μέρος των ιγνύων και των σφυρών.Οι φλέβες του δεύτερου ζεύγους, που λέγονται σφαγίτιδες, φθάνουν από την κεφαλή πλησίον των ώτων, περνούν από τον τράχηλο, διατρέχουν την ράχη από την μια πλευρά και την άλλη και κατευθύνονται κατά μήκος της οσφυϊκής χώρας στους όρχεις και τους μηρούς. Έπειτα, από το εσωτερικό μέρος των ιγνύων και από τις κνήμες, στα έσω σφυρά και τους άκρους πόδες. Πρέπει, λοιπόν, στους πόνους της μέσης και των όρχεων να κάνουμε τις αφαιμάξεις από την εσωτερική πλευρά των ιγνύων και των σφυρών.
Το τρίτο ζεύγος των φλεβών από τους κροτάφους κατευθύνεται, περνώντας από τον τράχηλο, προς τις ωμοπλάτες. Έπειτα φέρεται προς τον πνεύμονα και φθάνει, η φλέβα της δεξιάς πλευράς στα αριστερά, και η φλέβα της αριστερής πλευράς στα δεξιά, ενώ εκείνη της δεξιάς πλευράς κατευθύνεται από τον πνεύμονα στον μαστό, τη σπλήνα και τον νεφρό, κι εκείνη της αριστερής πλευράς κατευθύνεται από τον πνεύμονα προς τον μαστό δεξιά, το συκώτι και τον νεφρό. Η κατάληξη και των δύο αυτών φλεβών είναι ο δακτύλιος.
Το τέταρτο ζεύγος κατευθύνεται από το εμπρόσθιο μέρος της κεφαλής και των ματιών κάτω από τον αυχένα και τις κλείδες, έπειτα από το απάνω μέρος, περνώντας από τους βραχίονες, προς την πτυχή του αγκώνα. Ύστερα, περνώντας από τα αντιβράχια, προς τους καρπούς και τα δάκτυλα. Έπειτα, από τα δάκτυλα, ανεβαίνει προς τις παλάμες των χεριών και τα αναβράχια, στις πτυχές των αγκώνων, από το κάτω μέρος των βραχιόνων προς τις μασχάλες, κι από το απάνω μέρος των πλευρών η μια φλέβα φθάνει στη σπλήνα και η άλλη στο συκώτι, ενώ και οι δύο καταλήγουν, περνώντας από την κοιλιά, στα γεννητικά όργανα.
Αυτή είναι η διακλάδωση των μεγάλων φλεβών. Υπάρχουν επίσης στο σώμα πάμπολλες και ποικιλόμορφες φλέβες με αφετηρία την κοιλιά, που μεταφέρουν την τροφή στον οργανισμό. Η τροφή μεταφέρεται επίσης με τις μεγάλες φλέβες που φθάνουν απομέσα και απέξω στην κοιλιά και το υπόλοιπο σώμα και συγκοινωνούν μεταξύ τους, άλλες από μέσα προς τα έξω και άλλες απέξω προς τα μέσα. Πρέπει, λοιπόν, οι αφαιμάξεις να γίνονται σύμφωνα με αυτές τις προϋποθέσεις. Μα πρέπει να φροντίζει κανείς ώστε να γίνονται αυτές όσο το δυνατό μακρύτερα από το μέρος όπου παρουσιάζονται οι πόνοι συνήθως και όπου συσσωρεύεται το αίμα, γιατί με αυτόν τον τρόπο, η μεταβολή που θα παρουσιαστεί αιφνίδια δεν θα είναι τόσο σημαντική, και, παραβιάζοντας τη συνήθεια, θα εμποδίσετε το αίμα να συγκεντρώνεται στο ίδιο μέρος.
Εμείς θα επιχειρήσουμε διαβάζοντας λέξη-λέξη το αρχαίο κείμενο (3) να απεικονίσουμε τα λεγόμενα του Ιπποκράτη.
Τρίτο Ζεύγος Μεσημβρινών (Φλεβών) του Ιπποκράτους.
«Αι δε τρίται φλέβες εκ των κροτάφων διά του αυχένος υπό τας ωμοπλάτας, έπειτα ξυμφέρονται ες τον πνεύμονα και αφικνέονται η μεν από των δεξιών ες τα αριστερά, η δε από των αριστερών ες τα δεξιά, και η μεν δεξιή αφικνέεται εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες τον σπλήνα και ες τον νεφρόν, η δε από των αριστερών ες τα δεξιά εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες το ήπαρ και ες τον νεφρόν, τελευτώσι δε ες τον αρχόν αυταί εκάτεραι»
Η περιγραφή του τρίτου ζεύγους Μεσημβρινών ξεκινά: «…Αι δε τρίται φλέβες εκ των κροτάφων δια του αυχένος υπό τας ωμοπλάτας…». Είναι ξεκάθαρο από την περιγραφή ότι ο Μεσημβρινός ξεκινά από αυτό που ονομάζουμε κροτάφους. Η περιοχή των κροτάφων είναι η περιοχή του κρανίου που βρίσκεται ανάμεσα στα μάτια και στα αυτιά. Θεωρούμε ότι η εκκίνηση του Μεσημβρινού γίνεται στο κέντρο αυτής της περιοχής, στην οποία βρίσκεται το κινητικό σημείο του κροταφίτη μυ ή σύμφωνα με τους Κινέζους το σημείο TAIYANG.
Στην συνέχεια ο Μεσημβρινός κυλά από το κεφάλι προς τον κορμό «…δια του αυχένος…», όπως άλλωστε και οι δύο προηγούμενοι. Αυτή την φορά όμως υποθέτουμε ότι ο Μεσημβρινός θα κινηθεί μπροστά από τα αυτιά γιατί στον προηγούμενο ο οποίος ακολουθεί την καμπυλότητα των αυτιών διευκρινίζεται «…παρά τα ούατα…». Σ’ αυτόν τον Μεσημβρινό δεν υπάρχει τέτοιου είδους επισήμανση. Άρα, πορεύεται πρόσθια από τα αυτιά και οπισθοπλάγια κατά μήκος του αυχένα, ώστε να του επιτραπεί να οδηγηθεί «…υπό τας ωμοπλάτας…».
Η περιγραφή «…υπό τας ωμοπλάτας…», σε συνδυασμό με την περαιτέρω πορεία του Μεσημβρινού διαμέσου των Πνευμόνων, άρα στο εσωτερικό πλέον του κορμού, μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι από την άνω περιοχή των ωμοπλατών, ίσως εκεί όπου βρίσκεται το JIANJING 21 Χ.Κ. (που έχει κατεξοχήν καθοδική ενέργεια δράσης στο σώμα), ο Μεσημβρινός εισέρχεται στο εσωτερικό του κορμού. Περνά δε από την, υπό των ωμοπλατών, επιφάνεια η οποία είναι η πρόσθια επιφάνεια των ωμοπλατών και ταυτόχρονα η οπίσθια επιφάνεια των Πνευμόνων.
Στην συνέχεια το κείμενο αναφέρει «…έπειτα ξυμφέρονται ες τον πνεύμονα και αφικνέονται η μεν από των δεξιών ες τα αριστερά, η δε από των αριστερών ες τα δεξιά…». Σ’ αυτό το απόσπασμα υπάρχουν δυο καινούργια στοιχεία. Πρώτον το γεγονός ότι οι περιγραφόμενοι από τον Ιπποκράτη Μεσημβρινοί συνδέονται με εσωτερικά όργανα. Η ιδέα της σύνδεσης των Μεσημβρινών με εσωτερικά όργανα υπάρχει κατεξοχήν στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική, και από εκεί άλλωστε έχουν πάρει και τα σύγχρονα ονόματα τους. Δεύτερον, το γεγονός του χιασμού αυτού του ζεύγους Μεσημβρινών, οι οποίοι είναι οι μοναδικοί από τα τέσσερα ζεύγη που έχουν την ιδιότητα αυτή. Έτσι λοιπόν σύμφωνα με την περιγραφή μπορούμε να πούμε ότι ο Μεσημβρινός της δεξιάς ωμοπλάτης περνά στον αριστερό Πνεύμονα, ο δε Μεσημβρινός της αριστερής ωμοπλάτης περνά
στον δεξιό Πνεύμονα.
Έπειτα το κείμενο συνεχίζει «…και η μεν δεξιή αφικνέεται εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες τον σπλήνα και ες τον νεφρόν…». Ο Μεσημβρινός που βρίσκεται στην δεξιά ωμοπλάτη, ο δεξιός Μεσημβρινός δηλαδή, περνά στον αριστερό Πνεύμονα, στον αριστερό μαστό και μάλιστα στην ρίζα του αριστερού μαστού («…υπό τον μαζόν…») και από εκεί στον σπλήνα και τον αριστερό Νεφρό.
Στην συνέχεια το κείμενο αναφέρει: «…η δε από των αριστερών ες τα δεξιά εκ του πλεύμονος υπό τον μαζόν και ες το ήπαρ και ες τον νεφρόν…». Ο Μεσημβρινός που βρίσκεται στην αριστερή ωμοπλάτη, ο αριστερός Μεσημβρινός δηλαδή, περνά στον δεξιό Πνεύμονα, στην ρίζα του δεξιού μαστού («…υπό τον μαζόν…») στο Ήπαρ και τον δεξιό Νεφρό.
Τέλος, ο Ιπποκράτης κλείνει με τα λόγια: «…τελευτώσι δε ες τον αρχόν αύται εκάτεραι.», πράγμα το οποίο σημαίνει ότι και ο δεξιός και ο αριστερός Μεσημβρινός συναντώνται στον πρωκτικό δακτύλιο όπου περατούται και η πορεία τους.
Το τρίτο ζεύγος Μεσημβρινών του Ιπποκράτους δεν μπορούμε να το συνδέσουμε με κάποιον από τους Μεσημβρινούς της Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής. Έχει πορεία ιδιαίτερη και εντελώς διαφορετική από τις πορείες των Κινέζικων Μεσημβρινών. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να το απορρίψουμε. Θα προβούμε σε μια πρωταρχική ανάλυση αφήνοντας ανοικτό το θέμα για μελέτη και περαιτέρω εμβάθυνση.
Το πρώτο ενδιαφέρον στοιχείο στην πορεία αυτού του Μεσημβρινού είναι η σύνδεση του με εσωτερικά όργανα: Δεξιός Πνεύμονας, δεξιός μαστός, Ήπαρ, δεξιός Νεφρός. Αριστερός Πνεύμονας, αριστερός μαστός, σπλήνας, αριστερός Νεφρός.
Οι συνδέσεις αυτές απηχούν μια αντίληψη για την λειτουργία του ανθρώπινου σώματος. Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η κατάληξη όλων αυτών είναι η οπή του πρωκτού συνεπάγεται ότι ο Ιπποκράτης αντιλαμβάνεται ότι η κίνηση, τουλάχιστον εν μέρει, όλων αυτών των οργάνων είναι καθοδική. Σχετίζει δε όλα αυτά τα όργανα με την λειτουργία του πεπτικού σωλήνα, γιατί η κατάληξη του πεπτικού σωλήνα είναι όντως η οπή του πρωκτού. Πράγματι οι Πνεύμονες μέσω της εισπνοής και της συνεπακόλουθης καθοδικής κίνησης (κατάσπασης) του διαφράγματος, έχουν μια καθοδικότητα και εξυπηρετούν μέσω αυτής την καθοδική κίνηση του πεπτικού σωλήνα. Οι Πνεύμονες με την κατάσπαση του διαφράγματος, μαλάσσουν το περιεχόμενο της κοιλιάς και ωθούν προς τα κάτω το περιεχόμενο των εντέρων. Αυτή η σκέψη, στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική κυριαρχεί ως προς την κίνηση των Πνευμόνων.
Το Ήπαρ, μέσω της παραγωγής και διακίνησης της χολής, η οποία μέσω του χοληφόρου συστήματος χύνεται στον πεπτικό σωλήνα, προωθεί την καθοδική κίνηση του εντέρου και άρα διαθέτει μια καθοδική ποιότητα. Οι Νεφροί, τέλος, μέσω της παραγωγής και διακίνησης των ούρων, η οποία είναι καθοδική διαμέσου μιας άλλης πύλης που είναι η ουρήθρα, συμμετέχουν και αυτοί στην καθοδικότητα του εν λόγω Μεσημβρινού. Ως προς τους μαστούς και τον Σπλήνα όμως, λόγω έλλειψης άλλων πληροφοριών δεν μπορούμε να κάνουμε σαφή εκτίμηση.
Το άλλο ενδιαφέρον στοιχείο αυτού του τρίτου ζεύγους Μεσημβρινών είναι ο χιασμός τους στην περιοχή των ωμοπλατών. Μέχρι τις ωμοπλάτες το ζεύγος κατεβαίνει αχίαστο, ακολουθώντας παράλληλη διάταξη. Μετά τις ωμοπλάτες και πριν τους Πνεύμονες το ζεύγος χιάζεται. Ο χιασμός αυτός αποκαλύπτει ένα υψηλό επίπεδο κατανόησης και γνώσης της λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος από τον Ιπποκράτη. Ο χιασμός αυτός αποκαλύπτει κατανόηση της επικοινωνίας και ισορροπίας μεταξύ του δεξιού και αριστερού ημιμορίου του σώματος.
Αποκαλύπτει επίσης κατανόηση από τον Ιπποκράτη ότι μπορούμε να θεραπεύσουμε το δεξιό ημιμόριο του σώματος για προβλήματα του αριστερού. Ενδεχομένως αποκαλύπτει ότι κατά την μετάβαση από το εξωτερικό του σώματος (κρόταφος, αυχένας υπό των ωμοπλατών) στο εσωτερικό (Πνεύμονες, Ήπαρ, Νεφροί, Σπλήνας, μαζικός αδένας) ο Ιπποκράτης κατανοούσε ότι υπάρχει μια αλλαγή στην πολικότητα της ενέργειας (το έσω γίνεται έξω και το έξω έσω) την οποία εκφράζει μέσα από τον χιασμό του τρίτου ζεύγους Μεσημβρινών. Η ιδέα του χιασμού υπάρχει τόσο στην Παραδοσιακή Κινέζικη Ιατρική (χιασμός YANGMING ΧΕΡΙΟΥ στο άνω χείλος του στόματος, χιασμός YIN QIAO MAI στο εσωτερικό του κρανίου), όσο και στην σύγχρονη Δυτική Ιατρική (χιασμός των πυραμίδων).
Κλείνοντας την ανάλυση του τρίτου ζεύγους Μεσημβρινών οφείλουμε να αναφέρουμε ότι εδώ δεν αναφέρεται κάποια συγκεκριμένη οδηγία του Ιπποκράτη ως προς τον τρόπο με τον οποίο φλεβοτομούμε (βελονίζουμε) αυτό το συγκεκριμένο κανάλι ενέργειας.
Τέταρτο Ζεύγος Μεσημβρινών (Φλεβών).
«Αι δε τέταρται από του έμπροσθεν της κεφαλής και των οφθαλμών υπό τον αυχένα και τας κληΐδας, έπειτα δε υπέρ των βραχιόνων άνωθεν ες τας ξυγκαμπάς, έπειτα δε διά των πήχεων επί τους καρπούς και τους δακτύλους, έπειτα από των δακτύλων πάλιν διά των στηθέων των χειρών και των πήχεων άνω ες τας ξυγκαμπάς, και διά των βραχιόνων του κάτωθεν μέρεος ες τας μασχάλας, και από των πλευρέων άνωθεν η μεν ες τον σπλήνα αφικνέεται, η δε ες το ήπαρ, έπειτα υπέρ της γαστρός ες αιδίον τελευτώσιν αμφότεραι»
Η περιγραφή του τέταρτου ζεύγους Μεσημβρινών έχει ως εξής: «Αι δε τέταρται από του έμπροσθεν της κεφαλής και των οφθαλμών υπό του αυχένα και τας κληίδας…». Όλοι οι Μεσημβρινοί του Ιπποκράτη ξεκινάνε από το κεφάλι. Από το πρώτο στο τέταρτο ζεύγος υπάρχει μια βαθμιαία μετατόπιση από το οπίσθιο στο πρόσθιο μέρος της κεφαλής. Θα μπορούσαμε λοιπόν να υποθέσουμε ότι το ζεύγος αυτό ξεκινά από την περιοχή του μετώπου «…έμπροσθεν της κεφαλής και των οφθαλμών…», πάνω από τα μάτια. Στην συνέχεια είτε καμπυλώνοντας γύρω από τα μάτια, είτε περνώντας μέσα από τα μάτια ο Μεσημβρινός κατέρχεται διαμέσου της πρόσθιας περιοχής του προσώπου για να περάσει τον λαιμό «…υπό τον αυχένα και τα κληίδας…».
Από τα τέσσερα ζεύγη, μόνο σ’ αυτό το τελευταίο ο Ιπποκράτης χρησιμοποιεί την πρόθεση «υπό», ενώ σε όλα τα προηγούμενα χρησιμοποιεί την πρόθεση «δια» του αυχένα. Άρα εδώ κάτι διαφορετικό συμβαίνει από ό,τι προηγούμενα. Εκείνο που μπορούμε να υποθέσουμε, σε συνδυασμό με το ότι οι κλείδες βρίσκονται στην πρόσθια περιοχή του κορμού, είναι ότι ο Μεσημβρινός κατέρχεται από τα μάτια διαμέσου της πρόσθιας επιφάνειας του προσώπου, στην πρόσθια επιφάνεια του λαιμού «…υπό τον αυχένα…», μέχρι την υπερκλείδια περιοχή. Το συζευκτικό «και» που υπάρχει στην φράση «…υπό τον αυχένα και τας κληίδας» μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι το «υπό» αφορά και τις κλείδες, ώστε ο Μεσημβρινός να περνά υπό των κλειδών.
Στη συνέχεια το κείμενο αναφέρει: «…έπειτα δε υπέρ των βραχιόνων άνωθεν ες τας ξυγκαμπάς, έπειτα δε δια των πήχεων επί τους καρπούς και τους δακτύλους, έπειτα από των δακτύλων πάλι δια των στηθέων των χειρών και των πηχέων άνω ες τας ξυγκαμπάς, και δια των βραχιόνων του κάτωθεν μέρεος ες τας μασχάλας…»
Βλέπουμε λοιπόν ότι αυτό το τέταρτο ζεύγος Μεσημβρινών αναπτύσσεται στην περιοχή του σώματος που έλειπε από την μέχρι τώρα περιγραφή: τα άνω άκρα.
Παρατηρούμε επίσης, ότι αυτός ο τέταρτος Μεσημβρινός πορεύεται «…υπέρ των βραχιόνων άνωθεν…» μέχρι τα ακροδάκτυλα και μετά από τα ακροδάκτυλα «…δια των βραχιόνων κάτωθεν…». Σε αντίθεση δηλαδή με τα κάτω άκρα όπου την έξω πλευρά τους (Yang) την αποδίδει στο πρώτο ζεύγος Μεσημβρινών και την έσω πλευρά τους (Yin) στο δεύτερο ζεύγος Μεσημβρινών, εδώ στα άνω άκρα ένας Μεσημβρινός πορεύεται τόσο στην Yang άνωθεν, όσο και στην Yin κάτωθεν επιφάνεια. Το άλλο χαρακτηριστικό που παρατηρούμε σ’ αυτή την περιγραφή είναι ότι ο Μεσημβρινός καθώς κατέρχεται από την κεφαλή πορεύεται στην Yang (άνωθεν, εκτατική) πλευρά του άνω άκρου : «…υπέρ των βραχιόνων άνωθεν, ες τας ξυγκαμπάς (αγκώνες), δια των πήχεων, επί τους καρπούς και τους δακτύλους…».
Η περιγραφή «…επί τους καρπούς και τους δακτύλους…» μας υποχρεώνει να υποθέσουμε ότι ο Μεσημβρινός πορευόμενος στην Yang-εκτατική επιφάνεια βραχίονα και αντιβραχίου, περνά διαμέσου της ραχιαίας επιφάνειας του καρπού, στην ραχιαία επιφάνεια της άκρας χείρας, αναπτύσσοντας πέντε κλάδους για την ραχιαία επιφάνεια των πέντε δακτύλων.
Μπορούμε δε να υποστηρίξουμε ότι ο Ιπποκρατικός Μεσημβρινός από τους βραχίονες προς τα ακροδάκτυλα ταιριάζει με τους τρεις Yang Μεσημβρινούς ΧΕΡΙΟΥ των Κινέζων: TAIYANG ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Λεπτού Εντέρου), YANGMING ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Παχέως Εντέρου), SHAOYANG ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Τριπλού Θερμαστή). Ιδιαίτερα όμως θυμίζει τον YANGMING ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Παχέως Εντέρου) και λιγότερο τον SHAOYANG ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Τριπλού Θερμαστή). Ενώ ο TAIYANG ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Λεπτού Εντέρου), επειδή κινείται στο όριο μεταξύ της Yin (καμπτικής-παλαμιαίας) επιφάνειας και της Yang (εκτατική-ραχιαία) επιφάνειας απομακρύνεται κάπως από τον περιγραφόμενο από τον Ιπποκράτη Μεσημβρινό.
Η πορεία του Ιπποκρατικού Μεσημβρινού από τα ακροδάκτυλα προς τον κορμό, ακολουθεί άλλη διαδρομή. Συγκεκριμένα «…έπειτα από των δακτύλων πάλιν δια των στηθέων των χειρών και των πήχεων άνω…». Η φράση «…στηθέων των χειρών και των πήχεων…» σημαίνει ότι περνά από την παλαμιαία επιφάνεια της άκρας χείρας και του πήχη, δηλαδή την Yin-καμπτική επιφάνεια (την επιφάνεια του άνω άκρου που δεν διαθέτει τριχοφυΐα), ανέρχεται προς την έσω πτυχή του αγκώνα (από την περιοχή μεταξύ του CHIZE 5 Πν. και του XIAOHAI 3Κ.) και από εκεί διαμέσου της έσω επιφάνειας του βραχίονα («…και δια των βραχιόνων του κάτωθεν μέρεος…») ο Ιπποκρατικός Μεσημβρινός αφικνείται στην μασχάλη.
Το τμήμα του Ιπποκρατικού Μεσημβρινού από τα ακροδάκτυλα μέχρι την μασχάλη από την έσω-καμπτική επιφάνεια του άνω άκρου μας παραπέμπει στους τρεις Yin Μεσημβρινούς του άνω άκρου των Κινέζων: TAIYIN ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Πνεύμονα), JUEYIN ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Περικαρδίου), SHAOYIN ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Καρδιάς). Ιδιαίτερα όμως θυμίζει τον JUEYIN ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Περικαρδίου) από τα ακροδάκτυλα μέχρι τον αγκώνα και τον SHAOYIN ΧΕΡΙΟΥ (Π.Μ. Καρδιάς) από τον αγκώνα μέχρι τη μασχάλη.
Στην συνέχεια του κειμένου αναφέρεται: «…και από των πλευρέων άνωθεν η μεν ες τον σπλήνα αφικνέεται, η δε ες το ήπαρ…». Από την μασχάλη ο Μεσημβρινός εισέρχεται στον κορμό και όπως περιγράφει ο Ιπποκράτης πορεύεται «…από των πλευρέων άνωθεν…». Η περιγραφή αυτή μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι ο Μεσημβρινός δεν εισέρχεται στην θωρακική κοιλότητα, αλλά πορεύεται έξω από τις θωρακικές πλευρές, στην επιφάνεια του θωρακικού κλωβού. Ο μεν από τα αριστερά φερόμενος Μεσημβρινός αφικνείται στον σπλήνα, ο δε από τα δεξιά φερόμενος αφικνείται στο ήπαρ.
Το ενδιαφέρον στοιχείο σ’ αυτό το τμήμα του Μεσημβρινού είναι ότι, από τους βραχίονες παρακάμπτεται τελείως η θωρακική κοιλότητα και η πορεία «…άνωθεν των πλευρέων…» συνεχίζεται σε όργανα της κοιλιάς. Εδώ υπάρχει μια διαφορά και μια ομοιότητα σχετικά με τους Κινέζικους Μεσημβρινούς. Η διαφορά είναι ότι οι Κινέζοι θεωρούν ότι τα κανάλια τα οποία καταλήγουν στα άνω άκρα σχετίζονται οπωσδήποτε με όργανα της θωρακικής κοιλότητας (Πνεύμονες, Καρδιά, Περικάρδιο). Η ομοιότητα είναι ότι και οι Yin και οι Yang Κινέζικοι Μεσημβρινοί των άνω άκρων τελικά καταλήγουν σε όργανα της κοιλιάς.
Το τελευταίο κομμάτι του Μεσημβρινού περιγράφεται ως εξής: «…έπειτα υπέρ της γαστρός ες το αιδοίον τελευτώσιν αμφότεραι.». Από την διατύπωση αυτή συμπεραίνουμε ότι το τέταρτο ζεύγος Μεσημβρινών αφού διατρέξει την κοιλιά καταλήγει στα γεννητικά όργανα.
Επίλογος
Στον επίλογο της 11ης παραγράφου, ο Ιπποκράτης αναφέρει:
«Και αι μεν παχέαι των φλεβών ώδε έχουσιν. Εισί δε και από
της κοιλίης φλέβες ανά το σώμα πάμπολλαί τε και παντόιαι,
και δι’ ων η τροφή τω σώματι έρχεται. Φέρουσι δε και από
των παχεών φλεβών ες την κοιλίην και ες το άλλο σώμα και
από των έξω και από των είσω, και ες αλλήλας διαδιδόασιν
αι τε είσωθεν έξω και αι έξωθεν είσω».
Σε αυτό το απόσπασμα ο Ιπποκράτης κλείνει την αναφορά του στο δίκτυο των Μεσημβρινών (φλεβών) υποστηρίζοντας ότι εκτός των περιγραφομένων υπάρχουν και άλλοι. Ιδιαίτερα από την περιοχή της κοιλιάς ξεκινάνε πολλοί και διάφοροι καταλήγοντας σε διάφορες περιοχές του σώματος, μεταφέροντας τροφή από την κοιλιά. Επίσης αναφέρει ότι στην περιοχή της κοιλιάς καταλήγουν και τα τέσσερα ζεύγη Μεσημβρινών (φλεβών), άλλοτε από έξω προς τα μέσα και άλλοτε από μέσα προς τα έξω.
Τελικά ο Ιπποκράτης περιγράφει την τεχνική αλλά και το σκεπτικό της θεραπευτικής τεχνικής που ονομάζει φλεβοτομία (βελονισμός) με τα λόγια:
«Τας ουν φλεβοτομιάς δει ποιέεσθαι κατά τουτέους τους
λόγους· επιτηδεύειν δε χρη τας τομάς ως προσωτάτω τάμνειν
από των χωρίων, ένθα αν αι οδύναι μεμαθήκωσι γίγνεσθαι
και το αίμα ξυλλέγεσθαι· ούτω γαρ αν η τε μεταβολή ήκιστα
μεγάλη γίνοιτο εξαπίνης, και το έθος μεταστήσαις αν ώστε
μηκέτι ες το αυτό χωρίον ξυλλέγεσθαι».
Επαναλαμβάνει κατ’ αρχάς την αρχική του συμβουλή, ότι δηλαδή οι τομές για την ανακούφιση των πόνων να γίνονται μακριά από τα σημεία εντόπισης των πόνων και συγκέντρωσης του αίματος (θα μπορούσαμε να πούμε σημεία συγκέντρωσης και στάσης ενέργειας).
Στην τελευταία πρόταση «…ούτω γαρ αν η τε μεταβολή ήκιστα μεγάλη γίνοιτο εξαπίνης, και το έθος μεταστήσαις αν ώστε μηκέτι ες το αυτόν χωρίον ξυλλέγεσθαι», διατυπώνει δυο ουσιαστικά απόψεις. Ότι, πρώτον, οι τομές πρέπει να γίνονται μακριά από το σημείο πόνου και συγκέντρωσης του αίματος (στάσης ενέργειας), ώστε η μεταβολές που θα προκύψουν από αυτές, να μην είναι σημαντικές και αιφνίδιες, γεγονός που μπορεί να ταράξει το σώμα. Δεύτερον, ότι το αποτέλεσμα των τομών είναι η διακοπή της συνήθειας του αίματος να συγκεντρώνεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος δημιουργώντας πόνο. Η Ιπποκρατική άποψη σχετικά με τα σημεία που τέμνονται ώστε να επέλθει ανακούφιση της οδύνης είναι εν μέρει ίδια και εν μέρει διαφορετική της Κινέζικης. Οι Κινέζοι υποστηρίζουν ότι καλό είναι μεν να χρησιμοποιούνται σημεία βελονισμού μακριά από τις περιοχές του πόνου, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να χρησιμοποιούνται και σημεία ακριβώς στις περιοχές του πόνου.
Σημειώσεις
1. Το «ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ», έχει γραφτεί στην περίοδο ανάμεσα στο 450 π.Χ. και 350 π.Χ.. Αυτό σημαίνει ότι είναι η παλαιότερη ιστορικά αναφορά που έχουμε για τους Μεσημβρινούς. Γιατί οι Κινέζοι ομολογούν ότι η παλαιότερη αναφορά που έχουν για τους δικούς τους Μεσημβρινούς είναι τα χειρόγραφα του Malagwdi, τα οποία αναφέρουν 11 μεσημβρινούς και χρονολογούνται από το 168 π.Χ. Μήπως λοιπόν πρέπει να ξαναδούμε τον βελονισμό, τόσο εμείς οι Έλληνες, όσο και οι ανά τον κόσμο βελονιστές, με άλλο μάτι;
2. Ως προς την αυθεντικότητα του «Περί φύσιος ανθρώπου» έχουμε να πούμε τα εξής: Ο Γαληνός ο Ορειβάσιος και ο Ερωτιανός (φημισμένοι ιατροί συγγραφείς που έδρασαν ένα με δυο αιώνες μετά την γέννηση του Ιησού) υποστηρίζουν ότι το εν λόγω έργο είναι γνησίως Ιπποκρατικόν. Ειδικά όμως για την ενδέκατη παράγραφο, ο Αριστοτέλης την αναφέρει αυτούσια στο βιβλίο του «Περί Ζώων ιστορίας», υποστηρίζοντας ότι την έχει συγγράψει ο Πόλυβος, ο οποίος είναι γαμπρός και άρα σύγχρονος του Ιπποκράτους. Εν ολίγοις ακόμα και εκείνοι που αρνούνται την γνησιότητα του κειμένου, ομολογούν ότι το βιβλίο αυτό της Ιπποκρατικής συλλογής γράφτηκε από κάποιον, σύγχρονο του Ιπποκράτους. Άρα μπορούμε να τοποθετήσουμε την περίοδο συγγραφής του «Περί φύσιος ανθρώπου» ανάμεσα στο 450 π.Χ. και στο 350 π.Χ. Το «Περί φύσιος ανθρώπου» βρίσκεται υπό την μορφή χειρόγραφου κώδικα στην βιβλιοθήκη της Μονής Εσφιγμένου στο Άγιον Όρος: 2.330, 317 (ΙΣΤ΄ αι.).
3. Επιλέξαμε να ασχοληθούμε απ’ ευθείας με το αρχαίο κείμενο γιατί είναι πάντα καλύτερο να πίνεις νερό απ’ ευθείας από την πηγή. Όσο καλοπροαίρετη ή αξιόπιστη κι να είναι η μεταφραστική προσπάθεια κάποιου μελετητή, δεν παύει να είναι κάτι διαφορετικό από ότι η ίδια η πηγή. Παραθέτουμε και το αρχαίο κείμενο και την μετάφραση του (μεταφραστική επιμέλεια Κ.Γ. Πουρναρόπουλος, εκδ. Μαρτίνος.). Σχετικά με το σχόλιο που προηγείται του μεταφρασμένου κειμένου: «συγκεχυμένη περιγραφή των φλεβών» έχουμε να πούμε ότι: Το σχόλιο αυτό του μεταφραστή, αποκαλύπτει την αλήθεια του ισχυρισμού ότι είναι καλύτερα να πίνεις νερό από την ίδια την πηγή, παρά από μεσάζοντες. Επίσης, εξηγεί με απόλυτα σαφή τρόπο το γιατί μεγάλα κομμάτια της Αρχαίας Ελληνικής γνώσης χάθηκαν, ξεχάστηκαν ή παραμένουν ανεκμετάλλευτα. Εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες έχουμε ιδιαίτερη ευκολία στο να κρίνουμε, να καταδικάζουμε και να απορρίπτουμε την σκέψη των προγόνων μας ως συγκεχυμένη. Δεν αναρωτιόμαστε μήπως η δικιά μας σκέψη τελεί υπό σύγχυση, δεν αμφιβάλλουμε καθόλου, ούτε μας ανησυχεί η ενδεχόμενη άγνοια μας. Επίσης, το σχόλιο αυτό του μεταφραστή, ο οποίος ήταν καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, γιατρός ο ίδιος, αποκαλύπτει ξεκάθαρα τον τρόπο της σύγχρονης ιατρικής σκέψης. Δεν ταιριάζει με αυτά που ξέρω ή νομίζω ότι ξέρω, άρα απορρίπτεται. Η πιθανότητα του λάθους δεν υφίσταται για έναν καθηγητή, ούτε ταιριάζει με την φύση των σύγχρονων ιατρικών σπουδών. Γι’ αυτό χρειάζεται για μας τους θεραπευτές όλα τα κείμενα του Ιπποκράτη να ξαναδιαβαστούν, όλα να ξαναειπωθούν, γιατί εξ’ αιτίας της άγνοιας και της αλαζονείας μας έχουμε πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων θησαυρούς γνώσης από το παρελθόν.
Βιβλιογραφία
1. Άπαντα Ιπποκράτους, τόμοι 6, Εκδ. Μαρτίνος
2. Bai XingHua, Acupunture a Visible Holism
3. Peter Deadman, A manual of Acupunture 4. Liu GongWang, Meridians and Collaterals
Για να διαβάσετε το Μέρος Α, πατήστε εδώ
Αλέξανδρος Τηλικίδης
Ακαδημία Αρχαίας Ελληνικής και Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής
Χρήστος Μπουκουβάλας
Ο Χρήστος Μπουκουβάλας είναι απόφοιτος του τμήματος βελονισμού της «ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ». Ως εργασία προκειμένου να του αποδοθεί το δίπλωμα του, του ανατέθη η μελέτη του «Περί φύσιος ανθρώπου». Ο Χρήστος είναι ο πρώτος που απεικόνισε σε σχήμα τους Μεσημβρινούς του Ιπποκράτους.
Του Αλέξανδρου Τηλικίδη και του Χρήστου Μπουκουβάλα
Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ λειτουργεί και ως θεραπευτικό κέντρο, ώστε η μελέτη της αρχαίας γνώσης να μην παραμένει θεωρία αλλά να έχει και πρακτική εφαρμογή.
Στους 2 χώρους της ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ, στην Γλυφάδα και στον Υμηττό, προσφέρονται θεραπευτικές συνεδρίες από απόφοιτους της σχολής: Βελονισμός, Ρεφλεξολογία, Shiatsu, Tuina, Rejuvance, Thai massage, Ayurvedic massage, Ολιστική μάλαξη.
Δείτε τα πλήρη στοιχεία της Ακαδημίας Αρχαίας Ελληνικής & Παραδοσιακής Κινέζικης Ιατρικής
- Ορχιδέα ή Σερνικοβότανο ή Σαλέπι - 15/11/2022
- Το Χαρούπι - 27/10/2022
- Οι μεσημβρινοί του Ιπποκράτους | Μέρος Β - 13/03/2022
[…] Διαβάστε: Οι μεσημβρινοί του Ιπποκράτους | Μέρος Β […]