- 24κοινοποιήσεις
- Facebook24
Πριν από μερικά χρόνια μίλησα σε διάσκεψη κορυφής της Microsoft για την εκπαίδευση. Λίγους μήνες αργότερα μίλησα σε διάσκεψη κορυφής της Apple για την εκπαίδευση.
Στην εκδήλωση της Microsoft οι περισσότεροι εισηγητές αφιέρωσαν μεγάλο μέρος της παρουσίασής τους μιλώντας για το πώς θα κατατροπώσουν την Apple. Στην εκδήλωση της Apple το 100% των εισηγητών αφιέρωσε το 100% του χρόνου του για να εξηγήσει πώς η Apple βοηθούσε τους δασκάλους να διδάξουν και τους μαθητές να μάθουν. Η μία ομάδα φαινόταν να έχει αναπτύξει εμμονή με την κατατρόπωση του ανταγωνιστή. Η άλλη ομάδα φαινόταν να έχει αναπτύξει εμμονή με την προαγωγή ενός σκοπού.
Μετά την ομιλία μου στη Microsoft μου έκαναν ένα δώρο – το νέο Zune (εκείνη την εποχή υπήρχε ακόμα). Αυτή ήταν η απάντηση της Microsoft στο iPod της Apple, κυρίαρχης παίκτριας τότε στην αγορά συσκευών MP3. Για να μη μείνει πίσω, η Microsoft παρουσίασε το Zune στην προσπάθεια να κλέψει μερίδιο της αγοράς από τη βασική αντίπαλό της. Παρότι ήξερε ότι δεν θα ήταν εύκολο, το 2006 ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Microsoft Στιβ Μπάλμερ (Steve Ballmer) ήταν βέβαιος ότι η Microsoft τελικά θα «κατατρόπωνε» την Apple. Και αν μοναδικό κριτήριο ήταν η ποιότητα του προϊόντος, ο Μπάλμερ δικαίως ήταν αισιόδοξος. Η έκδοση που μου χάρισε η Microsoft –το Zune HD– ήταν, οφείλω να παραδεχτώ, εξαιρετικότατη. Είχε κομψό σχεδιασμό. Η διεπαφή χρήστη ήταν απλή, εύληπτη και φιλική προς τον χρήστη. Μου άρεσε πάρα πολύ. (Για να μη μείνει τίποτα κρυφό, το χάρισα σε έναν φίλο για τον απλό λόγο ότι, σε αντίθεση με το iPod μου, που ήταν συμβατό με τα Windows της Microsoft, το Zune δεν ήταν συμβατό με το iTunes. Επομένως, όσο κι αν ήθελα να το χρησιμοποιήσω, δεν μπορούσα.)
Μετά την ομιλία μου στην εκδήλωση της Apple μοιράστηκα ένα ταξί μέχρι το ξενοδοχείο με υψηλό στέλεχος της Apple, το νούμερο 54 για την ακρίβεια, που σημαίνει ότι βρισκόταν στην εταιρεία από τις πρώτες ημέρες και είχε διαποτιστεί απολύτως με την κουλτούρα και τις πεποιθήσεις της Apple. Καθισμένος εκεί μαζί μ’ εκείνον, βλέποντάς τον ως ακροατή που δεν μπορούσε να ξεφύγει, δεν άντεξα. Έπρεπε να τον τσιγκλήσω. Έτσι, γύρισα και του
είπα: «Ξέρεις… μίλησα στη Microsoft και μου χάρισαν το νέο Zune, και πρέπει να σου πω ότι είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ από το δικό σας, το iPod Touch». Το στέλεχος με κοίταξε, χαμογέλασε και απάντησε: «Δεν αμφιβάλλω». Κι αυτό ήταν όλο. Η συζήτηση είχε τελειώσει.
Το στέλεχος της Apple δεν πτοήθηκε από το γεγονός ότι η Microsoft είχε καλύτερο προϊόν. Μπορεί απλώς να επιδείκνυε την αλαζονεία του ηγέτη που κατέχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά. Μπορεί να έπαιζε θέατρο (και μάλιστα πολύ καλά). Ή μπορεί να συνέβαινε κάτι άλλο.
Εκείνη την εποχή δεν το ήξερα, αλλά η απάντησή του ήταν συμβατή με εκείνη ενός ηγέτη με άπειρο ορίζοντα.
Πεπερασμένα και άπειρα παιγνία
Το παίγνιο του επιχειρείν είναι ο ίδιος ο ορισμός του άπειρου παιγνίου. Είναι πιθανό να μη γνωρίζουμε όλους τους άλλους παίκτες και ανά πάσα στιγμή να μπαίνουν σε αυτό και καινούριοι.
Κάθε παίκτης καθορίζει τις δικές του στρατηγικές και τακτικές και δεν υπάρχει σύστημα σταθερών κανόνων στους οποίους να έχουν συμφωνήσει όλοι, με εξαίρεση τον νόμο (που ακόμα κι αυτός μπορεί να διαφοροποιείται από χώρα σε χώρα). Σε αντίθεση με το πεπερασμένο παίγνιο, στις επιχειρήσεις δεν υπάρχει προκαθορισμένη αρχή, μέση και τέλος.
Στα πεπερασμένα παίγνια υπάρχει ένα ενιαίο, συμφωνημένο μετρικό δεδομένο
που διαχωρίζει τον νικητή από τον ηττημένο, όπως οι στόχοι που επιτεύχθηκαν, η ταχύτητα ή η δύναμη. Στα άπειρα παίγνια υπάρχουν πολλαπλά μετρικά δεδομένα, γι’ αυτό και δεν μπορούμε ποτέ να ανακηρύξουμε νικητή.
Σε ένα πεπερασμένο παίγνιο το παιχνίδι τελειώνει όταν τελειώνει ο χρόνος, και οι παίκτες συνεχίζουν τη ζωή τους ώσπου να ξαναπαίξουν (εκτός, φυσικά, αν πρόκειται για μονομαχία). Σε ένα άπειρο παίγνιο ισχύει το αντίθετο. Αυτό που συνεχίζει τη ζωή
του είναι το παίγνιο και εκείνοι των οποίων ο χρόνος τελειώνει είναι οι παίκτες. Επειδή δεν υπάρχει νίκη ή ήττα σε ένα άπειρο παίγνιο, οι παίκτες απλώς φεύγουν από το παιχνίδι όταν πια δεν έχουν άλλη βούληση ή πόρους ώστε να συνεχίσουν να παίζουν.
Στις επιχειρήσεις αυτό το ονομάζουμε πτώχευση, ή καμιά φορά συγχώνευση ή εξαγορά. Κι αυτό σημαίνει ότι, για να πετύχουμε στο Άπειρο Παίγνιο του επιχειρείν, πρέπει να πάψουμε να σκεφτόμαστε ποιος νικά ή ποιος είναι ο καλύτερος και να σκεφτούμε πώς θα χτίσουμε οργανισμούς οι οποίοι θα είναι αρκετά ισχυροί και υγιείς ώστε να παραμείνουν στο παιχνίδι για πολλές ακόμα γενιές. Κατά ειρωνικό τρόπο αυτό κάνει συχνά τις εταιρείες πιο ισχυρές και βραχυπρόθεσμα.
Απόσπασμα από το βιβλίο «Παιχνίδι χωρίς τέλος» του Simon Sinek
Το βιβλίο:
Τίτλος: Παιχνίδι χωρίς τέλος
Συγγραφείς: Simon Sinek
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Σχήμα: 14 x 20,5 εκ.
Εξώφυλλο: Mαλακό
Tιμή: 14,94€
Σελίδες: 288
ISBN: 978-960-645-357-1
Θέλω να το αγοράσω
Βιογραφικό συγγραφέα
Ο Σάιμον Σίνεκ εργάζεται ως βοηθός στο RAND Corporation, διδάσκει Στρατηγική Επικοινωνία στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών του Πανεπιστημίου Κολούμπια και δραστηριοποιείται στον χώρο της τέχνης και των μη κερδοσκοπικών οργανισμών. Όταν δεν ταξιδεύει, ζει στη Νέα Υόρκη. Η ομιλία του στο πλαίσιο του TEDx για το ΓΙΑΤΙ συγκαταλέγεται στις είκοσι κορυφαίες ομιλίες με τις περισσότερες προβολές στο TED.com και ο Σίνεκ δέχεται πλέον προσκλήσεις από πλήθος εταιρειών για να μοιραστεί μαζί τους την ιδέα του ΓΙΑΤΙ.
Στόχος μας να αποτελεί την πρώτη επιλογή για κάθε αναγνώστη που θέλει να διανύσει το ταξίδι της ζωής του όμορφα και με θετικό τρόπο.
Αν θέλεις κι εσύ να συμμετέχεις στην ομάδα μας, σαν αρθρογράφος ή συνεργάτης, στείλε μας μήνυμα στο [email protected]
- 24κοινοποιήσεις
- Facebook24
