Όταν δεν είμαι ο Κυρίαρχος της ζωής μου, τότε ποιος είμαι;
Στην αντίθετη πλευρά βρίσκεται ο παραπονιάρης, ο γκρινιάρης, ο χειριστικός, ο άνθρωπος που φοβάται να πάρει την ευθύνη για την ζωή του. Με μία λέξη – ΘΥΜΑ.
Το θύμα έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και τα έχουμε αναλύσει και μπορείτε να διαβάσετε στα άρθρα «Το θέατρο ελέγχου» και «Με ποιον είναι θυμωμένο το θύμα;»
Ας θυμηθούμε συνοπτικά τις βασικές ποιότητες που κουβαλάει το θύμα:
- είναι πάντα θυμωμένο, ανεξαρτήτως αν το αναγνωρίζει ή όχι
- είναι πάντα φοβισμένο, απλά μπορεί να μην διαχωρίζει το τι φοβάται
- παραπονιέται συνεχώς
- δεν παίρνει ευθύνες για την ζωή του
- ξεκινάει τις ερωτήσεις με την λέξη ΓΙΑΤΙ
Το θύμα είναι εθισμένο στην κατάστασή του και όσο κουβαλάει αυτόν τον τίτλο σημαίνει πως τον βολεύει. Κάποιος μπορεί να αγανακτήσει σε αυτό το σημείο!
«Μα, πώς γίνεται; Τι νομίζεις, πως θέλω να είμαι θύμα; Ξέρεις τι τραβάω; Ούτε φαντάζεσαι πόσο δύσκολη είναι η ζωή μου! Απλά κάνεις την έξυπνη!»
Σαν να τα ακούω αυτά τα λόγια γεμάτα θύμο και αγανάκτηση…
Μπορώ να φανταστώ το τι «τραβάς» επειδή κάποτε ήμουν και εγώ σε αυτή την θέση. Κατηγορούσα τους γονείς, φίλους, κυβέρνηση, κράτος, Σύμπαν. Όλους!
Και ήταν πολύ βολικό, κάποιος άλλος, έξω από εμένα, να έχει την ευθύνη για αυτά που συνέβαιναν. Τότε μοιραζόμουν τον «πόνο» μου με τους ανθρώπους και νόμιζα ότι έπαιρνα από αυτούς την προσοχή, την συμπόνια, την κατανόηση, τον χρόνο τους και πίστευα, λανθασμένα, πως έπαιρνα και την αγάπη τους.
Αυτός ήταν ένας καταστροφικός τρόπος να τα αποκτώ όλα αυτά. Τους έδινα την δύναμή μου και τους επέτρεπα με τις συμβουλές τους να αποφασίζουν για μένα.
Κανένας από αυτούς δεν μπορούσε να συνδεθεί με τον πόνο μου στον βαθμό και την ένταση που εγώ τον αισθανόμουν.
Κανένας δεν μπορούσε να βιώσει αυτά που βίωνα.
Κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει τον τρόπο που σκεφτόμουν.
Και πολύ καλά κάνανε, αφού κανένας από τους «σωτήρες» μου δεν ήταν Εγώ: με τα βιώματά μου, με τα συναισθήματά μου, με τις σκέψεις μου…
Ο δρόμος για να πάρω πίσω την ζωή μου από όλους αυτούς τους ανθρώπους ξεκίνησε δειλά. Βήμα, βήμα… Άρχισα να τραβάω από τα χέρια τους τα ηνία που κρατούσαν. Δεν τους άρεσε. Κάποιοι αντιδρούσαν έντονα, κάποιοι φιλικά και κάποιοι δεν κατάλαβαν καν πως είχα αποκοπεί από αυτούς. Τώρα που το συνειδητοποιώ, οι τελευταίοι ήταν οι πιο επικίνδυνοι, επειδή τελικά δεν είχαν ουσιαστική θέση στην ζωή μου, ενώ τους είχα παραχωρήσει την δύναμη.
Μην νομίζεις πως ο δρόμος αυτός ήταν εύκολος. Τον έβλεπα σαν μια σκάλα: κάθε μέρα και ένα σκαλοπάτι. Όχι πάντα ανοδική. Ήταν πολλές οι φορές, που εκεί που έφτανα σε ένα ικανοποιητικό ύψος, ξαφνικά βρισκόμουν πέντε-δέκα σκαλοπάτια προς τα κάτω.
Όμως επέμενα. Γδαρμένη ψυχολογικά, συναισθηματικά, σωματικά προχωρούσα! Ήθελα να φτάσω στην κορυφή.
Δεν μου είπε κανένας πως η κορυφή δεν υπάρχει – το έμαθα μόνη μου.
Χαίρομαι πολύ που δεν υπάρχει! Αυτό μου δίνει το κίνητρο και την δυνατότητα να εξελίσσομαι συνεχώς.
Στις προσωπικές συνεδρίες με ανθρώπους που απευθύνονται σε εμένα για βοήθεια και εξέλιξη έχω μία αρχή. Η αρχή αυτή είναι να μην εφαρμόζω αυτά που δεν έχω δοκιμάσει η ίδια και αυτά που δεν έχουν φέρει αποτέλεσμα σε μένα.
Θα μοιραστώ μαζί σας την διαδρομή μου.
Ξεκίνησα διαβάζοντας διάφορα βιβλία αυτογνωσίας, παρακολουθώντας σεμινάρια, ερευνώντας τις καινούριες γνώσεις και κάνοντάς τες πράξη.
Είχα αποφασίσει πως ήθελα να αλλάξω!
Προσοχή! Δεν ήθελα να αλλάξουν οι γύρω μου! Ήθελα να αλλάξω Εγώ!
Αυτή ήταν η πιο σπουδαία αποκάλυψη για μένα. Όταν το συνειδητοποίησα ήταν η στιγμή που ήρθε η αλλαγή στην ζωή μου. Ήταν η στιγμή που πήρα την ευθύνη για ό, τι και αν μου συνέβη, αναγνωρίζοντας πως κανένας δεν μπορεί να με κάνει να νιώσω ή να βιώσω οτιδήποτε αν δεν το επιτρέψω εγώ!
Ήταν η αρχή της ανόδου. Ήταν η ώρα να μπουν τα όρια!
Αφού ήμουν έτοιμη ήρθε στην ζωή μου η Άμεση Προσωπική Μεταμόρφωση!
Έβλεπα πως άλλαζα εγώ και άλλαζαν οι γύρω μου: μπήκε το χαμόγελο στην ζωή μου, συνδέθηκα με την χαρά, απέκτησα αυτοπεποίθηση και σιγουριά για τον εαυτό μου.
Όμως κυριότερο όλων είναι ότι ένιωσα Αγάπη για τον Εαυτό μου!
Ένιωσα σύνδεση και αγάπη με την μητέρα μου, η αλληλεπίδραση με τους συναδέλφους άλλαξε και είχε ποιότητες σεβασμού και εκτίμησης.
Βρήκα την δύναμη να λήξω μια τοξική συντροφική σχέση.
Οι φίλοι που ήρθαν στην ζωή μου έχουν κατανόηση, ενσυναίσθηση, αγκαλιά και αγάπη.
Η φράση που με εκφράζει και καθοδηγεί στην ζωή είναι: «Όπου υπάρχει θέληση υπάρχει και ο τρόπος».
Οπότε ξέρω πως νιώθεις…
Ξέρω όμως πως αλλάζει η κατάσταση που ζεις!
Ένα χρειάζεται για να γίνει: να το θέλεις πολύ!
Ζήσε με αγάπη!
- Ο αριθμός Ένα (1) - 28/01/2024
- Ο αριθμός Εννιά (9) | Ολοκλήρωση και Συγχώρεση - 19/09/2023
- Ο αριθμός Οκτώ (8) | Ύλη και Κάρμα - 25/08/2023
[…] Το άρθρο αυτό έχει δημοσιευτεί στην https://www.omorfizoi.gr […]