Της Βίκυς Τσώκου
Αχ αυτή η αγάπη. Λένε πως πονάει. Εντάξει, εν μέρει μπορώ να συμφωνήσω. Όμως ξέρετε πότε αυτός ο πόνος γίνεται ανυπόφορος; Όταν τον συνοδέψουμε με παραίτηση και τον «πασπαλίσουμε» με λίγη απελπισία.
Όλοι μας έχουμε εκείνα τα κουμπιά, που όταν μας τα πατήσουν θα αντιδράσουμε. Κάποιοι από εμάς θα επιλέξουν να το βάλουμε στα πόδια. Κι επειδή είμαστε άνθρωποι, είναι εντάξει να γίνει κι αυτό. Ίσως και να αποφασίσουμε να παραιτηθούμε από την αγάπη. Αν όμως αυτό έχει παγιωθεί μέσα μας, χρειάζεται να αναρωτηθούμε:
«Τι το καλό έχει η παραίτηση;»
«Τελικά θα μάθω κάτι μέσα από αυτήν μου την ανάγκη να κλείνομαι στον εαυτό μου;»
«Εντάξει, τα πράγματα δεν πήγαν και τόσο καλά. Τι μπορώ να κάνω για να επιλέγω καλύτερα την επόμενη φορά;»
Η παραίτηση βέβαια προέρχεται από την ανάγκη μας να προστατέψουμε τον εαυτό μας. Ναι, καλό είναι και αυτό. Όμως είναι πραγματικά ο μόνος τρόπος αυτός; Δηλαδή δεν μπορούμε να κάνουμε τις κινήσεις μας ώστε να συναντήσουμε και πάλι την αγάπη και ταυτόχρονα να είμαστε πιο προσεκτικοί ώστε να μας προστατέψουμε από περιττό πόνο;
Επίσης καλό θα ήταν να έχουμε κατά νου πως το να προστατέψουμε τον εαυτό μας συνεπάγεται να πληγώσουμε εκείνους τους ανθρώπους που θα ήθελαν να ανακαλύψουν την υπέροχη καρδιά μας και τα όσα έχουμε να δώσουμε.
Και αν τελικά έχουμε μάθει να μπαίνουμε σε αυτήν την «λειτουργία προστασίας», πώς θα βγούμε από εκεί;
Υπάρχει ένας δρόμος. Να προχωρήσουμε προς την κατεύθυνση που φοβόμαστε. Εκείνη την κατεύθυνση που λέει: «μην το επιχειρήσεις ξανά γιατί θα πονέσεις πάλι». Ναι, να το κάνουμε κι ας φοβόμαστε.
Κι αν η παραίτηση βρίσκεται εκεί και καρτερά σαν άσπονδος εχθρός έτοιμος να μας κατασπαράξει, εμείς να είμαστε και πάλι σε θέση να ανοιχτούμε και να φορέσουμε την καρδιά μας ως μανδύα, χωρίς φόβο. Χρειάζεται να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε όλη μας τη δύναμη για να σαμποτάρουμε την ευτυχία μας. Περισσότερο θα πληγωθούμε στη ζωή μας αν τρέξουμε μακριά από την αγάπη. Και ναι, μπορεί για την αρχή να ακούγεται τρομακτικό να αφήσουμε ξανά κάποιον να μας πλησιάσει, να ακουμπήσει την καρδιά μας. Όμως είναι πράγματι εναλλακτική λύση, να έχουμε περιορισμένες εμπειρίες και να μη ζούμε τη ζωή μας ολοκληρωμένα ακόμη κι αν κάποιες φορές μπορεί να πονέσει;
Επειδή όλοι οι άνθρωποι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο συνδεόμαστε, η παραίτηση δε θα αδικήσει μόνο εμάς, αλλά κι εκείνους τους εκπληκτικούς ανθρώπους που υπάρχουν εκεί έξω και επιθυμούν να ακολουθήσουν τον δρόμο προς την καρδιά μας.
Αξίζουμε τόση αγάπη, που ο νους μας δεν το χωρά και μόνο εμείς μπορούμε να το επιτρέψουμε να συμβεί με το υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας καθημερινώς ότι τον έλεγχο χρειάζεται να τον αναλάβουμε εμείς και όχι η παραίτηση.
Θα είναι εύκολο; Ίσως όχι στην αρχή. Όμως αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι θα γεμίσουμε με τόσες όμορφες εμπειρίες όταν αποφασίσουμε να ζούμε μέσα από την αγάπη από το να ζούμε αδρανείς μέσα στην παραίτηση.
Κάποιος είχε πει κάποτε: «Οτιδήποτε καλό μέσα μας θα έρθει στην επιφάνεια μόλις κάποιος στρέψει το φως της πραγματικής αγάπης πάνω μας».
Εσείς είστε έτοιμοι να δείτε αυτό το φως;
Εάν θεωρείτε το άρθρο ενδιαφέρον, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε για το σεμινάριο: “Ποτέ ξανά ο λάθος άνθρωπος – Σεμινάριο για γυναίκες” το οποίο θα πραγματοποιηθεί στις 3 Φεβρουαρίου 2018 στην Αθήνα από την Βίκυ Τσώκου.
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ
αγάπη, παραίτηση, καρδιά, φόβος
- Αγάπη ή εξάρτηση; 5 βασικές διαφορές - 10/02/2023
- Τα θετικά συναισθήματα απειλούν το υποσυνείδητο; - 16/02/2018
- Στην αγάπη η παραίτηση δε χωρά… - 16/01/2018