Είναι τιτάνιος ο αγώνας των κρατών και των επιστημόνων να σώσουν ζωές από τον ιό.
Σε όλο τον κόσμο έχουν συσταθεί μικρές ή μεγάλες ομάδες που νυχθημερόν είτε αντιμετωπίζουν στη πρώτη γραμμή της μάχης την ασθένεια με αλύγιστους γιατρούς και νοσηλευτές, είτε ετοιμάζουν φάρμακα και εμβόλια, είτε αναδεικνύονται ερευνητές που σκυταλοδρομούν μεταξύ τους για να φτάσουν πιο γρήγορα στη λυτρωτική ανακάλυψη. Αυτοί είναι οι μεγάλοι θεοί μας!
Όμως και άλλες ομάδες συνεχίζουν να προσφέρουν συγκλονιστικά, άλλες προμηθεύουν αγαθά τις αγορές, άλλες μετακινούν ανήμπορους πληθυσμούς, άλλες στηρίζουν διοικητικά δομές που είναι αναγκαίο να κρατηθούν ανοικτές όπως νοσοκομεία και βασικά δημόσια κτίρια. Άλλοι είναι παρόντες να φορτώνουν τα σούπερ μάρκετ, άλλοι στο ταμείο να εξυπηρετούν δεκάδες στην ουρά, άλλοι στα φαρμακεία να κρατούν όρθιους τους πάσχοντες. Αυτοί είναι οι μικροί θεοί μας!
Αλλά για πρώτη φορά τα φώτα δεν πέφτουν ούτε στους μικρούς μήτε στους μεγάλους θεούς, πέφτουν στην πιο άσημη ομάδα, αυτή των κομπάρσων. Η αφανής ομάδα που πρέπει να μείνει σπίτι, έτσι μας λένε οι ειδικοί όλου του κόσμου, έτσι λένε τα αγωνιώδη διαγγέλματα των ηγετών. Να μείνουμε σπίτι για να μπορούν μικροί και μεγάλοι θεοί μας να μας βοηθήσουν. Είναι δύσκολο, ίσως το πιο δύσκολο.
Πώς να μαντρωθεί ο νεανικός έρωτας, πώς να ικανοποιηθεί η εφηβική αναζήτηση, πώς να μηδενιστεί η ανθρώπινη εξερεύνηση;
Πώς να πεις σε έναν δεκάχρονο να μην τρέξει, πώς να πεις στον σούπερ ή ερασιτέχνη αθλητή να μείνει ακίνητος, πώς να ζήσεις εσώκλειστος με κάποιον που δεν θες, πώς να είσαι υπερήλικας και μόνος, πιο μόνος από ποτέ;
Πώς να φρενάρεις στο μηδέν τα όλα σου ενώ ήσουν στο 100 λίγες ημέρες πριν, πιθανόν στα όρια του αδύνατου είναι όλο αυτό, είναι εκτός ανθρώπινης φύσης γι αυτό και η αγωνία της διεθνούς κοινότητας κοιτάει προς τους κομπάρσους, την αντοχή των κομπάρσων για να ανθίσουν οι μεγάλοι θεοί, αλλιώς ακόμα και αυτοί θα λυγίσουν.
Μια ημέρα που περνάει είναι μια μέρα θριάμβου, μια ημέρα πιο κοντά και πάλι στον έρωτα και πάλι στο τρέξιμο και πάλι στην επικοινωνία. Οι εκκλησίες θα γεμίσουν, το ποδοβολητό στα σχολεία θα τραντάζει τις γειτονιές, τα γήπεδα θα ασφυκτιούν από πάθος και ορμή, οι παρέες θα γυρίσουν στις ταβέρνες, τα καφενεία στα χωριουδάκια θα μοσχοβολήσουν ελληνικούς καφέδες, οι χορωδίες θα ψάλλουν ξανά. Οι φίλοι θα αγκαλιαστούν με νόημα.
Ο άνθρωπος θα κερδίσει και αυτή τη μάχη όπως κέρδισε και όλες τις προηγούμενες, όπως θα κερδίζει και εις το διηνεκές τις μάχες. Καμία μάχη δεν έχει απώλειες όσοι θεοί και αν επέμβουν. Όλα θα ξαναγίνουν όλα θα συσταθούν και πάλι και μάλιστα με μεγαλύτερη αγάπη.
Να είναι λίγες οι απώλειες, αυτή είναι η ευχή, η έννοια μας και η φροντίδα μας.
Τώρα είτε γράφω για όσα μου φωτίζουν τον δρόμο, είτε είμαι στο πάνελ ομιλητών για θέματα που απασχολούν την εκπαίδευση και την οικογένεια. Το ταξίδι συνεχίζεται...
- Να βάζεις τελείες και τελίτσες - 23/02/2021
- Θεοί και κομπάρσοι - 30/03/2020
- Τις διαδρομές χαρμολύπης μη φοβάσαι - 31/01/2020
