Θυμήσου να θυμάσαι σε παρακαλώ

0
244

Της  Άννας Χαλκιώτη

«Ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα»;
Το πράσινο σου απάντησα εγώ. Από αυτό γεννήθηκα και μέσα σε αυτό μεγάλωσα. Και κάθε φορά που το κοιτώ, θυμάμαι την Μητέρα μου. Παιδί είμαι ακόμα, μα στον καθρέπτη μου ήδη βλέπω την Ήβη να με καλεί.

«Και τώρα, ποιο χρώμα προτιμάς»;
Το μωβ σου απάντησα εγώ. Το πάθος που τώρα μέσα  μου ξυπνά μαζί με την πρόσφατη γέννησή μου, φτιάχνουν το μωβ. Ζωηρό και βαθύ, σαν το Όνειρο που για εμένανε επιθυμώ. Αν κι εσύ στύψεις τους θυμούς σου για απόσταγμα θα λάβεις επιθυμίες. Να, θα σου δώσω μία δική μου για αρχή.

«Και τώρα που ήρθε το έπειτα, ποιο χρώμα θέλεις να έχεις»;
Τώρα το κόκκινο θέλω. Αδύνατον στο κόκκινο να αντισταθώ. Σαν ταύρος το κυνηγώ, το διεκδικώ. Κι αυτό όλο τινάζεται, διπλώνεται, γυρνά. Τα όριά μου δοκιμάζει, πότε το βλέμμα κάτω θα στυλώσω και με τα κέρατα θα ορμίσω απάνω του τελικά. Εσύ τουλάχιστον με πιστεύεις, πόσο προσπαθώ;… Με όλη μου την δύναμη προσπαθώ να μην επιτεθώ.

«Σε πιστεύω, όμως πες μου τώρα που το έπειτα σε προσπερνά, ποιο χρώμα σου αρέσει τελικά»;
Έμαθα τα χρώματα ένα προς ένα, κι όλα τα αγαπώ. Έζησα μέσα τους όλο τον καιρό, μα αλήθεια είναι πως ένα, πιότερο προτιμώ. Να ‘ξερα από την αρχή πόσο ευγενικό είναι, θα σ’ το ‘λεγα κι εσένα, μα η αλήθεια είναι πως πρωτύτερα δεν το έβλεπα καλά. Το διάφανο… Το διάφανο είναι το χρώμα που μου αρέσει τελικά. Κι όταν το φορώ μπορώ πολλά χρώματα μαζί να θωρώ. Όταν το φορώ γιορτή και σιωπή μαζί. Όταν το διάφανο χρώμα εγώ φορώ, το πριν από το έπειτα διόλου δεν λογαριάζει το πολύ πιο μετά. Το διάφανο χρώμα φορώ. Αυτό…καθώς, με έκανε να θυμηθώ!…

Ωκεανίς

Άννα Χαλκιώτη

Μοιραστείτε αυτό το άρθρο

Σχολιάστε

No apps configured. Please contact your administrator.
Αφήστε το σχόλιό σας !
Γράψτε το όνομά σας