Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια πανέμορφη, ολοφώτεινη Μπάλα. Είχε απαλή, κρυστάλλινη υφή κι ακτινοβολούσε ιριδίζουσες, βελούδινες αποχρώσεις. Ήταν τόσο διαυγής, καθαρή και λαμπερή που εξέπεμπε μία αίσθηση απόλυτης αρμονίας και ευτυχίας.
Αυτός που τη δημιούργησε, την έπλασε τέλεια, και εμφύσησε μέσα της το θαύμα της Ζωής. Ύστερα, με γελαστά, γεμάτα Αγάπη μάτια, την ξεπροβόδισε στο Ταξίδι της. «Είσαι έτοιμη! Πήγαινε στο Καλό! Περιπλανήσου ελεύθερα! Σύλλεξε εμπειρίες, εικόνες, γνώσεις, συναισθήματα! Αναζήτησε τους προορισμούς σου και ακολούθησε τους δρόμους που θα σε οδηγήσουν εκεί!».
Κι η Μπάλα άρχισε χαρούμενη να κυλά. Η Καρδιά της ήταν γεμάτη πίστη κι ενθουσιασμό. Κοιτούσε με περιέργεια και θαυμασμό ό,τι συναντούσε στο πέρασμά της και απολάμβανε το δώρο που είχε λάβει, να μπορεί να κυλά ελεύθερα και να ταξιδεύει στον Κόσμο. Αγαπούσε τον εαυτό της κι αγαπούσε τη ζωή. Ονειρευόταν όμορφες συναντήσεις, όμορφα μαθήματα, όμορφα δημιουργήματα. Ήθελε να γελά, να αγαπά, να εξερευνά, να μαθαίνει, να προσφέρει, να απολαμβάνει. Ήθελε να γίνει ακόμη πιο φωτεινή, ακόμη πιο καθαρή, ακόμη πιο σοφή!
Κάποια μέρα, συνάντησε μπροστά της μια λακκούβα γεμάτη λάσπη. Κύλησε μέσα της, δίχως να σκεφτεί πώς θα ήταν η βουτιά αυτή. Κι όταν κατάφερε, τελικά, να βγει, ήταν μια Μπάλα λασπωμένη, μουντή και βρώμικη. Η καθαρότητα και η λάμψη της είχαν εξαφανιστεί κι η απαλή υφή της είχε γεμίσει με ενοχλητικά, χωμάτινα εξογκώματα.
Κι η Μπάλα συνέχισε να κυλάει, αλλά τώρα πια ένιωθε το σώμα της βαρύ και δυσκίνητο και μία θλίψη είχε εμφανιστεί, σαν μεμβράνη, μπροστά από τα μάτια της. Αντί να βλέπει γύρω της τη μαγεία και την ομορφιά των καινούριων τοπίων, έβλεπε τους λασπωμένους λάκκους που παραμόνευαν για να την καταπιούν.
Συνέχισε να προχωρά, όλο και πιο κουρασμένη, έχοντας πια ξεχάσει τα όνειρα και τους προορισμούς της. Ο δρόμος φαινόταν δύσκολος, ανηφορικός, ατελείωτος… κι αυτή κυλούσε χωρίς να θυμάται πού θέλει να φτάσει.
Κάποτε, βρέθηκε σε ένα πυκνό δάσος. Ένα κλωνάρι ενός αγκαθωτού θάμνου γαντζώθηκε πάνω της και την έγδαρε βαθιά. Η Μπάλα, για πρώτη φορά στο Ταξίδι της, σταμάτησε να κυλά. Πονεμένη, εξαντλημένη κι αποπροσανατολισμένη, άρχισε να κλαίει με παράπονο.
Ένα ζεστό Δάκρυ έπεσε πάνω στην πληγή της, κι όπως απλώθηκε εκεί, παραμέρισε την ξεραμένη λάσπη. Μια αχνή αχτίδα φωτός ξεπρόβαλε τότε ξαφνικά. Η Μπάλα παραξενεύτηκε και συνέχισε τον δρόμο της, κοιτώντας πού και πού αυτήν την τρυφερή αχτίδα που εμφανίστηκε, σαν μυστήριο, μέσα από τον ίδιο της τον εαυτό. Για πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, ήξερε πού ήθελε να πάει, κι, ακολουθώντας το ένστικτο και τις αισθήσεις της, σύντομα τα κατάφερε.
Στάθηκε για μια στιγμή κοιτώντας την καθαρή, γαλήνια λίμνη μπροστά της, κι αργά γλίστρησε μέσα στην υδάτινη αγκαλιά της, νιώθοντας ένα παράξενο σκίρτημα στην καρδιά της, που κάτι της θύμιζε, μα δεν μπορούσε να βρει τι.
Έπλευσε προσεκτικά στην επιφάνεια του νερού, μετά πλατσούρισε και στροβιλίστηκε, μετά βυθίστηκε κρατώντας την ανάσα της. Κι όταν βγήκε ξανά στη στεριά, δεν πίστευε στα μάτια της! Κοιτούσε τον εαυτό της, και δεν τον αναγνώριζε! Μα η αλήθεια είναι ότι τον αναγνώρισε αμέσως… Και τα μάτια της γέμισαν με δάκρυα συγκίνησης.
Ναι, ήταν αυτή η κρυστάλλινη, ιριδίζουσα, υπέροχη Μπάλα, που κάποτε ξεκίνησε το Ταξίδι της Ζωής… ένα ταξίδι γεμάτο εκπλήξεις, ανατροπές και γδαρσίματα… ένα ταξίδι που την έκανε να ξεχάσει ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό της! Τώρα, όμως, είναι ξανά καθαρή και φωτεινή. Τώρα, θυμήθηκε ποια είναι.
Κι η Μπάλα συνέχισε το Ταξίδι της, ακολουθώντας τους Χάρτες των Ονείρων της… έχοντας υποσχεθεί στην κρυστάλλινη Καρδιά της να μην ξεχάσει ποτέ ξανά την αληθινή φύση της και τον αληθινό προορισμό της, όσο κι αν σκονιστεί, όσο κι αν λερωθεί, όσο κι αν γραντζουνιστεί…
Αυτή η Κρυστάλλινη Μπάλα που ονειρεύεται να απολαύσει το μαγικό Ταξίδι της Ζωής είσαι εσύ, είμαι εγώ, είμαστε όλοι ανεξαιρέτως… Όσο κι αν έχουμε σκονιστεί, όσο κι αν έχουμε λερωθεί, όσο κι αν έχουμε γραντζουνιστεί… όσο κι αν έχουμε ξεχάσει.
Κάτω από την επιφάνεια του εαυτού μας, κρύβουμε φως.
Κάτω από τις πληγές μας, κρύβουμε φως.
Κάτω από τα πανωφόρια που κατά περιόδους ρίξαμε πάνω μας, κρύβουμε φως.
Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να αποφασίσουμε να καθαρίσουμε τη “σκόνη” του Ταξιδιού… Τότε, ο αληθινός εαυτός θα αποκαλυφθεί ακέραιος και αναλλοίωτος, αγνός, φωτεινός και πανέμορφος… ατόφιος κήρυκας της αλήθειας, χαρούμενος ταξιδευτής της ζωής κι ανεξάντλητος δημιουργός των ονείρων…
Με Αγάπη και Φως
Άνα
Αν αισθάνεσαι ότι έχει έρθει η στιγμή να ανακαλύψεις και να αποκαλύψεις τον όμορφο, κρυστάλλινο Εαυτό σου, θα χαρώ να είμαι δίπλα σου σε αυτό το μεταμορφωτικό ταξίδι!
Κλείσε τώρα τη δική σου Δωρεάν Συνάντηση, διά ζώσης ή διαδικτυακά, για να σου προτείνω ιδέες που ταιριάζουν στη δική σου φάση ζωής.
Όλες οι υπηρεσίες του χώρου "Πέρα από το Φως" εμπνέονται και σμιλεύονται από τη φιλοσοφία, τις αξίες και το όραμα της Αρχέτυπης Αγάπης.
Δείτε τα πλήρη στοιχεία από το "Πέρα από το Φως"
