Του Χρήστου Άρχου
Τα αρχέτυπα είναι μία μοναδική πηγή αντιστοιχίας, η οποία μας βοηθά να μπορέσουμε να καταλάβουμε ποια είναι τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά μας και με ποιον τρόπο μπορούμε μέσα από αυτά να ξεφύγουμε από τα αναπόφευκτα λάθη που κάποια στοιχεία της προσωπικότητας μας δημιουργούν.
Σε αυτήν τη σειρά άρθρων θα δούμε πώς οι γυναίκες μπορούν μέσα από την αστρολογία – και αποσυμβολίζοντας μύθους διαφόρων λαών – να προστατευτούν από τον προσωπικό τους μύθο στο συναισθηματικό στίβο. Για να το κατορθώσετε χρειάζεται να ξέρετε πού βρίσκεται ο Κυβερνήτης του 7ου οίκου, σε ποιο δηλαδή ζώδιο, καθώς και σε ποιο ζώδιο βρίσκεται η Αφροδίτη. Αν δεν ξέρετε αυτά τα στοιχεία καλύτερο θα ήταν τότε να κοιτάξετε απλώς ποιο είναι το ζώδιό σας. Επειδή ο Κυβερνήτης του 7ου και η Αφροδίτη είναι πολύ πιθανό να είναι σε διαφορετικά ζώδια πρέπει να κοιτάξουμε κυρίως τον Κυβερνήτη του 7ου και έπειτα να πάρουμε κάποια στοιχεία από την Αφροδίτη, εκτός και αν είναι ο ίδιος σηματοδότης.
Προσωπικός μύθος Κριού: Ριανόν
Η Ριανόν είναι μία θεά του Βορρά η οποία, όπως λέει ο μύθος, την ήθελε ένας νεαρός πολεμιστής που ονομαζόταν Πουίλ. Με το που την είδε ο πολεμιστής την ερωτεύτηκε και καθώς την είδε να τρέχει στο άσπρο άλογο προσπάθησε να την πιάσει τις πρώτες εφτά μέρες με διάφορους τρόπους. Τελικά απέτυχε γιατί η θεά έτρεχε πολύ πιο γρήγορα. Την 8η μέρα τελικά κουράστηκε και στενάχωρος έτσι όπως ήταν τελικά απλώς της ζήτησε να σταματήσει και η Ριανόν σταμάτησε. Αυτό είναι το πρώτο σημαντικό κομμάτι που θα πρέπει να αναλύσουμε: μία γυναίκα με τον προσωπικό μύθο του Κριού έντονο μέσα στο ζώδιό της δεν γίνεται να την κάνουμε εμείς ό,τι θέλουμε ούτε να τη δούμε σαν ένα αντικείμενο το οποίο μας ανήκει. Ο Κριός δεν ανήκει πουθενά και δεν θα πρέπει να δείξουμε έλλειψη σεβασμού ή κάτι τέτοιο. Αν θέλει κάποιος να την «πλανέψει» και να την κατακτήσει, δεν μπορεί να το κάνει με την απότομη και χονδροειδή μορφή της δύναμης η οποία δεν σέβεται το ρόλο της γυναίκας μέσα στη σχέση. Η ιστορία μας όμως δεν τελειώνει εδώ.
Η Ριανόν ήταν κόρη ενός επίσης Αθάνατου Βασιλέα ο οποίος ήθελε με το ζόρι να την παντρέψει με κάποιον που αυτή δεν αγαπούσε και δεν τον ήθελε. Εκμυστηρεύτηκε την ιστορία στον Πουίλ, ο οποίος εξανέστη, και από κοινού ετοίμασαν ένα σχέδιο, για να μπορέσουν να σταματήσουν αυτό το γάμο και να δώσουν ένα μάθημα στο σκληρό πατέρα και στον υποψήφιο γαμπρό. Όταν λοιπόν ήρθε η μέρα των αρραβώνων της, η ίδια η Ριανόν με τον Πουίλ και τους άνδρες του έκαναν πραγματική σφαγή μέσα στο παλάτι και παραλίγο να σκοτώσουν και τον ίδιο τον μνηστήρα, ο οποίος ήταν αβοήθητος. Σε αυτό το κομμάτι μπορούμε να καταλάβουμε επίσης ότι σε καταστάσεις πίεσης ένα άτομο μπορεί να κάνει πολύ μεγάλο λάθος στη συμπεριφορά του και πως οποιοδήποτε πρόσωπο, αν τελικά πιέσει κάποιον να κάνει κάτι που δεν θέλει, θα πρέπει να περιμένει πολύ μεγάλο κακό. Στη συνέχεια ο βασιλιάς, αηδιασμένος από τη βάναυση συμπεριφορά της κόρης του, την έδιωξε από το παλάτι του. Βλέπουμε λοιπόν ότι, όταν ο θυμός και η βιαιότητα κυριαρχούν στη ζωή του ατόμου με αυτό το αρχέτυπο, τότε σίγουρα χάνει το παιχνίδι και τελικά δεν μπορεί να προχωρήσει σωστά στη ζωή του.
Στη συνέχεια του μύθου, όταν πια η Ριανόν άρχισε να κάνει παιδιά με τον αγαπημένο της, για να την τιμωρήσει ο πρώην αρραβωνιαστικός της έστειλε ένα τέρας το οποίο σκότωσε το παιδί της και με τον τρόπο που έγινε το φονικό φάνηκε ότι το έκανε η ίδια. Το ίδιο έγινε και στα επόμενα 2 παιδιά μέχρι που και ο άνδρας της τελικά δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήταν αθώα. Η τιμωρία της ήταν να μένει έξω από την πόλη σε μια σκηνή, λέγοντας σε κάθε περαστικό διαβάτη την ιστορία της μέχρι κάποιος να την πιστέψει. Αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό αυτού του αρχέτυπου: σε όποιον αντιδράσει με πάθος και αρκετή ένταση, τελικά η ίδια η ζωή θα φέρει την καταστροφή για να τιμωρηθεί. Πρέπει λοιπόν πάνω από όλα οι άνθρωποι να προσπαθούν να είναι όσο το δυνατόν περισσότερο δίκαιοι.
Η ιστορία μας τελειώνει με την αποκάλυψη της ενοχής του τέρατος, την αποδέσμευση της Ριανόν από την κατάρα και τον γάμο της με το θαλάσσιο θεό Μαναγουιντάν, αφού ο πρώην αγαπημένος της ο Πουίλ είχε πεθάνει σε μία μάχη. Αποσυμβολίζοντας τον μύθο μπορούμε να πούμε ότι η ευτυχία για μία γυναίκα με αυτό το αρχέτυπο δεν βρίσκεται στους παθιασμένους πολεμιστές ή στους τυχοδιώκτες «αλήτες» της σύγχρονης εποχής αλλά στους σοφούς και ψύχραιμους άνδρες. Το κυριότερο δε μάθημα είναι ότι στον έρωτα δεν χωράνε εγωισμοί και ανταγωνισμοί και πως πρέπει το άτομο να βρει στη σχέση το λιμάνι που θα αράξει και όχι το λιμάνι από όπου θα εκστρατεύσει για πόλεμο.
Προσωπικός μύθος Ταύρου: Χαθόρ
Η Χαθόρ ήταν προστάτρια των γυναικών και των παιδιών και μάλιστα θεωρούνταν από τις πιο όμορφες – μιας και στην Αρχαία Αίγυπτο τα μάτια που ήταν σαν μεγάλες ολοστρόγγυλες χάνδρες ήταν τα πιο όμορφα. Έτσι λοιπόν πρόκειται για μία πολύ θελκτική γυναίκα, η οποία είναι προστατευτική για αυτούς που αγαπάει και ιδίως για τα μέλη της οικογενείας της. Έτσι και επειδή ο Ταύρος είναι ένα ζώδιο σχετικά ήπιων τόνων, ο μοναδικός τρόπος για να μπορέσει κάποιος να επηρεάσει ένα τέτοιο πρόσωπο και να το βγάλει από τη βολή του είναι να του πειράξει την οικογένεια και τα αγαπημένα του πρόσωπα. Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η αχίλλειος πτέρνα μιας και για μία οικογένεια μπορεί να κάνει αρκετές θυσίες αλλά και από αυτή την οικογένεια θα βγαίνουν συνεχώς αρκετά προβλήματα.
Το πιο βασικό χαρακτηριστικό αυτών των ανθρώπων είναι ότι συνήθως εμπλέκονται με άτομα που θέλουν βοήθεια, παρ’ όλο που δεν είναι και τόσο εμφανές ότι θέλουν βοήθεια. Εδώ θα πρέπει να πούμε ότι, σύμφωνα με τον μύθο, η Χαθόρ ήταν η Κυρία του μεγάλου δέντρου στο τέλος του Κόσμου. Ήταν αυτή που όποτε ο Άννουβις περνούσε συνοδεύοντας τις ψυχές τού έδινε ψωμί και γάλα για το καλωσόρισμα στον κάτω κόσμο. Αυτή ακριβώς η τάση, να βοηθάει δηλαδή τους ανήμπορους ανθρώπους που στη ζωή τους βρίσκονταν σε μία κρίση, για να περάσουν σε ένα άλλο επίπεδο, πολλές φορές κάνει κακό στους ίδιους τους Ταύρους, οι οποίοι πολλές φορές λειτουργούν σαν δεκανίκια σε ανθρώπους που πρέπει να στηριχτούν στα πόδια τους.
Από την άλλη δεν θα πρέπει να ξεχνάμε και το μεγάλο πρόβλημα που μπορεί να υπάρχει πάντα σε έναν Ταύρο, που δεν είναι άλλο από το να προσπαθήσει να παραμείνει στο παρελθόν και να αρνηθεί την αλλαγή. Αυτό κάνει πολλές φορές τους Ταύρους ανίκανους να προχωρήσουν στη ζωή τους. Η ίδια η Χαθόρ, σύμφωνα με τον μύθο, μετά τον μεγάλο της έρωτα δεν παρουσίασε κάποιο άλλο πρόσωπο στη ζωή της, όπως και οι Ταύροι που αρνούνται για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα να προχωρήσουν στη ζωή τους και να κάνουν τα βήματα που πρέπει, δείχνοντας δηλαδή συναισθηματικά νεκροί και ακίνητοι, τρόπο χάνοντας μεγάλες ευκαιρίες οι οποίες θα τους είχαν αλλάξει τη ζωή.
Ένα τέτοιο πρόσωπο, επειδή δεν θέλει να κάνει σημαντικές αλλαγές στη ζωή του, πολλές φορές μπορεί να προκαλέσει πλήξη στον σύντροφό του και με αυτόν τον τρόπο να χάσει πρόσωπα που θα έκαναν πολλά για αυτόν. Έτσι λοιπόν, θα πρέπει να μάθει ότι η ζωή δεν είναι μόνο ασφάλεια αλλά χρειάζονται και η αγωνιστικότητα και η προσπάθεια. Η Χαθόρ, εμμένοντας πάντα μόνο στην προσφορά και στην ικανοποίηση των άλλων, είχε χάσει το σπουδαίο μάθημα που δεν είναι άλλο από το να καταλάβει ότι οι άνθρωποι δεν λατρεύουν μόνιμα και πως τελικά κάποιες φορές είναι καλύτερα ή να στερείς για λίγο σε κάποιον κάτι ή απλώς να αλλάζεις την καθημερινότητα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο μία σχέση θα μπορούσε να φύγει από τη φθορά και τους κινδύνους του χρόνου. Γιατί ο χρόνος για την Χαθόρ δεν υπάρχει, μιας και ο κόσμος του θανάτου είναι αιώνιος, στην πραγματικότητα όμως ο χρόνος υπάρχει και πρέπει με κάποιον τρόπο να προσπαθούμε να τον «ξεγελάσουμε», για να μπορέσουμε να επιζήσουμε και να πετύχουμε στη ζωή μας. Μπορεί ο βράχος να φαίνεται ότι δεν παθαίνει κάτι από το χτύπημα του κύματος αλλά σταδιακά χάνει τα θεμέλιά του και πέφτει.
Προσωπικός μύθος Διδύμων: Eλεγκουά
Η θεότητα αυτή προέρχεται από την Αφρική και η σημασία της είναι πολύ σημαντική για να μπορέσει μία γυναίκα να αποκωδικοποιήσει το εσωτερικό δυναμικό της και τελικά το αρχέτυπό της. Το κύριο χαρακτηριστικό της είναι ότι δεν πρόκειται για θεό αλλά για έναν δαίμονα ουσιαστικά, που ήταν φύλακας στο σταυροδρόμι μεταξύ του υλικού και αστρικού κόσμου, προστάτης των ταξιδευτών και των παιδιών, ο οποίος έχει πολύ μεγάλη σημασία και επιρροή στην κουλτούρα από την οποία προέρχεται.
Επρόκειτο για θεότητα σημαντικότατη, η οποία έγινε ακόμα ευρύτερα γνωστή μετά την αναγκαστική μετακίνηση πληθυσμών από την Αφρική προς την Αμερική, λόγω του δουλεμπορίου. Εξελίχθηκε δε σε πολύ σημαντικό θεό-δαιμόνιο στην Νότιο Αμερική, στο πλαίσιο της λατρείας του Βουντού κυρίως. Η γυναίκα με αυτό το αρχέτυπο είναι σαν να βρίσκεται ακριβώς μπροστά από μία πόρτα έχοντας δίλημμα για το αν θα πρέπει να περάσει ή να κάνει όπισθεν και τελικά να την κλείσει. Ο Ελεγκουά ως θεότητα αντιπροσώπευε κυρίως το πέρασμα σε μια άλλη κατάσταση. Έτσι και η γυναίκα με αυτά τα χαρακτηριστικά έχει πάντα το δίλημμα μέσα στη σχέση της. Αυτός ακριβώς είναι και ένας από τους λόγους για τους οποίους είναι από τα άτομα που είναι πολύ αναποφάσιστα και δυσκολεύονται να κινηθούν ώριμα σε μία προβληματική κατάσταση μέσα στη σχέση. Συνήθως αυτό που επιλέγουν είναι να βρίσκονται σε αυτό το ενδιάμεσο που είναι τίποτα και όλα μαζί.
Οι γυναίκες με αυτόν το συνδυασμό πολλές φορές μάλιστα συνδέονται με κάποιον άνθρωπο που ουσιαστικά δεν τους καλύπτει. Ανακαλύπτουν δε αυτόν που αναζητούν μόνον όταν αποφασίζουν να προχωρήσουν, να κάνουν ένα βήμα μπροστά. Τότε το παρελθόν αποφασίζει να τους βάλει μία ακόμη δοκιμασία, αυτήν του πειρασμού του παρελθόντος. Ένα ακόμη μεγάλο ζήτημα είναι ότι αρχετυπικά ο Ελεγκουά ήταν ο δαίμονας που πάντα έβαζε σε δοκιμασία τις μεγαλύτερες πεποιθήσεις των ανθρώπων. Έτσι και αυτή η επιρροή οδηγεί σε δύο ανθρώπους, που ενώ μεταξύ τους όλα είναι καλά, ξαφνικά τους φέρνει έναν πειρασμό ή ένα πρόβλημα ακριβώς για να μπορέσει να δοκιμάσει την πίστη μεταξύ των δύο αυτών ανθρώπων.
Ως θεότητα του έντονου πάθους και δύναμης που υπερνικά τα πάντα, έτσι και οι γυναίκες που προσδιορίζονται αρχετυπικά με τον Ελεγκουά έχουν ένα πολύ βαθύ και έντονο ταπεραμέντο, που πάντα σκοπό έχει να ξελογιάσει και να δώσει πολύ έντονες στιγμές στο σύντροφο τους. Για αυτό και συνήθως όταν ένας άνδρας ταιριάξει με αυτό τον συνδυασμό τότε δεν μπορεί να αποστασιοποιηθεί, να φύγει. Το πρόβλημα στην περίπτωση αυτή όμως είναι ότι αυτό το αρχέτυπο από μόνο του είναι ανδρόγυνο: ο Ελεγκουά ήταν σύντροφος του εαυτού του και η θηλυκή του πλευρά ονομαζόταν Pomba Gyra. Αυτό σημαίνει ότι από τη μία έχουμε μία παντοδύναμη θεότητα που γνωρίζει και την αρσενική αλλά και την θηλυκή φύση του ανθρώπου, όμως μέσα από αυτές μπορεί να μπερδευτεί και να χάσει τον προσανατολισμό της. Έτσι στο τέλος μπορεί να επιλέξει έναν άνδρα πολύ μπερδεμένο ψυχολογικά και μέσω αυτού να προσπαθήσει να κάνει την δική της εσωτερική εκκαθάριση η οποία όμως θα γίνει ύστερα από πολύ προσπάθεια και πόνο.
Το αρχέτυπο αυτό επίσης πολλές φορές μπορεί να δείξει μία απίστευτη επιδεξιότητα σε διάφορες καταστάσεις με αποτέλεσμα πολλές φορές να βλέπουμε έναν άνθρωπο που εξωτερικά είναι ήρεμος αλλά με τον τρόπο του να μπορεί να χειριστεί πολύ σημαντικά προβλήματα σε πολύ γρήγορο χρονικό διάστημα. Από το μύθο μαθαίνουμε ότι κάποια στιγμή ο Ελεγκουά περνώντας από το σπίτι της Γεμαγιά (θεά της ευσπλαχνίας και των ωκεανών) διαπίστωσε πως ο γιος της ο Ογκού (θεότητα του σιδήρου, του πολέμου και του θανάτου) τη χτυπούσε. Ο Ελεγκουά, αντί να μπει μέσα στο σπίτι και να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερα προβλήματα στη μητέρα, δεν μπήκε μέσα αμέσως, φρόντισε δε να κάνει αισθητή την είσοδό του και να δώσει έτσι χρόνο στον Ογκού να διαφύγει από το παράθυρο. Όταν μπήκε μέσα, η μητέρα δεν αντέδρασε, πράγμα που σημαίνει ότι αυτό δεν ήταν ένα ασυνήθιστο γεγονός. Ο Ελεγκουά, χωρίς να πει πολλά στη μητέρα, επισκέφτηκε τον άλλο της γιο τον Σάνγκο (θεότητα της μουσικής, του πάθους και της φωτιάς), ο οποίος τελικά και κινήθηκε ανάλογα. Εδώ βλέπουμε επίσης και το δίπολο ανάμεσα στα αδέρφια και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που άτομα με αυτό το ωροσκόπιο πρέπει να θυσιαστούν έτσι ώστε να μπορέσουν να βοηθήσουν τον αδελφό τους.
Προσωπικός μύθος Καρκίνου: Δήμητρα
Η Δήμητρα είναι μία από τις πιο γνωστές θεότητες και η πρώτη που ανήκει στο ελληνικό πάνθεο μέχρι αυτή τη στιγμή σε αυτή την ενότητα. Οι λόγοι που τη διαλέξαμε σαν αντίστοιχο ανάλογο του Καρκίνου θα φανεί στην συνέχεια.
Ο Καρκίνος καταρχήν είναι ένα ζώδιο έντονα μητρικό, το ενδιαφέρει πάνω από όλα να προσφέρει αγάπη στους αγαπημένους του. Είναι εδώ για να υπηρετεί και να βοηθά όλους αυτούς τους ανθρώπους που είναι δίπλα του και θέλουν τη βοήθεια του. Για τα παιδιά του μπορεί να φτάσει στο μεγαλύτερο έγκλημα και πάνω από όλα βάζει τη ζωή αυτών. Η αγάπη λοιπόν εδώ είναι απόλυτη και μοναδική. Μία γυναίκα με το αρχέτυπο της μάνας Γης στο ωροσκόπιό της τελικά δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από το να ζει για το αγαπημένο της πρόσωπο. Έτσι λοιπόν και μία γυναίκα με αυτό το αρχέτυπο ακόμη και στις συναισθηματικές της σχέσεις προσπαθεί τελικά να βρει αυτό το πρόσωπο που θα του δώσει αυτή την ατέλειωτη αγάπη, χωρίς σύνορα, γεμάτη προστατευτικότητα και πάθος. Ο άνδρας μέσα από αυτήν τη γυναίκα προσπαθεί να βρει την δική του μητέρα και να μπορέσει να ηρεμήσει, να βρει το δικό του λιμάνι.
Η αγάπη αυτής της μητέρας είναι πάνω από όλα παθητική και σκοπό έχει την ανιδιοτελή προσφορά σε όλους όσους αγαπάει. Αυτό σημαίνει ότι είναι μία γυναίκα που μπορεί να κάνει και πολλές θυσίες για τα άτομα που βρίσκονται δίπλα της. Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτή η αγάπη ποτέ μα ποτέ σχεδόν δεν βρίσκει αυτό που πραγματικά της αξίζει. Σκεφτείτε την ίδια τη Γη και πόσο οι άνθρωποι την χρησιμοποιούμε και τελικά δεν την ευγνωμονούμε ή και πολλές φορές την πληγώνουμε από πάνω. Από την άλλη ο μύθος της Δήμητρας δείχνει ότι πολλές φορές το πεπρωμένο αυτών των ανθρώπων είναι να μπλέκουν σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Αρχικά η Δήμητρα είχε παντρευτεί τον Δία, ο οποίος τελικά την πρόδωσε και διάλεξε ακριβώς το αντίθετο: από τη συμπονετική και γλυκιά Δήμητρα διάλεξε την σκληρή και φιλόδοξη Ήρα, και αυτό είναι κάτι που θα το βλέπουν οι γυναίκες με αυτόν το συνδυασμό και πάντα θα απορούν τι παραπάνω μπορεί να είχε εκείνη η γυναίκα από αυτές. Όμως το πεπρωμένο αυτού του συνδυασμού δεν είναι μόνο η παρουσία ενός άνδρα που προτιμά μία σκληρή γυναίκα αλλά και η σκοτεινή ιστορία της Δήμητρας με την κόρη της Περσεφόνη.
Σε πολλές περιπτώσεις οι γυναίκες αυτές χάνουν το άτομο που αγαπούν με διάφορους τρόπους, άλλες φορές τους τον «κλέβει» η μοίρα, κάποιες άλλες ακόμη και ο ίδιος ο θάνατος. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι άμα δεν προσέξουν στη ζωή τους πρέπει να προετοιμασθούν για μία μεγάλων διαστάσεων μάχη με τον κόσμο γύρω τους που πολλές φορές θα εμπλέκει ακόμη και το παρελθόν τους. Για παράδειγμα η Δήμητρα αναγκάστηκε να ζητήσει βοήθεια από τον Δία και την Ήρα και τελικά ακόμα και αυτοί της έκλεισαν την πόρτα. Όμως ο τρόπος που θα αντιδράσει αυτό το πρόσωπο σε έναν τέτοιο χαμό δεν θα είναι η επίθεση αλλά η βαθιά θλίψη και ξαφνικά με έναν τρόπο μαγικό θα έχει ξανά το πρόσωπο που αγαπά αλλά ποτέ όπως ακριβώς θα ήθελε. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Περσεφόνη δεν κατάφερε ποτέ να γυρίσει στο σπίτι της μητέρας της για όλη τη χρονιά.
Όμως όπως όλες οι δύσκολες ιστορίες πάντα κάποια στιγμή φτάνουν στην κάθαρσή τους, έτσι λοιπόν και η Δήμητρα στο τέλος -σύμφωνα με τους μύθους- καταφέρνει να βρει έναν άνθρωπο που να γεμίζει πραγματικά τη ζωή της, με τον οποίο καταφέρνει να κάνει πραγματικότητα αυτό που οι ανάγκες του αρχετύπου ζητάνε αιώνια: Την αίσθηση ότι κάπου ανήκω και ότι εκεί θα μπορώ να δώσω την απεριόριστη αγάπη μου και θα αγαπηθώ προστατευμένος από το εχθρικό περιβάλλον.
Προσωπικός μύθος Λέοντα: Ιστάρ
Για τους Λέοντες ο αντιπροσωπευτικός προσωπικός μύθος είναι η μυθολογική θεά Ιστάρ της αρχαίας Μεσοποταμίας. Η Ιστάρ ήταν θεά του έρωτα και στους ναούς υπήρχαν δεκάδες κόρες οι οποίες ήταν αφιερωμένες σε αυτήν. Σκοπός τους δε ήταν να προσφέρουν ερωτικές υπηρεσίες. Μην βιαστείτε όμως να τις κρίνετε σαν τις σύγχρονες πόρνες. Για την εποχή που συζητάμε, οι γυναίκες αυτές, εκτός ότι κατείχαν την τέχνη του έρωτα, θεωρούνταν ότι έχουν ισχυρότερη νοητική ενέργεια από τους άνδρες και ως εκ τούτου ένας άνδρας θα μπορούσε να φτάσει σε νοητική και σωματική τελειότητα μέσω της τελετουργικής –μαγικής- ερωτικής πράξης με αυτές. Μάλιστα το να πας μαζί τους ήταν πολύ μεγάλη τιμή. Θα μπορούσαμε να τις συγκρίνουμε με τις Ελληνίδες εταίρες των αρχαίων χρόνων ή με τις Γκέισες της Άπω Ανατολής.
Έτσι λοιπόν πρέπει να καταλάβει μία γυναίκα με αυτόν τον προσωπικό μύθο ότι: πάνω από όλα πρέπει όχι να υπηρετεί τον σύντροφό της αλλά να είναι αυτή που σε ένα μεγάλο βαθμό θα μπορέσει να έχει το πάνω χέρι και κυρίως να μην πέσει στο επίπεδο της υπηρεσίας απέναντι στο σύντροφο της. Αυτό το λέμε γιατί μία ιερόδουλη της Ιστάρ ποτέ δεν παρακαλούσε ή ποτέ δεν ήταν η «ουρά» κάποιου άνδρα. Αντιθέτως είχε την δύναμη και την εξουσία να αλλάξει πάρα πολλά πράγματα στη ζωή ενός άνδρα, ακόμη και αν αυτός κατείχε υψηλό κρατικό αξίωμα ή περίοπτη κοινωνική θέση. Πολλές φορές όμως όσες αντιπροσωπεύονται από αυτό το αρχέτυπο κάνουν το λάθος να αντιδρούν σπασμωδικά σε μία σχέση με αποτέλεσμα να νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να απαιτούν και να καθορίζουν τους άλλους ανθρώπους και ιδιαίτερα τη ζωή του συντρόφου τους. Κάτι βέβαια που δεν είναι αποδεκτό πια στις σύγχρονες κοινωνίες και τελικά μπορεί να οδηγήσει σε πολλές και έντονες συγκρούσεις.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ιστάρ εκτός από θεά του έρωτα ήταν και θεά του πολέμου. Αυτό σημαίνει ότι μία γυναίκα που αντιπροσωπεύεται από τον μύθο της Ιστάρ δεν θα πρέπει να παραδίδεται άνευ όρων προς τον σύντροφό της -έστω και αν είναι σφόδρα ερωτευμένη– και ο λόγος είναι απλός: τη δύναμη του έρωτα την έχει πάντοτε μέσα από την ισχύ, την εξουσία και τον σεβασμό που εμπνέει. Αν δεν το κάνει αυτό τότε μονίμως θα έχει αποτυχημένες και παράταιρες σχέσεις. Αυτό που θα πρέπει να τονίσουμε πάνω από όλα είναι η δυναμική της σε ό,τι έχει να κάνει με τον εαυτό της. Μία γυναίκα που θα δεχτεί, λόγω του άνδρα της, να κλειστεί στο σπίτι και να ακολουθήσει παλιούς κανόνες είναι σαν να παραδέχεται ότι τελικά δεν μπορεί να είναι ερωμένη αλλά μόνο γυναίκα. Χρειάζεται λοιπόν εδώ προσοχή γιατί μπορεί να οδηγηθεί «για το καλό του άνδρα της» σε μία στείρα κατάσταση στην οποία δεν θα έχει τη δυνατότητα να πει και να διεκδικήσει πια τα δικαιώματά της.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό της Ιστάρ ήταν ο εγωισμός. Ήταν μία εγωίστρια θεά και αυτός ο εγωισμός κάποιες φορές δεν της βγήκε σε καλό. Θα πρέπει λοιπόν και οι γυναίκες με το αντίστοιχο αρχέτυπο να είναι πιο διαλεκτικές, να μην απαιτούν με υπερβολές την ικανοποίηση των «θέλω» τους. Πρέπει δηλαδή να γνωρίζουν τα όρια που διακρίνουν τον αυταρχισμό από την αποφασιστικότητα, διαφορετικά ο κίνδυνος να χάσουν αξιόλογες σχέσεις είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Πρέπει να μάθουν να κατανοούν ότι ο κόσμος δεν γυρίζει γύρω από τον εαυτό τους και πως τελικά αυτό που χρειάζεται είναι να μπορούν να είναι πιο ανθρώπινες και ζεστές ακόμη και με αυτούς τους ανθρώπους που πολλές φορές δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τους.
Τέλος ο μεγαλύτερος εχθρός αυτών των ατόμων είναι πολύ απλά η αυτοκαταστροφική τους τάση και το πείσμα που έχουν όταν γίνονται αποδέκτες άρνησης. Εκείνη την στιγμή τους πιάνει μία «υστερία» η οποία τους ωθεί να κατακτήσουν το πρόσωπο που επιθυμούν ή απλώς να προσπαθήσουν να λυγίσουν τις αντιστάσεις ενός ατόμου που όμως τους απορρίπτει. Είναι ίσως η στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι χάνουν την αξιοπρέπειά τους και τον εαυτό τους και γίνονται μικροπρεπείς και μνησίκακοι, αρνούνται να εργαστούν ή να κάνουν οτιδήποτε άλλο και καταλαμβάνονται από εμμονή προς το πρόσωπο που τους αρνήθηκε με αποτέλεσμα να καταστρέφουν τη ζωή τους. Για αυτό θα πρέπει οι «άνθρωποι της Ιστάρ» να προσπαθούν όσο μπορούν να υποχωρούν με αξιοπρέπεια όταν διαπιστώνουν ότι κάποια άτομα δεν τους αποδέχονται.
Προσωπικός μύθος Παρθένου: Χόλντα
H Χόλντα είναι μία πανάρχαια νορβηγική θεότητα, παρθένος-θεομητέρα, θεά της μουσικής, του χιονιού και της ομίχλης, των λιμνών και των πηγών, σχετιζόταν δε και με την καθαριότητα, την τάξη και τον κάτω κόσμο. Είναι επίσης γνωστή και ως Frau Holle. Οι άνθρωποι με αυτόν τον προσωπικό μύθο το πρώτο λάθος που κάνουν είναι ότι δεν αφήνουν τα συναισθήματά τους να εξωτερικεύονται με αποτέλεσμα πολλές φορές να ζουν αποκομμένοι από άλλους ανθρώπους -ακόμη και μέσα από τη σχέση τους. Έτσι, ακόμη και άνθρωποι που τους αγαπούν πραγματικά δυσκολεύονται να επικοινωνήσουν μαζί τους καθώς διαπιστώνουν ότι απέναντί τους υπάρχει κάποιος που δεν πρόκειται ποτέ να τους ανοιχθεί, να τους εκμυστηρευτεί το παραμικρό από όσα αισθάνεται και νιώθει. Αυτό βέβαια δημιουργεί προβληματικές σχέσεις, τα πράγματα αποτελματώνονται, χάνουν την δυναμική τους και παύουν να εξελίσσονται θετικά.
Πολλοί μπορεί να τους κατηγορήσουν ότι δεν έχουν συναισθήματα ή πως τελικά δεν έχουν συναισθηματικούς συνδέσμους με τους άλλους. Αυτό όμως είναι λάθος γιατί ουσιαστικά πρόκειται για πολύ ζεστά και τρυφερά άτομα, τα οποία θέλουν να δείξουν τα συναισθήματά τους όχι όπως οι άλλοι αλλά μέσω της οικιακής οργάνωσης, της τακτοποίησης και της καθαριότητας. Ο βασικότερος σκοπός τους είναι να είναι καλά ο σύντροφος τους, απλώς προτιμούν να ακούνε αυτά που θέλουν να λένε οι άλλοι και δεν είναι ούτε σε θέση ούτε και έχουν την ικανότητα να μαντέψουν σωστά το τι πρέπει να κάνουν από μόνοι τους. Μία πολύ απλή λύση στην ιδιομορφία τους αυτή είναι να τους λένε οι άλλοι επακριβώς τι θέλουν από τη σχέση τους έτσι ώστε να μην υπάρχουν προβλήματα. Όσο πιο συγκεκριμένος είναι ο λόγος του συντρόφου τόσο καλύτερα θα νιώσει και η γυναίκα με αρχέτυπο την Χόλντα, καθώς νιώθει ανασφαλής αν κάποιος της πει τελικά ότι αυτό που σκέφτηκε ήταν λάθος. Τα άτομα του τύπου αυτού προτιμούν να μην κάνουν τίποτα παρά να κάνουν κάτι που μπορεί να είναι και λάθος.
Η συγκεκριμένη ιστορία της Frau Holle που εξετάζουμε (καθώς υπάρχουν πολλές ιστορίες με αυτήν) ξεκινά με ένα σπίτι όπου ζούσαν μία μητέρα με τις δύο κόρες της. Η μητέρα και η μεγαλύτερη κόρη ήταν πάρα πολύ τεμπέλες και δεν έκαναν καθόλου δουλειές, η μικρή κόρη όμως ήταν αρκετά εργατική και επωμιζόταν τα πάντα. Ο συνδυασμός κάποιων συγκυριών οδηγεί τη μικρή κόρη σε έναν κόσμο μαγικό, όπου διάφορα ζώα της επιτίθενται και θέλουν το κακό της. Η ηρωίδα μας στην προσπάθεια να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις, διαπίστωνε ότι το κάθε ζώο ήταν ή πληγωμένο ή είχε κάποια ουσιαστική ανάγκη. Αφού διευθετήθηκε η επίθεση των ζώων και υπήρξε καλή επαφή με αυτά, εμφανίστηκε η Χόλντα και αφού διαπίστωσε την εργατικότητα και την καλοσύνη της κόρης την προίκισε με την δυνατότητα να έχει και ένα χρυσό νόμισμα κάθε φορά που μιλούσε. Επιστρέφοντας η μικρή κόρη στον κόσμο της ανέφερε τα καθέκαστα στην μητέρα της και εκείνη έστειλε την μεγάλη της κόρη στο ίδιο μέρος με σκοπό να αποκτήσει περισσότερο χρυσάφι. Φυσικά, μόλις η Χόλντα διαπίστωσε την προσπάθεια εξαπάτησης, καταράστηκε την μεγάλη κόρη κάθε φορά που μιλούσε να βγάζει φίδια από το στόμα της.
Εδώ μπορούμε, αποσυμβολίζοντας τις έννοιες, να δούμε ότι μία σχέση δεν γίνεται να βασίζεται στην προσφορά μόνον ενός ατόμου αλλά ότι πρέπει να υπάρχει ισότητα καλά θεμελιωμένη. Η δε γυναίκα με αυτό το αρχετυπικό πρότυπο θα πρέπει να συμβιβαστεί με τα ένστικτά της (ιδίως τα σεξουαλικά) και σταδιακά να απελευθερωθεί από αυτά. Επιπλέον, στην διαπίστωση της ανάγκης που είχαν τα επιτιθέμενα ζώα διακρίνουμε και την ικανότητα προσφοράς της Παρθένου, ικανότητα όμως που εύκολα μπορεί να εκπέσει σε «κατάρα», καθώς οι γυναίκες που εκφράζονται από αυτό το αρχέτυπο εύκολα συνάπτουν σχέσεις με άτομα που έχουν ανάγκη βοήθειας και μόνο. Θα πρέπει να απαλλαγούν από αυτήν την διάθεση και να κατανοήσουν ότι δεν πρέπει να βοηθάμε μέσα από την ανάγκη του συναισθήματος αλλά επειδή πρέπει. Τότε θα λάβουν και το «δώρο» της θεάς Χόλντα. Ακόμα, μπορούμε να δούμε πως ακόμα και μέσα από την προσπάθειά τους κάποιες να βοηθήσουν ίσως να προκαλέσουν κακό και σε ανθρώπους που τους περιβάλλουν. Σίγουρα η μεγάλη αδελφή δεν θα πάθαινε τίποτα αν η μικρή δεν δημιουργούσε – άθελά της βέβαια – προσδοκίες στη μητέρα της.
Διαβάστε το: “ Βρες τον προσωπικό σου μύθο | Μέρος Β“
Πηγή: astroconfess.com
Ο περισσότερος κόσμος όμως τον γνωρίζει ως Αστρό-Ψυχολόγο. Επαγγελματίας αστρολόγος απο το 2003 με ενασχόληση με την αστρολογία20 χρόνια ασχολείται εκτενώς με την ψυχολογική αστρολογία, συναστρία και σχέσεις αλλά και την προσωπική ανάπτυξη των ανθρώπων γύρω του.
Δείτε τα πλήρη στοιχεία του Χρήστου Άρχου
