Μήπως η ζωή δεν είναι τόσο σοβαρή όσο νομίζεις;
Κάποτε ξέραμε να παίζουμε.
Ξυπνούσαμε το πρωί και το πρώτο πράγμα που σκεφτόμασταν ήταν:
“Πού και τι θα παίξουμε σήμερα;”
Οι ώρες περνούσαν με γέλια, τρέξιμο, εφευρέσεις, λάθη, νίκες, ήττες – αλλά όλα ήταν παιχνίδι.
Αν χάναμε; Ξεκινάγαμε ξανά.
Αν πέφταμε; Ξανασηκωνόμασταν και συνεχίζαμε το παιχνίδι.
Αν δεν μας έβγαινε κάτι; Το αλλάζαμε.
Ήταν απλό.
Δεν παίρναμε ούτε τον εαυτό μας, ούτε τους άλλους – ούτε καν τη ζωή – “στα σοβαρά”.
Υπήρχε μια ανεμελιά που ήταν αυτονόητη. Ήταν το φυσικό κι αναμενόμενο. Και δημιουργούσαμε! Δημιουργούσαμε φιλίες, στιγμές, αναμνήσεις και μαζί και όνειρα!!!
Και μετά;
Μετά μεγαλώσαμε…
Μάθαμε ότι το “σωστό” είναι να αγχώνεσαι.
Ότι η σοβαρότητα είναι απόδειξη υπευθυνότητας.
Ότι αν γελάς πολύ, μάλλον δεν καταλαβαίνεις και πολλά από τη ζωή.
Ποινικοποιήσαμε τη χαρά και την ανεμελιά όσο δεν πάει.
Φορέσαμε τα σοβαρά μας, κυκλοφορούμε συνοφρυωμένοι και καχύποπτοι για όλους και όλα και μετράμε την αξία μας με βάση το πόσα προβλήματα και βάσανα κουβαλάμε.
Κάναμε το στρες καθημερινό ρούχο.
Και το άγχος συνώνυμο της προόδου.
…κι έτσι ξεχάσαμε να παίζουμε.
Ποιος το αποφάσισε αυτό;
Ποιος όρισε ότι η ενήλικη ζωή πρέπει να είναι βαριά και δυσβάσταχτη;
Ότι ο φόβος, η ένταση και η μόνιμη ανησυχία είναι δείκτες επιτυχίας;
Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν το όρισε.
Τον κανόνα αυτόν τον φτιάξαμε μόνοι μας. Ή μάλλον – ακόμα χειρότερα – τον υιοθετήσαμε σαν να ήταν αδιαπραγμάτευτος.
Ο Δημόκριτος έλεγε:
«Βίος ανεόρταστος, μακρά οδός απανδόκευτος».
(Μια ζωή χωρίς γιορτή είναι σαν ένας πολύ μακρύς δρόμο χωρίς καμία στάση για ξεκούραση).
Αν δεν γιορτάζεις, αν δεν πανηγυρίζεις, αν δεν παίζεις, αν δεν απολαμβάνεις, τότε η ζωή σου γίνεται ένας μακρύς κουραστικός δρόμος χωρίς ανάσες χαράς.
Κουβαλάς, κουβαλάς, κουβαλάς… αλλά για πού;
Η παιδική ματιά στη ζωή δεν είναι αφέλεια. Είναι σοφία.
Εμπεριέχει θάρρος.
Το θάρρος να ζεις πιο ανάλαφρα, σε έναν κόσμο που σε σπρώχνει να βαρύνεις μέχρι να υποκύψεις.
Δεν σημαίνει ότι δεν έχεις ευθύνες.
Σημαίνει όμως ότι δεν χρειάζεται να τις κουβαλάς με πόνο, με αγωνία, με σφιγμένα δόντια.
Σημαίνει ότι επιτρέπεις στον εαυτό σου να γελάσει.
Να χαρεί τα απλά. Να απολαύσει χωρίς τύψεις.
Να μη ζει σαν να βρίσκεται συνεχώς σε κάποιο πόλεμο.
Πόσες φορές δεν πήρες μια κατάσταση τόσο σοβαρά, που τελικά της έδωσες δέκα (ή και εκατό) φορές περισσότερη σημασία απ’ όση άξιζε;
Πόσα πράγματα που σε άγχωσαν και σε ξενύχτησαν πριν ένα ή πέντε χρόνια, έχουν σήμερα την παραμικρή σημασία;
Όταν επαναφέρεις το πνεύμα του παιχνιδιού στη ζωή σου, γίνεσαι πιο χαρούμενος, πιο ευέλικτος, πιο ήρεμος και πιο ανθεκτικός!
Ακόμα και τις δυσκολίες και τις προκλήσεις της ζωής αρχίζεις να τις βλέπεις σαν τα εμπόδια σε ένα παιχνίδι. Θα πέσεις. Θα ξανασηκωθείς. Θα ξαναδοκιμάσεις. Μία ακόμα πίστα που πρέπει να κερδίσεις και να περάσεις….
Χωρίς πανικό.
Χωρίς τύψεις.
Χωρίς αυτομαστίγωμα.
Το παιχνίδι δεν έχει μόνο σκορ. Έχει εμπειρία. Έχει διαδρομή. Έχει χαρά. Έχει κίνηση. Έχει δύναμη…
Και αυτό είναι μεγάλη απελευθέρωση.
Αν νιώθεις ότι έχεις χαθεί στη σοβαρότητα, στις υποχρεώσεις και στην πίεση της καθημερινότητας, ίσως ήρθε η ώρα για ένα restart.
Να ξανασυναντήσεις το παιδί που ήσουν κι έχεις πάντα μέσα σου.
Να του ξαναδώσεις φωνή.
Να του δώσεις χώρο κι ευκαιρία για δημιουργία αληθινή.
Αυτός είναι και ο λόγος που δημιουργήσαμε το retreat “Το παιχνίδι της ζωής“.
Για να θυμηθούμε μαζί πώς είναι να ζεις με περισσότερη χαρά, ελευθερία και σύνδεση.
Για να ξαναφορέσουμε το βλέμμα εκείνου του παίχτη που, ό,τι κι αν γίνει, βγαίνει κερδισμένος.
Όπως έλεγε κι ο Πλάτωνας:
“Μπορείς να ανακαλύψεις περισσότερα για έναν άνθρωπο σε μία ώρα παιχνιδιού, παρά σε έναν χρόνο συζήτησης”.
Η ζωή είναι παιχνίδι.
Θυμήσου να τη ζεις… αλλιώς!
Η Έλενα Αλεβιζοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1967. Συμπορεύεται τόσο στην ζωή όσο και στην εργασία με τον Michel Czimbalmos, Γαλλικής υπηκοότητας, από το 1990.
Έχει παρακολουθήσει σημαντικό αριθμό σεμιναρίων και courses σε Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό (Αμερική, Δανία, Γαλλία καθώς και στο Ηνωμένο Βασίλειο) σε θέματα αυτοβελτίωσης, προσωπικής ανάπτυξης, θετικής ψυχολογίας, ψυχικής υγείας και mentoring.
Εργάζεται με μεγάλη επιτυχία και αφοσίωση τα τελευταία 35 χρόνια ως ειδικός σύμβουλος και Life coach με δικό της γραφείο στο Κολωνάκι και στο ΜΕΤΣ.
Δείτε τα πλήρη στοιχεία της Έλενας Αλεβιζοπούλου
